(Tijd-)reis door Zuid-Sulawesi (1)

Door: DvanBaaren

Geplaatst op Jul 25, 2011

Hallo allemaal,

Daar zijn we weer, deze keer een update vanuit Makassar. De laatste dagen veel meegemaakt!

Zondagochten stond een boottocht over Lake Tempe op het programma, een binnenmeer van zo'n 30km2 bij Sengkang. Het meer staat bekend om het feit dat er meer dan 100 vogelsoorten leven. Wij hebben er hier ook veel van gezien. Namelijk witte, zwarte, bruine, grijze en een paar rode (die vonden we niet zo mooi)...
Onderweg zijn we langs verschillende drijvende huisjes gevaren, waar dus ook echt mensen op wonen. Na zo'n 1,5u meerden we aan bij een van die huizen en konden we binnen even een kijkje nemen. Heel apart om te zien, het is een houten/ijzeren bouwwerk op bamboe met twee kamers: een keuken en een woon-/slaapkamer. Binnen staan geen stoelen, banken, bedden, geen tv, radio, echt helemaal niks! Het is gewoon een open ruimte waarin ze eten en slapen... De mensen leven hier van de visserij en doen nog alles met de hand, van het binnenhalen van de vangst, tot het schoonmaken en pekelen aan toe.
In dit huisje gingen we koffie drinken en namen dan ook braaf onze plaats op de grond in. Een van de bewoners kwam er ook bij zitten en had veel aandacht voor Nadine. Tenminste, voor haar roze teennagels! Supergrappig om te zien hoe hij heel verwonderd naar haar nagels keek, vervolgens die van zichzelf grondig inspecteerde, nog eens naar Nadine keek om te checken of ie 't wel echt goed had gezien, de nagels van de anderen eens bekeek en uiteindelijk de moed maar opgaf. Hoe die rare blanke toch aan zo'n gekke kleur nagels kwam, hij kreeg het in de kop duidelijk niet bij elkaar!

Na de koffie gingen we terug naar Sengkang en van daaruit naar een zijde-weverij. Hoe de mensen hier weven, is echt heel ouderwets. Draadje voor draadje wordt het op de houten weefmachine gelegd en zo maken ze de meest mooie en ingewikkelde patronen. Mooi, maar erg ouderwets. Van de geschiedenislessen staat ons bij dat ze dat bij ons in het Westen zo'n 150 jaar terug ook op die manier deden.
Hier hebben we enkele mooie souvenirs gekocht voor weinig en afscheid genomen van Hardja. Vervolgens stapten we weer in de auto en zijn we in 6u naar Rantepao, de hoofdstad van Toraja, gereden. Hier zouden we de komende 3 dagen doorbrengen.

Toraja, in het noorden van Zuid-Sulawesi, staat vooral bekend om het volk wat daar leeft, de Tana Toraja. En die zijn weer bekend om hun bijzondere bouwstijl en de manier waarop ze met de doden omgaan.
De Toraja woont in een zogenaamde "Tongkonan". Een houten huis op palen, waarvan vooral het dak erg in het oog springt. De daken hebben namelijk de vorm van een boot. De boeidelen zijn erg mooi en gedetailleerd bewerkt, erg gaaf om te zien!
Maar toch wel het meest bijzondere, indrukwekkende en bizarre aan de Toraja is wel de ceremonie die ze houden voor een begrafenis. Zondag en maandag hebben we hier alles over te horen en te zien gekregen. Zo'n ceremonie duurt meerdere dagen. De 1e dag brengen ze de dode naar de plaats waar de ceremonie wordt gehouden en plaatsen hem / haar dan in een kleinere Tongkonan, speciaal voor deze gelegenheid (met de hand) gemaakt. Dit plaatsen gaat op z'n Indonesisch: een grote chaos!
Daarna worden de gasten ontvangen, die allen offers meebrengen (gewoon achterop de brommer of bovenop de auto) voor de familie van de dode. Die offers bestaan vooral uit buffels en varkens. Die worden vervolgens midden op het plein geslacht. Je kunt je voorstellen dat dit een bloederig tafereel is, als de halsslagader van een buffel wordt doorgesneden. Zo niet, wacht dan maar even op de foto's...
Als alle gasten zijn ontvangen - en dat zijn er een hoop - kan de dode in het in de rotsen uitgehouwen graf worden bijgezet. In de buurt van dit graf wordt dan een Tau Tau geplaatst, een houten pop die op de overledene lijkt.
Tussen het overlijden en het daadwerkelijke begraven kunnen er jaren verstrijken. Het organiseren van zo'n ceremonie is namelijk nogal een geplan en gedoe. De ceremonie waar wij zijn geweest was bijvoorbeeld voor een man die ongeveer 10 jaar geleden was gestorven! Wat ze in de tussentijd met het lijk doen? Oh, gewoon. Die leggen ze in een van de drie kamers (de ouderlijke slaapkamer) van hun Tongkonan... Zoals we al zeiden, superbijzonder, -indrukwekkend en -bizar dus!

Woensdag hebben we een trek gemaakt. Via verschillende bospaadjes, tussen rijstvelden en dorpen door hebben we enkele uren door Toraja gewandeld. Zwaar, maar supermooi! Niet alleen de ceremonies zijn indrukwekkend, ook de omgeving is zeer de moeite waard!