Jishin

Door: MarleenvM

Geplaatst op Oct 22, 2016

We kunnen wel merken dat we al ruim drie weken door Japan aan het rondreizen zijn want dan vind je het niet zo erg om ook eens een avondje op de hotelkamer door te brengen. We hebben na aankomst al een beetje de stad Nagasaki verkend en morgen staat er nog meer op de planning. 

Net als ik mijn verslag aan het bijwerken ben krijg ik een alarm op mijn telefoon, een soort NL alert maar dan in het Japans. Jishin...Jishin...Jishin…. klinkt het luid door de speakers van mijn telefoon. Het wordt me meteen duidelijk wat er aan de hand is want plots begint mijn bedje te schudden en de deur rammelt in de sponning. Het is een aardbeving !!! 

Als eerste zet ik de kamerdeur open zodat er een uitgang is, geen idee waar ik die wijsheid op dat moment vandaan haal. Misschien toch te veel Discovery Channel gekeken. Snel kleden we ons aan en nemen de dagrugzak met de belangrijkste spullen mee, je wilt tenslotte niet zonder medicijnen, paspoort en geld komen te zitten. (Nog zo'n wijsheid waar ik me later over verbaas dat ik daar aan dacht op dat moment) 

Inmiddels is er niets meer aan de hand en we gokken erop om de lift te nemen wat eigenlijk dan weer niet zo slim is. We zijn wel de enigste van de hele etage die naar beneden gaan, ook vreemd. In de hotellobby heerst geen paniek en we proberen om wat informatie in te winnen. Een hotel medewerker is druk aan bellen en de andere zegt dat er niets aan de hand is en we veilig terug kunnen naar de kamer. Ja daag meneer, er was net een aardbeving hoor !! zeg ik hem. Misschien dat hij dat even gemist heeft. Echt gerust ben ik er dus niet op ondanks we de enige zijn van het hele hotel die beneden staan met een rugzakje. 

We horen ook diverse alarmen en omroepsystemen op straat dus we gaan eerst toch maar even daar poolshoogte nemen. Buiten heerst ook geen paniek en gaat het gewone leven gewoon door net als anders. De stadsomroeper steekt een lang verhaal af maar alleen in het Japans dus geen idee waar die man het over heeft. Dan toch maar terug naar de kamer want we kunnen tenslotte ook niet hier op straat blijven staan. We voelen nog wat lichte naschokken maar die verdwijnen al snel. We gaan weer rustig over tot de orde van de avond en als ik op internet wat op wil zoeken komen er nog een paar flinke schokken zodat de deur weer in de sponning klappert maar gelukkig ook die verdwijnen snel. 

Het alarm op mijn telefoon gaat elke keer af en zo ook de stadsalarmen. Op het nieuws geven ze weinig informatie maar er is geen tsunamialarm dus gaan we toch maar proberen wat te gaan slapen. Sowieso vind ik op internet weinig info dus zal het allemaal wel meevallen, ga ik dan maar vanuit. Midden in de nacht wordt ik nog een keer gewekt door het alarm op mijn telefoon en nog wat naschokken. Toch zijn ze deze niet meer zo erg als de eerste keer dus ben na een tijdje maar weer gewoon gaan slapen. Hier zijn ze wel wat gewend en ik neem maar aan dat het hotel aardbevingsproof gebouwd is. Mijn reisgenoot is wel heel snel aangepast aan de Japanse way of living want hij slaapt gewoon door. Ik krijg wel nog een sms bericht van de reisorganisatie of alles goed is en stuur maar even berichtje terug dat er niks aan de hand is. 

Ondanks we weinig geslapen hebben staan we vroeg op om te ontbijten want om kwart over 8 moeten we ons melden bij de haven voor de boottocht. Ik lees op de NOS app dat het nieuws van de aardbeving toch doorgedrongen is tot Nederland en dat de aardbeving toch wel flinke schade heeft aangericht. En het ergste ook mensenlevens geëist. Het stadje dat het meest getroffen is ligt hemelsbreed maar zo'n 100 kilometer verderop van Nagasaki. Eerst maar eens even het thuisfront geruststellen. Had echt niet in de gaten dat het nieuws in Nederland zou komen als er hier zo luchtig over gedaan wordt. 

We gaan over tot de orde van de dag want dat doen ze hier allemaal. Laten we hopen dat het nu over is. Durende de dag wordt duidelijk welke schade de beving heeft aangericht. Op het nieuws zien we later op de dag verschrikkelijke beelden. 

Helaas is het ’s nachts weer mis. Het aardbevingsalarm gaat drie keer af, zowel op mijn telefoon als het stadsalarm. De beving duurt elke keer niet lang maar wakker wordt ik er wel van. Bijzonder hoe snel je er aan gewend bent en dat je niet elke keer met je rugzakje beneden gaat staan. Er klinken ook geen andere alarmen dus we gaan er maar vanuit dat er geen tsunami komt en dat we niet hoeven te evacueren. Ik kijk wel regelmatig even naar buiten maar daar heerst gewoon rust. 

Als we de volgende morgen het nieuws lezen over de aardbevingen van vannacht blijkt dat deze heftiger was de eerste keer. Nu had deze een 7.3 op de schaal van Richter en zijn er weer doden gevallen en vele gewonden bij gekomen. We hopen voor de bevolking dat dit echt de laatste is. De beelden die we op tv zien liegen er niet om en bijna niet te bevatten dat we daar zo kort bij zitten. 

In de loop van de dag krijgen we nog wat lichte bevingen maar dat zijn dan gelukkig ook de laatste. De regio is al genoeg getroffen en het dodental is inmiddels al opgelopen naar 39 en dan nog de ongeveer 1000 mensen die gewond zijn en nog een groot aantal dakloos. In de dagen erna zien we, vooral jongeren, in winkelcentra veel mensen staan om geld op te halen voor de slachtoffers. Natuurlijk geven we onze bijdrage en hopen we dat het geld goed terecht komt.