Oerang oetangs en andere dieren...
Sumatra
Indonesië
Rozewees
Oerang oetangs en andere dieren...
Voor de laatste maal deze reis gaan we jullie lastig vallen met een update van onze belevenissen. Terwijl wij vanaf Lake Toba via Bukit Lawang naar Aceh reisden, gebeurde er thuis ook het een en ander. Onze vriendengroep is uitgebreid met maar liefst 4 baby's! Wouter, Serra, Lucas en Lukas. Een recordaantal kraambezoeken staat ons in augustus te wachten.
De afgelopen week hadden we geen internet tot onze beschikking. Bukit Lawang, aan het Gunung Leuser National Park is blij dat het weer functioneert na de verwoestende overstroming in 2002. In het park leven (semi) wilde oerang oetangs die je met een gids kunt opzoeken. Onze gids Kawas wist er 2 op te sporen, Suma en Sandra, die het prima vonden dat er 20 toeristen met telelens-camera's om hen heen dromden. De gidsen houden namelijk continu onderling contact, zodat alle toeristen aan het eind van de dag blij en voldaan de jungle verlaten. Onze expeditie de volgende dag naar het ' voederplatfom' was minder succesvol. De poging los te komen van een groep Nederlanders die direct leken weggelopen uit de laatste Bever Zwerfsport catalogus strandde, nadat een van de 'rangers' ons weg zag rennen. Dat was blijkbaar niet de bedoeling.
Vanuit Bukit eerst terug naar Medan om daar de nachtbus naar Banda Aceh te pakken. Erg relaxt, 3 stoelen op een rij met dekentje, kussentje en mogelijkheid tot liggen. Banda ligt in het noordelijkste puntje van Sumatra. Het is met de tsunami in 2004 extreem hard getroffen. Reza (een becak chauffeur die we via via kenden) heeft ons tsunami landmarks laten zien. Schepen van ik weet niet hoeveel ton, die kilometers ver Banda Aceh in zijn gedreven door de tsunami. Een surrealistisch beeld anno 2009. Banda is daarbij overigens meer dan 60.000 inwoners verloren.
Vanuit Banda hebben we Pulau Weh bezocht, een tropisch eiland voor de kust. Aceh is de meest vrome islamitische regio van Indonesie, wat je merkt aan de hoeveelheid moskeen en hoofddoeken. In Pulau Weh is daarom het strandgedeelte met toeristen (in weinig verhullende badkleding) soort van afgesloten van de rest van het eiland. Als je de stranden verlaat hangen er borden met teksten als: YOU ARE ENTERING THE VILLAGE, DRESS PROPERLY!. Niet alle toersten geven daar gehoor aan. Van spanning tussen lokale bevolking en toeristen hebben wij echter niets gemerkt. We sliepen in een hutje op palen aan het water. Heel romantisch enzo. Jammer alleen van de kakkerlakken op de muur. De onderwaterwereld rond Pulau Weh al snorkelend verkend. Elmer zag een haai, die ik helaas miste omdat ik mijn duikbril aan het fatsoeneren was. Natuurlijk ook daar weer nieuwe vrienden gemaakt zodat we 's avonds Kolonisten van Catan konden spelen.
Gisteren zijn we vanuit Banda naar Kuala Lumpur gevlogen. En het blijkt een hele verademing. Goede koffie, ciabatta caprese voor ontbijt, de nieuwe Harry Potter in de bios gezien en natuurlijk geshopt! KL rocks. Toch mis ik Indonesie met z'n onnavolgbare conversaties. Zoals bij het hotel na het inchecken. Denise: do you need any other information? Man achter balie: yes, yes. Stilte. O ja, ze zeggen altijd yes. Maar o zo vriendelijk.
Volgende week zijn we weer thuis. Tot gauw dus.
Liefs, Elmer en Denise
Foto's
