Klagen over de klaagmuur..

Door: Xxgerdaxx1

Geplaatst op Mar 18, 2014

Na aanleiding van een aantal reacties op mijn geschreven stukje bij mijn foto, dacht ik, ik schrijf het in een blog. Wie weet bereik ik mensen hierdoor!

Wij zijn voor 8 dagen in jeruzalem. Bij mijn tante die hier al bijna 40 jaar woont. Een geweldige ervaring, waarbij we het gewone leven in de stad leren kennen. We gaan overal met haar naar toe, lopend, per bus of met de tram. Tijdens haar dagelijkse dingetjes laat ze ons de stad zien.

Zo ook de klaagmuur. We hadden boodschappen gedaan, en waren in de buurt, dus we konden wel even langs ' de muur'. Vol verwachting klopte mijn hart... ' DE muur!!' Al zoveel mooie foto's van klagende joden voorbij zien komen, je weet dat het voor hen een hele belangrijke heilige plek is, en zelf ben ik christelijk, en leek het mij ook heel bijzonder. Het was vast zo'n plek waar je even stil van werd.

Boven aangekomen, snel een overzichtsfoto, en toen hup naar beneden. Door de tascontrole, en daar was ie dan: DE muur.

Nou, stil werd ik wel, maar niet van het overweldigende 'wauw' gevoel.
Groepen met toeristen lopen langs met in hun handen een i-pad waarmee ze foto's maken van zichzelf, van elkaar compleet met peaceteken, of van de, met het hoofd naar beneden, voorbij wandelende/rennende joden. Waarschijnlijk kijken deze mensen thuis, waar ze nu eigenlijk geweest zijn.

Wat dichter bij de muur gekomen, zie je letterlijk mensen met handen vol tassen, naar de muur toe lopen, er even staan, en weer weglopen. Het achteruit weglopen, daar wordt geen rekening meer mee gehouden.

Links is voor de mannen, en rechts voor de vrouwen. Daartussen loopt een scheidinswand. Aan de vrouwenkant staan allemaal stoeltjes tegen de wand waar mensen op gaan staan om foto's te maken van de klagende en biddende joden aan de mannenkant. Die als reactie daarop zover mogelijk naar links staan. Er staan wel mensen dichterbij, maar die hebben allemaal een bij de ingang gekregen keppeltje op. Ook wordt er af en toe een camera doorgegeven van de ene kant naar de andere kant.

Op shabbat kwamen we er weer langs, en besloten even uit te rusten op een bankje, een stukje bij de muur weg. Er mag op shabbat niet gefotograveerd worden, of getelefoneerd. Gebeurd gewoon. We zagen een joodse man uit frustratie een pen gooien naar iemand die foto's aan het maken was.

Ik zal eerlijk bekennen...de eerste dag hebben wij ook foto's gemaakt. In totaal 3. Toen drong het door wat we aan het doen waren. De behoefte voor een foto was ook helemaal weg. Wij voelden ons daar als buitenstaander echt 'over'.
De foto's van biddende joden hebben voor mij zo'n andere betekenis gekregen. Hoe is de foto genomen? En weet diegene dat hij op zo'n intiem moment gefotograveerd wordt, en dat dit weer wordt bekeken door heel veel mensen.

Ik ga er vanuit dat de foto's hier op Columbus met respect zijn genomen. Juist hier wordt er op gehamerd om de mensen te respecteren, en zo min mogelijk te storen. Het zou mijzelf vreselijk lijken, als ik bij iets wat ik wekelijks doe, altijd, maar dan ook echt altijd, eerst door een horde mensen met camera's moet, en dan moet zien hoe een plek die voor mij heilig/belangrijk is, door hen niet zo wordt behandeld.

Nu gaat dit verhaal over een heilige plek voor joden. Het had net zo goed een andere heilige plek, van een ander geloof kunnen zijn. Ik hoop dat mensen 2x nadenken voordat ze op zo'n stoeltje klimmen. Wat wil ik bereiken met de foto? De meeste punten op een website? Anderen laten zien waar ik geweest ben? Of is het voor mezelf een mooie herinnering, op een belangrijke plek in de geschiedenis, waarbij ik getuige was van een intiem moment. Je kunt je dan ook afvragen... Ben je daar een foto bij nodig?