In Torajaland heeft de gids Josep geregeld dat we ook een begrafenisceremonie mogen bijwonen. we moeten eerst op de markt een sarong kopen. Josep wordt gebeld dat ze bij de begrafenis al begonnen zijn met slachten. We rijden er heen, trekken onze sarongs aan en gaan naar het huis, er zijn veel tijdelijke gebouwtjes bijgebouwd om alle gasten te kunnen plaatsen. Wij mogen naar gebouw 6 waar een zoon van de overledene ons verwelkomt en thee met ons drinkt. Wij geven een slof sigaretten, vervolgens mogen wij ongehinderd fotograferen, maar niet voor gebouw 2 gaan staan, want daarin zitten de eregasten en de elite. De overleden man was tegen de 90 jaar oud en had 8 kinderen, hij was (pas) 3 maanden dood. Vaak worden de overleden familieleden nog jaren in een kamertje opgebaard totdat er genoeg geld is voor de begrafenis. Deze begrafenisceremonie duurt 3 dagen, op de eerste dag werd 1 vrouwtjesbuffel geslacht, en veel varkens. Morgen worden nog 5 buffels geslacht en de 3de dag wordt hij naar het graf gebracht. Er komen nog steeds meer bezoekers. De meegebrachte varkens gillen het uit als ze geslacht worden, ze krijgen een dolksteek in het hart, dan wordt ie opengesneden en de ingewanden en organen eruit gehaald, het bloed wordt opgevangen in een bamboe-pijp. Dit wordt allemaal gelijk bereid en aan de gasten uitgedeeld. De organen worden in bamboe bereid voor de elite. De varkens worden daarna helemaal afgebrand en verder geslacht. Van de buffel wordt de kop het laatst geslacht, voor de familie is het vlees van de kop (ca. 8 kg) het belangrijkst, een achterpoot levert wel 170 kg vlees. De laatste restjes vlees worden verdeeld, en onder noemen van namen uitgedeeld aan verre familie, hiervoor verwachten ze later (bij een volgende begrafenisceremonie) een veelvoud in geld terug. Na ongeveer 2 uur hebben we wel genoeg gezien, nemen afscheid en vertrekken.