zomaar een middag

Door: Esthervanderham

Geplaatst op Nov 1, 2008

zomaar een middag (17-06-2006)
Het klinkt als “een karbonaadje met ananas-papaya” maar voor mij staat de mij geheel vreemde combinatie van papagaaivis met vers guavesap. Samen met de familie van Nabil, de broer van Mohammed, zitten we op de grond om de grote schaal met eten heen. Naast deze exotische lekkernijen (want papagaaivis en guavesap zijn erg lekker) is er rundvlees, gehakt, salade, rijst, aardappels in een tomatensausje en salta, een saus met veel groene pepers.
De salade is het voorgerecht en wordt gegeten met een combinatie van brood met melk. Daarna volgen de aardappels, rijst en de vis. Vervolgens gaan de lepels aan de kant en krijgt iedereen van Sabah, de vrouw van Nabil, een paar broodjes. Het is de bedoeling dat je met een stukje brood wat vlees pakt en dit vervolgens in de salta dompelt. Als toetje zijn er bananen en watermeloen.
Het leuke aan de maaltijden is dat je met z’n allen uit dezelfde schaal eet, daarom dicht op elkaar zit en zodoende een hele knusse sfeer krijgt. Na het eten is het tijd voor een serieuze qat sessie. Wij, judit ook, zijn uitgenodigd in de mafraj van Shamir, een goede vriend van Mohammed. In deze “kamer met uitzicht” vinden wij als we binnenkomen de hele ruimte al gevuld met kauwende en rokende mannen. Onder het gezelschap bevinden zich ook twee sheighs. De 1e kennen we nog van de voetbalwedstrijd en de 2e is van dezelfde stam alleen deze meneer heeft heel veel dorpen onder zijn gezag. De kalashnikofs van zijn bodyguards staan tegen de muur en vanonder zijn colbert (die dragen ze hier over de witte zijde jurk, de thawb) zie ik het lege holster van zijn pistool. Qat kauwen doe je ongewapend, op de janbia na dan.
De sfeer is gemoedelijk, de tv showt oude, stupide Egyptische film en als er nog een Nederlandse reisleidster binnen komt kunnen we de rest van de middag in het Nederlands verder kletsen. De flesjes water worden gretig genuttigd, Judit filmt de monoloog van Nail over de geneugten van qat en om ons heen worden de wangen dikker en dikker. Als de tijd voort gaat wordt het stiller in de ruimte terwijl wij ontspannen naar de finale van de nationale voetbal competitie van Algerije kijken.
Om een uur of 6 staat de grote sheigh op, zijn bodyguards hangen de geweren over hun schouder, het holster wordt gevuld. De sessie is voorbij. Langzaam maar zeker verlaat iedereen de mafraj om naar huis te gaan. Grote ogen, bolle wangen en morgen ben ik hier al weer 2 weken.