Honshu centraal
In bad met Japanners
‘Konnichiwa’, zei ik tegen de man achter het raampje, en zwaaide met de kaartjes die we uit de automaat hadden getrokken. De man zei niets terug, maar gebaarde dat ik naar rechts moest en m’n vriend naar links. Met de woorden ‘ik zie je over een uurtje’ verdween mijn vriend achter het gordijntje naar het mannenvertrek. We waren in een Japans badhuis, in een klein dorpje vol warmwaterbronnen. De reis ernaartoe, het dorp en nu dit badhuis, het was duidelijk geen toeristische hotspot. Wij waren de grootste attractie, en dat werd in het badhuis nog eens extra duidelijk.
Ik stond inmiddels in een omkleedruimte. Nou ja, eigenlijk uitkleedruimte, want zo’n badhuis is een naakt gebeuren. Toen ik me over de naaktheidsdrempel had gezet liep ik de badruimte binnen. Een groepje badderende vrouwen staakte hun gekwebbel om nieuwsgierig naar de witte westerling te kijken. Nu zag ik dat de vrouwen zich kuis bedekten met kleine handdoekjes. Ojee, ik had maar 1 handdoek, en die lag in de kleedruimte. Na enkele ongemakkelijke seconden werd mijn glimlachend ‘konnichiwa’ gelukkig al even vriendelijk beantwoord. Ik was binnen.
In een Japans badhuis gelden allerlei etiquetteregels, wist ik. Om geen blunders te begaan, spiekte ik wat mijn badhuisgenoten deden. Sommige vrouwen zaten op een krukje bij de kraantjes. Druk in de weer met zeep en shampoo. Ik herkende direct etiquetteregel 1: eerst je lijf goed schoonboenen, dan pas in het hete bad. O help, mijn toilettas zat nog in de tas van m’n vriend! Dan maar boenen zonder zeep en hopen dat ’t niet zou opvallen. Hoewel, dat laatste ging niet lukken, aangezien ik nauwlettend gadegeslagen werd. Zittend op een plastic krukje gooide ik emmertjes water over me heen. Dat het water stonk naar rotte eieren en ook zo smaakte, leek de Japanners weinig te deren. Het zal vast gezond zijn, dacht ik maar.
Genoeg getreuzeld, nu maar eens dat hete bad proberen. Ik stak m’n teen erin, en oei wat was dat heet! Ik schrok ervan en deinsde terug. Dit tot groot vermaak van de vrouwen, die me aanmoedigden om nog een keer te proberen. Gelukkig dit keer met meer succes. Na een minuut of 10 zat ik heerlijk ontspannen in het hete water. Ondertussen gezellig babbelend met de dames. Zij in het Japans, ik in het Nederlands afgewisseld met de 3 woorden Japans die ik kende. Mijn witte lijf sloeg rood uit van de hitte, m’n haar rook naar rotte eieren. Maar ach, wat maakte het uit. Ik voelde me op en top Japanner.