On top of the world!!!!
Java
Indonesië
Riknikele
On top of the world!!!!
Het geweldige van reizen, is dat je zoveel moois ziet, wat je niet kent van thuis... Of toch wel? We zitten al maanden van te voren op het internet, praten met mensen die er zijn geweest en lezen de reisgidsen. We hoeven er bijna al niet meer heen, we hebben alles al gezien.
Ik ben het hier niet helemaal mee eens, want ik ben net zo. Maar, als je dan op reis iets meemaakt waar je nog géén idee van had, dan maakt dat des te meer indruk! Wie heeft er wel eens de Merapi vulkaan beklommen...?
Na 9 maanden reizen, voornamelijk door Australië, zijn we toe aan onze laatste bestemming, Indonesië, het land wat mijn hart 3 jaar geleden al had gestolen! Na 1 nachtje op Bali, vliegen we meteen door naar Jogjakarta. We hebben ongeveer 2 weken, maar nog niks gepland, wat een heerlijk vrij gevoel geeft! Jogja/Yogya is een leuke stad, maar na 1 volle dag besluiten we het avontuur op te zoeken! We huren allebei een scooter om 4 dagen rond te touren door de omgeving. We betalen overigens nog geen 4 euro per dag, wat een land!!
Ons guesthouse ligt midden in de miljoenenstad en om bij bestemming 1, de Prambanan tempels, te komen, moeten we dus eerst die stad uit! Chaos zoals dat alleen in Azië kan, super spannend! In het begin rijden we met een slakkengangetje langs de vangrails, maar even later scheuren we gewoon mee met het hectische verkeer!
In de middag komen we aan in Prambanen en we vinden meteen een prima guesthouse, pal voor de ingang van de tempels. De hele middag genieten we van de pracht van deze Hindoeistische EN Boeddhistische tempels, een unicum in de wereld!
Bestemming 2 is er een die wat minder bezocht wordt door toeristen. Beter gezecht, ik heb geen toeristen gezien in Selo. Dit middeleeuwse dorpje ligt ingeklemd tussen de beruchte vulkaan Merapi en de minstens zo mooie berg Merbabu. Het uitzicht vanuit het hotel is echt adembenemend! Met mijn scootertje cruise ik heerlijk door het dorp en de omgeving, ik waan me in een andere wereld! Schitterende mensen, prachtige uitzichten en nog totaal onaangetast!!
Het doel van ons bezoek aan Selo, is een nachtelijke beklimming van Gunung Merapi, om met zonsopgang op de top te staan. Merapi is één van de actiefste en gevaarlijkste vulkanen van de wereld, maar op het moment houdt ie zich erg rustig, gelukkig maar! De manager van ons hotel, Wondo, biedt zich aan om als gids mee te gaan. 's Avonds worden we bij hem thuis uitgenodigd en krijgen we een heerlijke maaltijd van zijn vrouw! Wat een lieve en gastvrije mensen, geweldig!
Na 3 uurtjes slapen in het hotel wekt Wondo ons om 12 uur 's nachts, of we klaar zijn voor een 4 uur durende tocht?! Ja joh, geen probleem... Met brakke koppies kleden we ons warm aan en scooteren we naar Wondo's huis, aan de voet van de vulkaan. Om 1 uur arriveert zijn zwager en kunnen we beginnen!
Met z'n 4en lopen we over een smal paadje, eerst door plantages, later door de bush. 2 Zaklampjes, de maan en de miljoenen sterren wijzen ons de weg omhoog. Het is fris, maar omdat het een pittige klim is krijgen we het niet koud... Tot we een half uurtje pauze nemen. Op 2800m en midden in de nacht is het zelfs in Indonesië koud en dat merken we. Met een plastic flesje wordt een vuurtje aangehouden, allemaal niet echt gezond, maar we klagen niet.
Om 4 uur bereiken we het einde van de bush. Voor ons, of eigenlijk boven ons, torent de top van de vulkaan omhoog, met één en al keien, bedekt met as. Vanaf nu is er geen pad meer, het wordt letterlijk klimmen en klauteren! Sommige stenen roken en zijn heet, om ons er aan te herinneren dat dit toch echt een levende vulkaan is!
Na een uurtje zijn we er eindelijk, op de 2911 meter hoge top van Merapi! Het is echt IJSkoud en zelfs de anti-koffie-man Rik drinkt 3 bekertjes koffie om warm te blijven! De magnifieke sterrenhemel wordt langzamerhand vager en de omgeving begint steeds meer op te lichten, de zon zal bijna op gaan komen.
Vlak voor dat gebeurd is al te zien op wat voor bizar mooi uitzicht we straks getrakteerd gaan worden. Je kunt ongeveer 300 graden rond kijken en alles wat je ziet is een wolkendek met vulkanen. Het lijkt wel een zee met eilanden! Haast symbolisch staat op de top een schuine rots, de Garuda rots, vernoemd naar een Indonesische God.
En dan is het zover, de eerste zonnestralen breken door! Alles krijgt opeens een warme oranje, rode, rose of gele gloed. Het is echt een hemels moment, alle kou verdwijnt en je weet niet waar je moet kijken! Het voelt echt alsof je op de top van de wereld staat, ongekend!! Voor fanatieke fotografen een echt walhalla! En wat het allemaal nog specialer maakt, we hoeven dit alleen te delen met 4 Zwitsers en onze gidsen! (Een weekje later schrok ik me dood toen ik bij Bromo de zonsopgang met 200 toeristen moest delen...)
Na 2 uur genieten als nooit te voren, beginnen we met de afdaling. Dit is geen straf, want de uitzichten blijven prachtig! Als backpackertje loop ik gewoon op m'n gympies, waardoor ik wel 100en keren onderuit ga. Maar een groep Indonesische jongens die onderweg tegenkomen lopen het doodleuk op hun sandalen..!
Om 10 uur komen we weer in Selo aan, gesloopt, maar een heeeele bijzondere ervaring rijker. Kapot of niet, we vervolgen onze scootertocht richting de Borobodur, waar we de volgende ochtend de zonsopgang meemaken, alsof er niks gebeurd is. Wat een bouwwerk, schitterend! Samen met tientallen Boeddha's kijken we naar het sillouet van de Merapi vulkaan aan de horizon, terugdenkend aan de vorige nacht.
Ook nu denk ik nog bijna dagelijks terug aan dit moment. Als je 10 maanden onderweg bent kun je onmogelijk een hoogtepunt opnoemen, maar dit was wel overduidelijk een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt!
Foto's
