We reizen over het platteland van Sumatra en komen in kleine dorpen terecht waar geen speciale toeristische bezienswaardigheden zijn. Ik vind het dan juist leuk om zomaar rond te kijken, want je komt van alles tegen. Zo komen we bij een kleine winkel waar deze jongetjes aan het spelen zijn.
Hun T-shirts vind ik het meest interessant. De voetbalfan haal je er zo uit en op het shirt van de jongste staan tekenfilmfiguren. De oudste heeft een shirt van de kandidaat gouverneur bemachtigd. De verkiezingskaravaan is pas langs geweest. Zo maakt het ventje gratis reclame.
Even wat geschiedenis:
Sinds de reformatie (reformasie) in 1998, toen Soeharto na 32 jaar werd afgezet, heeft het Indonesische staatsbestel zich ontwikkeld van een autoritair systeem naar een meer democratisch systeem. Het monopolie op politieke partijen is vrijgegeven en er zetelen een tiental partijen in het parlement, waarvan de belangrijkste de Golkar(Partai Golongan Karya), een islamitische partij, en de PDI-P (Partai Demokrasi Indonesia - Perjuangan), een nationalistische partij, zijn.
De partijen houden zich aan de staatsfilosofie, de Pancasila. De Pancasila bestaat uit vijf principes: Geloof in een God (volgens een van de grote religies), consensusdemocratie (zeg maar poldermodel) , rechtvaardigheid, nationale eenheid en solidariteit. En op Sumatra kan je dus stemmen op Simanjuntak van de lokale partij.
En nu gaan de jongens weer spelen. Dag mevrouw!