Samosir, een heerlijk eiland.
Sumatra
Indonesië
Geervannesmeed
Samosir, een heerlijk eiland.
Zaterdag 26 juli: Samosir
We staan om half 8 op en na het ontbijt gaan we om 9.30 uur met de boot naar de wekelijkse lokale markt in Parapat. Het is een gekrioel van mensen die er op hun paasbest bijlopen, want het is een dagje uit voor hen. Er is van alles te koop, van vlees tot groenten, van kleren tot gereedschap. Het “stinkt” er behoorlijk en er gebeurt van alles. Kippen worden geslacht, vis schoon gemaakt, er ligt vlees te koop dat zomaar in de open lucht ligt en zwart ziet van de vliegen, levende varkens in plastic zakken worden verkocht, er is een kapper etc. Het is er behoorlijk warm. We drinken wat in een cafeetje en treffen daar een Limburger die met een Sumatraanse is getrouwd en daar al voor de 10e keer op vakantie is.We mogen een “kelapa”-koekje proeven dat zijn vrouw op de markt heeft gekocht. Een koekje gemaakt van kokosvruchtvlees (kelapa= klapperboom= kokosnoot) en vanilledeeg.
Een beetje huiverig, maar toch even een beetje proeven en het smaakt zowaar ook nog lekker
We gaan pas na twaalven terug naar Toledo Inn voor de lunch.
’s Middags gaan we met een busje naar de warmwaterbron in Pangururan in Noord Samosir. Er is amper verkeer, maar de weg is erg slecht. Het wordt zodoende een rit van 1½ uur. Het eiland is voornamelijk begroeid met pijnbomen en plantages met rubberbomen, kruidnagels, koffie en kaneel. Onderweg filmen we enkele sawa’s. Vlak bij Ambarita op Samosir eiland gingen wij bij een paar batakhuizen kijken naar een jonge vrouw die druk doende was met het weven van een doek. Dit zogenaamde ikat-weven is een bepaalde weeftechniek, met slechts enkele verschillende gekleurde stoffen. Er wordt letterlijk met handen en voeten aan gewerkt. Veel dorpelingen verdienen de kost met dit weven. Vader zat, onder het genot van een shaggie, in de schaduw op zijn gemakje toe te kijken, in plaats van eindelijk eens die stoel te gaan repareren ! Een oude pruimende vrouw krijgt een pluk shag van Gerard. Die stopt ze meteen in haar mond bij haar “sirihpruim”. Lekker!!!! De bladeren van de sirih (een peperachtige slingerplant) zorgen in combinatie met een stukje pinang (noot van een bepaalde palm), gekookte gambirblaadjes en gebluste kalk! (ja hoor) voor een bittere smaak. Het schijnt verslavend te zijn. Een goedkope drug? Het dikke rode vocht dat uit de bladeren komt, wordt uitgespuwd. Door het kauwen zijn haar tanden en lippen knalrood gekleurd. Haar gebit is één grote puinhoop. We rijden over een kanaal dat door de Nederlanders is aangelegd. De batak- bevolking heeft hier, naar het schijnt, veel weerstand tegen geboden, omdat men bang was dat het land daardoor in het meer zou wegzakken. Samosir is eigenlijk een schiereiland, maar vanwege het kanaal ligt het nu los van het land en is het dus een eiland.
Aangekomen bij de warmwaterbron komt je de geur van rotte eieren al tegen vanwege de zwavel. Via een trap kun je naar boven gaan, maar die is halverwege al stuk. Mia vindt het te riskant en blijft daarom achter. Ook Henk en Elly gaan niet mee. Gerard, Henk en Diana gaan alleen verder. Het is er een geborrel en gesis van het hete stinkende zwavelwater dat tussen de geel uitgeslagen stenen uitkomt. Je moet het zien, horen en ruiken om het te begrijpen. Het water heeft bij de bron een temperatuur van 100 0C. Er is ook een warmwaterbad, maar dat is danig verwaarloosd. Er komen praktisch geen toeristen en als er iets stuk gaat, kan het vanwege geldgebrek niet hersteld worden. Jammer.
Jammer is het ook dat Gerard problemen heeft met de filmcamera, zodat er slechts slechte beelden van zijn. Achteraf blijkt dat de camera per ongeluk op handfocus is gezet. Om die reden zijn er ook geen filmbeelden van de markt op Parápat.
We zijn pas bij het vallen van de avond (19.30 uur) terug. Na de douche gaan we naar Samosir Cottage, een restaurant waar die avond ook een batak-avond is. Muziek en dans tijdens het eten. We eten allebei red snapper met tomatensaus, salade en frites. Samen met een lekkere juice en 2 biertjes voor de prijs van 68.000 Rp = €8,30. Voor 2 personen dus.... Onvoorstelbaar toch. Ook nu worden we uitgenodigd om mee te dansen.
Een meisje van 8 jaar, Maria, dat in Haaksbergen woont en hier bij haar oma op vakantie is, samen met haar Nederlandse vader en Sumatraanse moeder, maakt een paar foto’s van ons tijdens de dans en belooft dat ze die zal opsturen. We zijn benieuwd. We besluiten een cassettebandje te kopen waar deze batak- muziek op te horen is.
Om half 11 is het afgelopen en gaan we terug naar hotel waar we nog wat drinken op het terras. Om half een wordt er niets meer “getapt” en gaan we maar slapen.
Het is trouwens weer een lange dag geworden. Gelukkig hebben we morgen een rustdag.
Foto's
