In Iran wordt vaak gezegd dat ieder huis twee dingen moet herbergen: de Heilige Koran en een collectie van de woorden van Hafez, de geliefde Perzische dichter uit de 14e eeuw. Iedere Iraniër kent wel een aantal gedichten van hem uit het hoofd.

Deze modern geklede vrouw loopt samen met haar dochtertje langs een afbeelding van de tombe van Shams al-Din Mohammad Shirazi, zoals hij werkelijk heet. Hafez is zijn bijnaam: het betekent zoiets als hij die de Koran uit zijn hoofd kan reciteren.
Wij gaan ook naar de tombe, waar jong en oud eerbiedig de tekst op de marmeren grafsteen leest en reciteert:

Stort uit, O Heer, over mij
Uit de wolken van Uw leidende Genade
De regen van Vergiffenis
Die immer rapper spat op mijn graf
Alvorens ik, als het stof op de wind van koren tot kaf
Oprijs en wegvlied, de kennis der mensen voorbij.
Wanneer Uw gezegende voeten
Zich wenden tot mijn graf
Zult U mij wijn en de luit
In de hand brengen.
Uw stem zal schallen door
De plooien van mijn lijkgewaad
En ik zal oprijzen en naar
Uw minstreelpijpen dansen

(vertaling Ghazal 79)

Ik ben onder de indruk.