Petra en Wadi Rum

Door: Joseetje

Geplaatst op Aug 4, 2010

Op naar één van de zeven nieuwe wereldwonderen: Petra!
Petra is een magische onbewoonde stad vol roze rotswoningen, tempels, koningsgraven, theater, klooster en natuurlijk het bekende plaatje van Petra: de uit de rotsen gehakte schatkamer, die je bereikt na het doorlopen van een 1,2 km lange siq (smalle kloof). Hier lag in Spielbergs Indiana Jones and the Last Crusade de Heilige Graal verborgen. In 1,5 dag hebben we 4 hikes gemaakt (ja echt het gebied is immens), waaronder naar het hooggelegen offerplateau, het klooster op de berg en een route door de rivierbedding waardoor we niet via de siq terugkwamen maar via een smalle kloof en een Romeinse tunnel. Ook hier in de rivierbedding aangeschoven bij een bedoeïenenfamilie die ons uitnodigde voor thee. Deze moeders gaf haar jongste de borst terwijl ze ons haar laatste brood en de twee gepofte aardappels in het kampvuur aanbood.
Het mooiste was toen we op dag twee om 07.00 uur ’s ochtends helemaal alleen in de siq liepen, de bekende plaatjes van de schatkamer hebben kunnen schieten en vervolgens een uur hebben geklommen om de schatkamer van de berg ervoor te bekijken, vanwaar je bovenop de schatkamer (en alle gearriveerde toeristen) kijkt. We zaten daar boven op ons geheime plekje, slechts één ander stel te bekennen. Hemels en heerlijk, tot er uiteindelijk nog een Japanse cameraploeg met ezels omhoog kwam…

Mijn verjaardag dus in Petra gespendeerd en ’s avonds een taartje kunnen bemachtigen in het 5-sterren Mövenpick (maar dan ook alleen een taartje).

Hard gelachen weer de volgende dag in de toeristenbus van Petra naar Wadi Rum. Die nacht (van donderdag op vrijdag) was klok een uur verzet. Beetje vreemd moment inderdaad en ware het niet dat deze bus al om 06.15 uur vertrok (05.15 uur wintertijd). Ons hotelletje had ons netjes geïnformeerd dus midden in de nacht de wekker gezet om de bus te halen. Deze bus zou iedereen bij het hotel oppikken en je raadt het al: naast ons lagen alle passagiers in alle hotelletjes nog lekker over Petra te dromen toen onze bus arriveerde. Er was werkelijk niemand wakker, iedereen is uit zijn bed getrokken en kwam met kleren onder de arm, op sokken en de haren in de war de bus in snellen. Op zich was dat niet het meest hilarische maar wel de ‘gids’ die keer op keer door het lint ging dat al die domme toeristen niet wisten dat de klok was verzet en er vervolgens zo lang over deden om zich klaar te maken. Een ware scheldkanonnade ging heen en weer en toen de laatste jongen ook eindelijk een plaatsje had gevonden, kwam hij er na een paar minuten achter dat zijn telefoon nog in het hostel lag… Een nog hevigere scheldkanonnade volgde waarna de jongen 5 minuten kreeg om terug te rennen naar zijn hostel. Geen idee waar hij was rende hij prompt de verkeerde straat in…
Goed al goed zijn we met 1,5 uur vertraging uit Petra vertrokken.

Via ons hostel in Petra hadden we 2d/2n Wadi Rum geboekt. In het dorpje Rum werden we opgewacht door Eid. Eid is één van de zonen van Mr. Rum, de bedoeïen die jaren geleden het dorpje Rum heeft gesticht. Bij Eid thuis kregen we een lekker bakkie bedoeïenenthee en was zoonlief de jeep aan het inplakken. Zoonlief, Hussein van 16, was de komende twee dagen onze chauffeur. Een rijbewijs had hij niet - hij was immers pas 16 - maar in de woestijn maakt dat niets uit. Twee dagen hebben we schitterende woestijnlandschappen gezien: rood-oranje zandduinen, rotsbergen, wadi’s, canyons, bedoeïenententen en paarse woestijnbloemetjes. ’s Avonds sliepen we in de bedoeïenentent midden in Wadi Rum die Eid daar jaren geleden heeft gemaakt. Er sliepen ook een aantal andere toeristen, die met één van de andere zonen of neven van Eid op jeepsafari waren. Het kampvuur brandde gelukkig al en ik kon mijn 5 lagen kleren weer aantrekken. We hadden nog extra geluk: het zou de komende 24 uur regenen en dat is natuurlijk een heugelijk feit in de woestijn. Ik moet zeggen: mijn kiekjes zijn er ook erg bijzonder door geworden.

Rond etenstijd kwam Eid met weer twee andere zoontjes grote pannen vers bereid en heerlijk eten brengen en gedurende de avond werd het steeds gezelliger en voller in de tent. Als oom, neef, zoon of buurman binnen kwam ging iedereen staan en schudde men elkaar de hand. De thee vloeide rijkelijk (Thomas is ondertussen geen koffieverslaafde meer maar een theeverslaafde) en de Arabische versie van de gitaar kwam tevoorschijn. Zingen, klappen, een paar goede woestijnmoppen en opa maakte met zijn handen meisjes-etende-schaduwkamelen op het tentdoek. Als klapper op de vuurpijl kwam er ineens een jongen met een complete synthesizer de tent binnen! Hilarisch, hilarisch. Hoewel de tent aan één zijde gewoon open was, het buiten nog steeds regende en je adem wolkjes in de lucht maakte, heb ik twee nachten heerlijk geslapen onder 4 dikke kamelendekens in de tent vol rook van het kampvuur en de hubbly bubbly.