Dit meisje plukt bloemetjes om op het graf van de geliefde Perzische dichter Hafez te leggen. Hafez leefde in de 14e eeuw en heet eigenlijk Shams al-Din Mohammad Shirazi. Zijn bijnaam betekent zoiets als: 'hij die de Koran uit zijn hoofd kan reciteren' Bijna alle Iraniërs kennen wel een gedicht van hem uit hoofd.
Het is druk bij de tombe. Hele families lopen eerbiedig om de tombe, zacht gedichten reciterend.

In het volksritueel van de faal-e Hafez wordt een van de delen van Hafez' boek lukraak geopend in de hoop aanwijzingen voor de loop van het verdere leven te vinden.

Hopelijk krijgt het meisje dit te horen:

Wanneer de Naamloze wederom verschijnt,

ontvouwen de vleugels zich van tienduizend facetten van mijn wezen

en onthullen zo’n schittering vanbinnen.

Ik betreed een domein dat goddelijk is,

ook ik begin een lieflijk licht te verspreiden,

als een lamp

door de straten van deze wereld.