Een bezoek aan de stad Shihara is een zeer bijzondere belevenis. In de eerste plaats moet je nog maar zien dat je er komt. Het ligt nl. boven op een berg en de reis er naar toe is niet zonder gevaren. Als we beneden aan de berg staan, stappen we van de jeeps over op pick-ups. Nou ja, ....wat daar van over is. De wagen zit vol deuken en krassen, er zit geen voorruit meer in en terwijl wij achter in de laadbak staan en ons goed vast houden, knoopt een jongen van een jaar of 15, op blote voeten, een paar draadjes aan elkaar om de pick-up te starten en probeert dan langzaam tegen de steile helling naar boven te klimmen. We zien de steile afgronden naast ons opdoemen en voelen de truck glijden op de gladde stenen. Er is geen weg meer, alleen maar ruwe grond, half steen, half zand en vol met diepe kuilen en scherpe haarspeldbochten en een stijgingspercentage van 12 tot 20%. Intussen komt het onweer steeds dichterbij.....
Het duurt 2 uur voor we boven zijn en de spieren eindelijk kunnen ontspannen. Wat een rit!!!

Shihara ligt dus op de top van een berg en heeft nog een echte stadspoort die 's avonds dichtgaat. We verblijven in een funduk (herberg) en slapen op een matje op de grond.

De volgende morgen is er pas gelegenheid om het stadje te bekijken. Vanuit hier heb je natuurlijk een schitterend uitzicht op het ruige landschap om je heen en we zien kleine dorpjes tegen de hellingen liggen. De huizen zijn gebouwd van ruwe, grove stenen en kennen meestal meerdere etages. De dieren verblijven op de begane grond, de vrouwen en kinderen op de etage erboven en de heer des huizes zetelt op de bovenste etage.

In dit huis zien we één van huizen, met de kleine ramen waarin soms een plantje staat. In het ene raam zien we de man in het zonnetje zitten met de waterpijp, voor een moment van rust.