We zijn uitgenodigd op de bruiloft van onze Nederlandse vriend die trouwt in Medan met zijn meisje van Samosireiland. Het hele dorp van Samosir is uitgenodigd, de gammele bus zit propvol. En wij komen met twintig man uit onze airconditioned bus voor 50 personen rollen, wat een verschil.
Het bruidspaar staat bij de ingang om iedereen een hand te geven en met hen op de foto te gaan.
Na de begroeting wordt het bruidspaar naar de bruidstronen op een podium geleid, het traditionele orkest begint te spelen en de ceremonie kan beginnen.
Allereerst worden geslachte varkens en karbouwkalveren verdeeld. In volgorde van belangrijkheid krijgt iedereen uit Samosir een groot of klein stuk. Het wordt in een tas gestopt, voor thuis.
Dan wordt de maaltijd geserveerd: vlees met rijst en groenten, een echte Indische maaltijd.
Ondertussen gaat de ceremonie verder. De mannelijke familieleden discussiëren met luide stem, nog versterkt door een microfoon, over de verdeling van de bruidsschat die onze vriend betaald heeft. Alweer in volgorde van belangrijkheid krijgen de familieleden een envelop met een bepaald bedrag. De dorpelingen krijgen een biljet van 1000 roepiah, ongeveer 6 cent. Of deze ‘oom’ er blij mee is?