Op bezoek bij de Ghasga'i nomaden
Iran
Azië
Dianadm
Op bezoek bij de Ghasga'i nomaden
Het Zagrosgebergte is een omvangrijke bergketen in het Noordwesten van Iran. Het gebergte is zo’n 1500 km lang en qua hoogte en omvang te vergelijken met de Alpen, maar hier houdt gelijk iedere vergelijking op. Het gebied is grotendeels ontoegankelijk en bebouwing is er nauwelijks. Zelfs de Iraanse toeristen laten het hier afweten. Het gebergte is het leefgebied van de Bakhtiari en Ghasga'i nomaden. Al eeuwenlang vindt er twee keer per jaar een spectaculaire migratie plaats. In de lente trekken honderdduizenden nomaden van het warme laagland van Khuzestan, naar het koele hoogland van het Zagros gebergte. Daar zetten ze hun tenten op en weiden ze hun vee. Om de groene vlaktes te bereiken, moeten ze bergpassen van meer dan 3000 meter oversteken, te voet met hun vee, hun hele hebben en houwen op paarden en ezels gepakt. Na de zomer wordt deze tocht in omgekeerde volgorde gemaakt en keren ze terug naar Khuzestan.
De nomaden wonen in kleine groepen bij elkaar en zijn zelfvoorzienend. Wij gaan op bezoek bij Malek en zijn vrouw, die speciaal voor ons een mooier kleed uitrolt en thee zet. De nomaden zijn van nature nieuwsgierig en dankzij onze gids, die vloeiend Turks spreekt, is het contact is zo gemaakt. Onze meegebrachte geschenken (meel en suiker) helpen daar misschien ook wel bij. Malek is een Ghasga'i en woont samen met zijn kinderen en kleinkinderen dit kamp. Zijn tent bestaat uit muurtjes van gestapelde stenen en een overkapping van aan elkaar genaaide lappen. Aan alle kanten waait de wind naar binnen wat zorgt voor een soort natuurlijk luchtverversingssysteem.
De rolverdeling tussen Malek en zijn vrouw is al snel duidelijk, hij zorgt voor het vee en zij voor de tent en het eten. Vaak is ze daar de hele dag mee bezig, want er is geen elektriciteit en het water moet bij de rivier gehaald worden. Het huishouden gebeurt hier nog echt op de ouderwetse manier. Toch gaat de moderne tijd niet helemaal aan hen voorbij. Ik zie veel plastic voorwerpen en sinds een jaar of 2 heeft de familie zelfs een auto.
Hoewel er nog veel nomaden zijn in Iran (ongeveer 1 miljoen) neemt dit aantal langzaam af. Veel mannen geven hun traditionele leven op voor een baan in de stad, maar Malek hecht veel waarde aan zijn vrijheid en ziet er niets in om oude tradities op te geven. Ook zijn kinderen zijn tot nu toe niet gezwicht voor het moderne leven. We krijgen toestemming om onze tentjes in het kamp op te zetten en na een avond bij het kampvuur brengen we de nacht door in onze tent. Het wordt een kort nachtje. Al vroeg in de morgen worden we gewekt door rinkelende geitenbellen en een blaffende honden. Ruim voor zonsopkomst trekken de mannen met hun vee de bergen in. We zwaaien nog even naar Malek en bedanken hem voor zijn gastvrijheid.