"Geheime" kerk in Madaba

Door: Wendier

Geplaatst op May 25, 2016

Vrijdagavond in Madaba. De meeste winkels waren dicht, maar hier en daar was nog een souvernirwinkel open.
Nietsvermoedend stapte ik een mozaiekwinkeltje binnen. (Madaba staat bekend als “de mozaiekstad”).
Om eerlijk te zijn, was ik niet geinteresserd in een mozaïek als souvernier, maar het leek best leuk om wat tijd te doden. Ik wilde net weggaan, toen het meisje achter de balie vroeg of we de kerk ook wilden zien. Kerk? Ik had het vast verkeerd verstaan. Maar achterin de winkel bleek een deur te zijn die inderdaad uitkwam in een kerk. Nou ja, eerder een ruïne. Maar wel eentje met een prachtige mozaiekvloer.
De eigenaar van het winkeltje, dat ook een atelier bleek te zijn, wilde ons maar wat graag rondleiden. Helaas zat er geen dak in de ruïne en was de zon net onder gegaan. Geen licht dus en te donker om iets te kunnen zien. Maar daar wist Suleiman wel iets op...hij sommeerde ons te blijven wachten. Hij ging hij licht regelen. Al met al duurde het een hele tijd, maar uiteindelijk kwam hij terug met een enorme bouwlamp. Die gaf genoeg licht om de vloer te kunnen bewonderen.
Na een inleidend praatje, vertelde Suleiman dat het mozaiek pas echt goed tot zijn recht komt als je het nat maakt. Tot onze verbazing toverde hij een plantenspuit tevoorschijn en begon op de grond te sprayen. Inderdaad kwamen er nu opeens talloze kleuren uit het mozaiek omhoog. Wat eerst een nogal saaie vogel had geleken, bleek nu een prachtige haan met gekleurde veren te zijn. Echt heel bijzonder!
Hij vertelde honderuit over de mozaieken in de kerk en het symbolisme ervan, over het Christendom, de Islam en nog wat persoonlijke anekdotes over zijn buurman die moslim is en hemzelf en zijn koptische geloof. Na deze rondleiding stond hij erop ons zijn atelier te laten zien. Daar kregen we uitleg over hoe de mozaieken gemaakt worden en zijn dochter gaf ons een “live-demonstratie”. Daarna werden we ook voorgesteld aan zijn vrouw en zoon en moesten we blijven om watermeloen te eten. Toen we uiteindelijk weggingen wilde hij geen fooi aannemen, omdat hij het zag als zijn taak om mensen te vertellen over de mozaieken in de kerk waarvan hij al zo lang de beheerder was. Toen we zeiden dat hij de fooi dan moest zien als een donatie om te helpen de vloer te restaureren begon hij helemaal te glimmen. Zelden heb ik iemand zo blij gezien! Wat begon als “even wat tijd doden”, eindigde in een heel bijzondere ontmoeting, die absoluut een van de hoogtepunten was van mijn reis naar Jordanie.

Als je in Madaba bent, breng dan een bezoekje aan deze bijzondere man en “zijn” kerk!
Hussein Bin Ali Street