Bezoek aan de koning van Laimbonga

Door: Expeditieteam-Sumba

Geplaatst op Sep 23, 2014

DE KONING EN IK

Umbu Nay Kahumbu heet de koning van Laimbonga die ons na een drie uur durende achtbaanrit over ruw terrein, officieel in zijn dorp ontving. Een koning met een hoodie en een roze plastic tuinstoel als troon, maar zijn status was zeer voelbaar bij de dorpsgenoten. De koning sprak, na een handvol betelnuts, iets sceptisch over de verwelkoming van een biogasinstallatie in zijn dorp maar was wel zeer geïnteresseerd.

De koning sprak zich ook uit over het feit dat hij zich zorgen maakt over het eten dat zijn dorp ons kan geven. De vorige groep buitenlandse gasten at blijkbaar alleen maar noodles en ei. Het eten was overigens koninklijk lekker en in overvloed. Die avond begonnen we aan een zogenoemde discussie in het koningshuis. De koning had vele gasten die avond. Ik kreeg het idee dat de mensen in de omgeving onze komst als zeer belangrijk beschouwden.

Na een lange discussie over biogas en andere groene manieren om stroom op te wekken, werd er besloten om de groep op te splitsen. Voor ik het wist zat ik samen met twee andere expeditieleden tegenover 36 vragende ogen van arme boeren. Ineens bekroop me het gevoel dat ik oog in oog stond met de mensen waarvoor ik ben gestart met geld ophalen voor biogasinstallaties: confronterend!

Je zag de vraag naar informatie en hulp op hun gezichten staan. Ze luisterden aandachtig hoe ik met hulp van een Indonesisch sprekend expeditielid uitlegde hoe een biogasinstallatie werkt. Ook dankzij de informatie van Adi van Hivos werden ze steeds meer gemotiveerd… “Wat is er nodig om jullie droom te realiseren?” Uuhhhh…zand, cement, rots, buis en vreselijk veel wilskracht en samenwerking. Hivos biedt mede uit de financiële steun die voortkomt uit onze crowdfundcampagne de benodigde materialen en begeleiding.

Samenwerking maar vooral wilskracht voor de vreselijk heftige klus van het bouwen van zo’n installatie, moeten de boeren zelf leveren. Na een mooie, helderheid gevende discussie was het tijd voor dans, zang en feest. De mooie avond sloot ik af op mijn dunne matje op de vloer in mijn te dunne slaapzak op de tocht…

De volgende dag stonden we om 06.00 uur op…geen idee waarom maar het was echt zo. We gingen naar een waterkrachtcentrale in La Au. Deze waterkrachtcentrale in aanbouw is mede mogelijk gemaakt door Bløf met hun Umoja Fonds! Mannen met het hart op de goede plek. Na het bouwen van een dam en een lange watergoot valt er 60 liter water per uur door een stalen buis, langs een turbine die door middel van een dynamo 32 huizen in de omgeving voorziet van 100 watt stroom. Om stroomverlies tot een minimum te beperken moeten de huizen binnen een straal van 1.5 km van de centrale staan.

Toch maar even een foto met de aannemer van Hivos partnerorganisatie Ibeka gemaakt bij de centrale om naar Bløf op te sturen… ;) Ik hoop dat ze mij gaan helpen om geld in te zamelen voor het plaatsen van de biogasinstallaties.

Bij terugkomst was 1 van de vele kids die aanwezig waren in het huis van de koning gebeten door een slang. Na enige tijd kwam de traditionele dokter die een stuk schors mengde met spuug en dit op de teen van het jochie spuugde. Vreemd tafereel, maar het jochie maakt het goed. Toen we na het tweede ontbijt officieel afscheid namen van de koning en weer in de drie uur durende achtbaan stapten, besloten we om de arme boeren een lift te geven. Tot mijn verbazing zaten er na 45 minuten downhill nog steeds boeren in de laadklep. Blijkbaar waren wij en de biogasinstallaties het waard om zo ver een berg op te lopen op blote voeten met een temperatuur van 30 graden. Wilskracht!