Amman, Jerash, Mt. Nebo en de Dode Zee
langs de Jordaan
Jordanië
Joseetje
Amman, Jerash, Mt. Nebo en de Dode Zee
Amman zelf staat niet bekend om spannende highlights. Het leukste is eigenlijk het kijken naar de mensen en de hectiek van de stad. Boven het centrum van Amman torent de oude Romeinse Citadel uit. Vanaf hier hebben we een enorm uitzicht over de (witte) stad met haar ontelbare moskeen en de heuvels rondom.
Na een halve dag sjouwen gaan we lunchen bij het enige terrasje dat we die dag hebben gespot. Zo’n straatje vol locals en plastic stoelen. We bestellen wat bij iedereen op tafel staat: de befaamde Jordaanse mezze (de lokale tapas). We eten en drinken tot we bijna door onze plastic tuinstoelen vallen en hoeven slechts 6 euro af te rekenen. In ‘hip’ Amman testen we het voornaamste tijdverdrijf van de Jordanen: de shisha ofwel hubbly bubbly ofwel de waterpijp. Voor mij niet weggelegd, maar Thomas daarentegen vaarde er wel bij, wat mij mooi de gelegenheid gaf een eerste voorspong op te bouwen in onze Rummi-competitie.
Vanuit Amman bezoeken we Jerash. Een stadje met een goed bewaarde nederzetting uit de oudheid die eerst Grieks, dan Romeins en later Byzantijns was. Jerash wordt ook wel vergeleken met Pompeï. Ondanks de vele tourgroups worden wij heerlijk met rust gelaten. We krijgen in heel Jordanië overigens geen één keer een gids aangeboden, hebben bijna geen bedelaar gespot, was er geen verkoper die ons met gladde lokroepen zijn winkel in probeerde de lokken, roggelt men niet zijn fluimen voor je voeten en is er geen man die ‘psssst’ sist. Weg met de vooroordelen!
Daarnaast zijn de Jordanen ook nog eens enorm gastvrij. Geen Jordaan die ons na de eerste vraag ‘Where are you from?’ niet heeft verblijd met een heus ‘Welcome to Jordan’. Als bewijs hiervan presteerde een taxichauffeur bij wie we al meer dan een uur in de auto zaten ons tussen de conversaties door te vragen waar we eigenlijk vandaan kwamen. ‘From Holland’. ‘Ahhh Holland, nice, welcome to Jordan!’
Ook krijgen we overal thee aangeboden en wordt er absoluut niets voor terug verlangd. Met name de nomaden, de bedoeïenen, kun je niet passeren zonder uitgenodigd te worden voor een kopje thee; hierover later meer.
Overigens hebben we geen één werkende vrouw gezien (op een handjevol vrouwelijke politieagentes na dan, die met hun hoofddoek onder hun agentenpet gewoon mijn Thomas liepen te versieren waar ik bij stond!).
Helaas bleken we in Amman het meest aftandse hostel te hebben geboekt. Hoewel we al voor 3 nachten hadden betaald, gaan we na 2 nachten door naar Madaba.
Wat een verademing was de Black Iris in Madaba. Super behulpzame Jordaan die ons de beste tips voor de rest van de reis heeft meegegeven. Madaba is een stadje waar naast moslims veel christenen wonen. Hierdoor ook het enige plaatsje waar je alcohol in de supermarkt kan kopen. Vanuit Madaba maken we een tour naar Mt. Nebo. Hier zou Mozes gestorven zijn, nadat hij het Beloofde Land had mogen aanschouwen. Terwijl we bijna van de berg waaien genieten we van het eerste uitzicht op de Dode Zee, de Jordaan, de Westelijke Jordaanoever en Jericho (Palestina/Israël). Hierna gaan we naar de Jordaan zelf - de rivier die Jordanië van Palestina/Israël scheidt - en bezoeken we de plek waar Johannes de Doper Jezus heeft gedoopt. Hoogtepunt is vervolgens het letterlijke dieptepunt: zwemmen – of beter gezegd: drijven - in de Dode Zee met uitzicht op Jeruzalem in de verte! Met zijn ligging van 400 meter onder de zeespiegel is de Dode Zee het laagst gelegen meer (of zee, hij is immers zout) ter wereld. Zwemmen blijkt echt onmogelijk: voor je gevoel maak je je beste zwemslagen ooit, maar in feite zwaaien je benen vanaf je knieën in de lucht!
Foto's
