vooroordelen en voordelen

Door: Pascal34

Geplaatst op Nov 24, 2012

Weer terug naar Amman. Na twee weken woestijn de beschaving weer in. Eindelijk eens wat zien van de hoofdstad van Jordanië. Aangezien ik mijn scheerspullen altijd thuis laat op reis, leek het me wel eens verstandig om de voorzichtig doorbrekende snor eens aan te pakken. De jaren 80 zijn immers allang voorbij en movember was in 2009 nog niet zo groot.
Vol goede moed stap ik dan ook een lokale barbier binnen. De Arabische Frans Bauer op de tv en veel locals binnen. Gezellig, dat moet goed komen. Na een stevige onderhandeling over de verhouding prijs/weg te snijden hoeveelheid haar, zak ik in de ietwat versleten leren stoel en word professioneel ingezeept. Het scheermes krijgt weer scherpte aan een leren riem en ik neem me voor om met een kop muntthee hiervan te gaan genieten.
Plots zapt de eigenaar naar een andere tv-zender.Weg Frans Bauer maar nu een beeld van twee minaretten met het continu citeren van koranteksten in het arabisch op de achtergrond. Roept die Iman nu op om de ongelovige af te slachten? Zien mijn ouders me straks terug op het acht uur journaal voor losgeld, word ik bekeerd tot moslim en besneden daaronder? Dit zijn niet de gedachte die ik wil hebben met een scherp scheermes op mijn keel.
Teveel slechte films, vooroordelen van politici en internetfilmpjes, mijn brein gaat langzaam over in paniekmodus. Uiteraard volledig overbodig, de kapper blijft vrolijk doorkletsen, thee drinken en is tegelijkertijd mijn stugge stoppels aan het verwijderen. Na een hartelijk afscheid van waarschijnlijk zijn eerste westerse klant ooit, sta ik een klein kwartier later fris en fruitig weer buiten.

De volgende dag wat uitgeslapen en tijd om Amman eens wat beter te verkennen. Aangezien ik al genoeg heb gelopen besloot ik maar om een taxi te nemen naar het Museum of fine Arts, kost hier toch niets. Onderweg moesten we alleen nog even de broer van de chauffeur oppikken. Die reed namelijk het laatste stuk van de rit. Af en toe snap ik niets van dit land.
Bij het museum aangekomen was het verdacht stil. Toch maar naar binnen en na een flinke ruk aan de deur ging deze met een beetje moeite toch open. Het bleek al snel dat een onbedoelde carrière als meesterdief er niet voor mij inzit. Een omwonende zei later dat het museum die dag dicht was, met een aanzwellend inbraakalarm nam ik maar snel de benen, tijd om te vertrekken.
Op naar de citadel bovenop de heuvel, nu wel lopend. Maar god straft onmiddellijk, onderweg begon het me te hozen. Echt volledig doorweekt. Gelukkig was er ook nog een klein onbekend kneuterig museumpje bovenop de Citadelwaar. Terwijl ik weer wat opdroog kan ik mooi de ruim 6000 jaar boeiende Jordaanse geschiedenis doornemen. De verlosser had weer gelijk, ieder nadeel heb zijn voordeel.

De dag erop toch weer terug naar de plek van de misdaad, het museum. Gelukkig nog geen wanted posters met mijn gezicht op de muren. Snel naar binnen en ik hou me voor om me niet te verdacht te gedragen. Dat lukt vrij goed aangezien de verbazing over de collectie nog steeds op mijn gezicht staat en alle andere emoties verbergt. De tentoonstelling van het royal Jordanian Museum of Fine Arts ging namelijk over......

Duitse reclames in het begin van de 20e eeuw. Die had ik niet echt zien aankomen. Gelukkig was het andere vleugel wel voorzien van een aantal prachtige moderne stukken. Aanrader als je nog een paar uurtjes over hebt in Amman.