Slapen onder miljoenen sterren in Wadi Rum
Jordanië
Azië
Feathergraphy
Slapen onder miljoenen sterren in Wadi Rum
Stel je voor je ligt op je rug op een zandbank naar de lucht te staren. Miljoenen flikkerende sterren staren terug naar je. Ware het niet dat er alleen maar zand om je heen ligt zou je en spelt kunnen horen vallen, zo stil is het. De rust overwelmt je in positieve zin.
Wildkamperen in de woestijn is in 1 woord: geweldig. De rust, ruimte en natuur om je heen laten je compleet tot rust komen. Overdag vind ik het al geweldig in Wadi Rum met de mooie zandbanken en rotsachtige bergen. Maar zodra de zon onder is, kan ik heel erg genieten van de sterrenhemel en de melkweg. Deze dag zijn we met onze reisgroep de woestijn ingetrokken met een aantal bedoeïenen, ook wel bekend onder de naam woestijnbewoners. Ze rijden ons rond in hun oude 4x4 pickups. Halverwege de trip komen we erachter dat de remmen het niet meer doen. Nu nog veilig terug zien te komen.
We bezoeken eerst een tent ergens in the middle of nowhere waar we gastvrij thee aangeboden krijgen. Er zit een lading suiker in waar je u tegen zegt. Zoetekauwen zijn het hier wel. De gastheer haalt een soort van snaarinstrument tevoorschijn en begint een lied te tokkelen. Op een gegeven moment zijn we met zijn alleen mee aan het klappen en de sfeer is warm en gezellig. Na het mooie spel, willen we wat terug doen en beginnen we het Wilhelmus te zingen. Enigszins verbaasd, maar geïntrigeerd kijken de nomaden ons aan.
Na deze woestijnpauze beklimmen we een rots om een nog beter uitzicht te krijgen. Het is aardig steil, maar als we onze schoenen uittrekken en blootsvoets de rots betreden lijk ik er aardig goed van af te komen. Ik voel me net een aap. Ik had geen idee dat mijn voeten dit aankonden. Boven op de rots zien we een aantal rotstekeningen. Best apart dat precies de rots die we beklimmen deze tekeningen heeft.
Na de beklimming gaan we een plek zoeken om te overnachten, want de zon begint al in de horizon te zakken. We redden het niet voor de zonsondergang en in het donker beklimmen we een duin. Onderaan zou een plek zijn om te overnachten. Als we er aangekomen zijn, krijgen we te horen dat we een andere plek moeten zoeken, want er ligt een dode geit. Ik had de geur al opgepikt en als ik om me heen kijk ook mijn reisgenoten. Snel terug naar de auto's en een andere plek zoeken.
Na een tijdje vinden we een nieuwe plek en gaan de nomaden voor ons koken. De manier waarop verbaasd me. Ze koken alles onder de grond. Het duurt ongeveer 2.5 uur voordat het eten klaar is, maar eenmaal als het in onze maag beland, is het erg lekker. Als we onze matjes uitstallen, gaan we met zijn allen naar de lucht staren. De stilte en het overweldigende flikkeren zorgt dat we helemaal tot rust komen. Met de verse herinneringen van vandaag nog in ons achterhoofd houden we het zo wel een tijdje vol. Op het moment dat ik wil gaan slapen voel ik dat mijn matje is leeggelopen. Er is zand ingekomen bij het opblazen. Na een paar pogingen om er toch nog lucht in te krijgen, besluit ik maar gewoon op de zandbank te gaan slapen; een slaapplek a la natuur dan maar.
'S ochtends word ik wakker voordat de zon opkomt. Als ik om mij heen kijk, ben ik de enige die wakker is. Ik heb zin om wat te ondernemen en besluit de rots voor ons te gaan beklimmen (zie foto) om van de zonsopgang te genieten. Zonder iets loop ik naar een punt waar ik mogelijkheden zien om omhoog te klimmen. Ik laat mijn teva's achter en ga de tocht blootsvoets aan. Na een tijdje kom ik heel hoog en geniet ik van het uitzicht.
Onder mij zie ik iemand aan het ontbijt beginnen. Als het klaar is probeer ik op het hardst mogelijk (Ik heb niet een hele harde stem, maar de galming van de rotsen helpen heel erg) de slaapkoppen die nog liggen te snurken wakker te roepen. Verdwaasd zie ik een aantal slaperige gezichten omhoog kijken. De ochtend begint al goed. Ik heb en kunnen genieten van het uitzicht en mensen kunnen wakker schrikken. Oftwel: Missie geslaagd.
In Jordanie heb ik nog veel meer meegemaakt naast deze woestijntocht. Dit is dan ook de eerste blog in een serie van verhalen. Ondertussen kan je ook al een filmpje kijken als je meer wilt zien van mijn reis in Jordanie: https://www.youtube.com/watch?v=9FK7R5xwlZ0&t=1s
Foto's
