Deel 2 Rondreis Java

Door: Geervannesmeed

Geplaatst op Apr 9, 2009

Bandung; zaterdag 14 juli

We worden al om 5:00 uur “gewekt” door het “Happy Hour” in een moskee die achter het hotel ligt. Het is een hevig "gejank" vanuit grote luidsprekers op de minaret van de moskee. Het is nog donker dan. We vertrekken om 8:00 uur om een hele dag de omgeving van Bandung te verkennen. Nadat we de fruitmarkt in Lembang hebben bezocht, gaan we naar de warmwaterbron van Ciater. We blijven hier ongeveer een uurtje en met name de jeugd maakt gebruik van het warme zwembad van ongeveer 40 0C. Selma zegt dat het water dat uit een zwavelbron komt, een heilzame werking heeft. Nou ja, verder dan pootje baden komen we niet. Misschien dat het wel goed is voor Gerards kalknagel!!!

Daarna gaan we richting vulkaan; de “Tangkuban Prahu” waar we een van de 10 kraters gaan bezoeken.We rijden er in een prachtige omgeving naar toe en stoppen onderweg bij een uitzichtpunt met panorama over het dal met theeplantages. Overal waar we stoppen worden we “lastig gevallen” door kleine kinderen die iets van ons willen hebben, of ons alleen maar willen bekijken. Nou ja, het went. De weg naar de vulkaan is erg steil en we gaan maar langzaam omhoog. Overal in de bochten, waar de chauffeur vaart moet minderen en terug moet schakelen, komen vanuit het niets kinderen te voorschijn die met de bus mee rennen en om geld vragen. Om aan deze gevaarlijke situatie een eind te maken gooit de driver-boy steeds een handvol munten in de berm, zodat ze daarmee stoppen. Hoe verder het land in, hoe meer armoede. Daartegenover staat dat de Javaan (zo vertelt Selma) er ook weinig aan doet om deze situatie te veranderen; hij leeft echt van dag tot dag, denkt niet vooruit, neemt zelf geen grote beslissingen. Mogelijk het resultaat van eeuwenlange onderdrukking?
Het laatste stuk van de berg wordt met de “angklot” gedaan, omdat de weg te steil is voor de bus. Het zijn afgeragde oude busjes die zelfs geen zitting meer hebben en puffend en stinkend naar boven kruipen. Selma blijft bij de bus en een lokale gids zal ons daar boven rondleiden. Bij aankomst komen er al weer meteen verkopers op je af met allerlei prullaria. Ze zijn echt opdringerig. Negeren is het beste, zo kregen we te horen van Selma. De weg naar de vulkaan is echt slecht. Overal staan kleine en smerige kraampjes waar iets gekocht kan worden. Je ziet er werkelijk waar van alles dat aangeboden wordt. Ook zijn overal eetkraampjes waar iets onduidelijks wordt bereid. Voor geen goud zou je hier iets willen eten. Een hele meute mensen loopt met ons mee naar boven, want blonde “Belanda’s” (Hollanders) zoals Sylvia, maar ook rode Esther, zijn interessant en velen vragen of ze met hen op de foto mogen. Hoe dichter we bij de krater komen, hoe erger het gaat stinken en hoe grauwer het wordt. Hier en daar groeit een iel boompje.
Ook wordt duidelijk waarom Selma niet mee is gegaan. Ze is hier namelijk niet meer welkom. Overal horen we haar naam als we langs de mensen lopen. Ze heeft, zo blijkt later, wat te fel gereageerd op het opdringerige gedrag van de mensen en die zijn daar toen boos over geworden.
Aangekomen bij de krater zien we diep beneden ons een borrelende massa en vies ruikende zwavelwolken komen uit de krater. De stank is bijna niet te verdragen. En hier leven mensen hun hele leven!!!!
Op de terugweg gaan we ergens lekker buiten, met een prachtig uitzicht, lunchen. Met live- muziek. Wat een luxe.

Als je in Bandung bent is een bezoek aan het Angklungschooltje van Pak Ujo zeker aan te raden. Een angklung is een schudbamboe met één bepaalde toon. Pak Udjo heeft de Angklungs vanaf ongeveer 1950 wereldwijd bekend heeft gemaakt met zijn schooltje. Oorspronkelijk bedoeld om de kinderen in de kampong “van straat te houden” en ze wat ontspanning te bieden. Er zijn mensen die beweren dat het te commercieel aan het worden is, maar als je het enthousiasme en spontaniteit van de kinderen ziet vergeet je dat meteen. Je kijkt eerst naar een wajangpoppenspel; een schimmenspel. Echt Indonesisch en begeleid door een gamelan orkest met metallofonen, xylofonen,klankbuizen, gongen en kendangs (trommen). Gevolgd door een Javaanse dans door kinderen van een jaar of 6. Hoogtepunt is echter het optreden van een kinderorkest met angklungs en in traditionele kledij. Er zijn wel 50 kinderen in leeftijd variërend van 5 tot 15. Ze hebben ieder 1 tot 3 van deze bamboes en maken zo samen muziek. Prachtig en aandoenlijk om die vrolijke gezichtjes te zien en ze traditionele Javaanse- en ouderwetse Nederlandse liedjes te horen spelen. Op het eind kun je zelf mee spelen en als afsluiting wordt er samen met de kinderen gedanst op de tonen van een Javaans lied. .
Tot slot koopt Gerard ook zelf een angklung. Een heerlijke afsluiting van de dag.
Voor portretfotografen is het daar een waar fotoparadijs.

’s Avonds gaan we voor het eerst pinnen. De automaat bij het hotel blijkt leeg te zijn en we moeten op zoek naar een andere. We voelen ons wel wat onzeker zo in het donker en met die drukte om je heen. Als we er een gevonden hebben, is het nog een heel uitproberen om geld te krijgen. Uiteindelijk lukt dat. Er kan maximaal 400.000 Rp gepind worden en we besluiten 2 keer achtereen te pinnen. Dit is ongeveer 182 gulden. Genoeg voor een hele week zo blijkt later !!!!