Ik liep door Amman, op weg naar een luxe shoppingmall. Voordat ik daar aankwam, stuitte ik op een tentenkamp van enkele bedoeïenenfamilies. Ik zag deze jongen zitten en maakte een foto van hem. Daarna volgde een vreemd, spannend maar zeker ook mooi bezoek aan zijn familie in de tent. Ik heb hier enkele maanden terug een blog over geschreven (Angst, Achterdocht en Puur Geluk). Helaas mocht ik absoluut geen foto's maken van de familie. Dit portret is zeker niet het sterkste portret wat ik ooit gemaakt heb, maar omdat het de enige foto is die ik aan de ontmoeting heb overgehouden, is hij wel dierbaar voor me. Soms is de herinnering achter de foto mijns inziens belangrijker dan de technische kwaliteit!