Over rampzalige natuurfenomenen en de band met God.
Java
Indonesië
Maranopreis
Over rampzalige natuurfenomenen en de band met God.
Een extract uit dagboek en mails van onze gezinsreis Maanmist naar Sumatra en Java (zie eerdere blog)
Het is maandagmorgen 22 mei in Djokja, waar we eergisteren zijn gearriveerd met de trein uit Jakarta. Wij hebben onze intrek genomen in hotel Tulips op de Jalan Tirtodipuran 42, aan de zuidkant van de stad. Het is een kleinschalig mooi hotel in een Oudhollands koloniaal gebouwtje. De lange straat heeft behoorlijk wat restaurantjes en eettentjes, leuk. Gisteren de Kraton van de sultan bezocht en de dansvoorstelling gezien. Na alle dansvoorstellingen eerder op Sumatra is deze wel erg tempoe doeloe en de drukkende hitte maakt het niet beter. 'sMiddags al winkelend op de Malioboro gaat het storten en mijn leesbril verdwijnt van mijn hoofd door de kracht van het gutsende regenwater in een rioolput. Gelukkig heb ik een reserve bij.
Vandaag op program Prambanan en Borobudur en aan het eind van de middag naar de al enige maanden actieve vulkaan Merapi. Na wat stevig ge-tawar charter ik een minibusje met chauffeur voor een toffe prijs en gaan onderweg. Het weer, nog drukkender, warmer en behoorlijk bewolkt. De hindoetempel Prambanan is prachtig en er zijn bijna geen toeristen. Hetzelfde geldt voor de Borobudur als we daar arriveren. Het wolkendek ziet er dreigend uit. Als de chauffeur in zijn pidgin-Engels aangeeft dat het gaat regenen en beter is terug te keren naar Djokja, verklaren wij, dat wij als echte Hollanders wel regenbuitjes gewend zijn en gaan de plateaus van de mooie stupatempel op. De ingehuurde gids raffelt zijn babbel af, intussen angstig kijkend naar het inmiddels zwarter wordende wolkendek. Dan barst het los. Onweer en een onwaarschijnlijke hoeveelheid water stort zich op ons. In twee tellen zijn we letterlijk tot de onderbroek doorweekt. Benedenaan bij de marktkraampjes worden wij, bij gebrek aan andere toeristen, die zijn er niet, door wanhopig over elkaar struikelende verkoopstertjes aangeklampt om nog iets van hun verkoopdag goed te maken. Als vier verzopen katten besluiten wij droge kleding te laten aanrukken. Met een grote grijns hijsen de dames zich in een foute batikjapon en de mannen in een nog foutere roze korte broek met tijgerprint ! en schreeuwende Borobudur T-shirts. Schade in totaal 8 euries inclusief een warm bakkie thee.
Op naar de Merapi, het is weer droog. In het bijna donker arriveren wij bij een bewaakte afzetting zo'n 6 km van de vulkaan. Hier staan wat verslaggevers en fotografen door hun lenzen te turen in de nevelige wolkenbrij die de Merapi omhuld, niets te zien. Onze chauffeur babbelt iets van "de goden verzoeken" hij vindt deze plek maar niets. Dan een geweldig lawaai en door de nevel heen zien we een gigantische eruptie van vurig materiaal, die in de lucht geslingerd wordt en van de helling aan onze zijde afdendert. Paniek breekt los en wit om de neus gaat iedereen er spoorslags vandoor. Terug in Djokja, in een eettentje in het straatje van het hotel, komen we wat bij van de schrik. Onze 21-jarige en sociaalvaardige dochter babbelt intussen vrolijk met een Javaans serveerstertje Cindy van dezelfde leeftijd. Ze wisselen e-mailadressen uit. De volgende dag laat de invloedrijke sultan van Djokja de straal van het afgezette gebied rond de Merapi vergroten tot zo'n 12 kilometer.
Woensdag 24 mei. Met de bus zijn we gisteren vanuit Djokja in Tawangmangu aangekomen, een prachtige heuvelachtige omgeving in het oostelijk deel van centraal-Java. Met een gids maken we een trekking over theeplantages, langs dorpjes en watervallen. De vele oude hindoetempels, vol met lingams, in dit niet toeristische gebied worden voornamelijk bezocht door verliefde Javaanse stelletjes om vruchtbaarheid af te smeken bij alle aanwezige fallussymboliek. Bij een oud beeld, een mannetje met in de hand zijn enorme erecte en verticale penis, vertelt onze gids in zijn pidgingebrabbel, dat het vasthouden daarvan een "band met God" symboliseert. Onze 24-jarige zoon verklaart plechtig dat hij toch wel een stevige band met God onderhoud, hilariteit en gelach. Als wij aan de verbaasde gids uitleggen wat hij zei, knikt deze ernstig: hij heeft ook een goede band met God; de dubbelzinnigheid ontgaat de man volledig.
Zaterdagmorgen 27 mei. Gisteren in Surabaya aangekomen en intrek genomen op de 6e etage van het Wetahotel, vandaag vertrekken we naar Kuala Lumpur. Om 6 a.m. worden we beiden wakker, de hele kamer schudt heen en weer. Paniek slaat toe en mensen stromen in hun ondergoed de gangen op en vragen zich af wat er gebeurd. Een lichte aardschok zo benadrukt toegesneld hotelpersoneel, komt wel vaker voor. Wat onrustig ontbijten we en vertrekken daarna naar het vliegveld. Op onze tussenstop in Jakarta, wachtend voor de aansluiting naar KLIA wordt duidelijk dat er een aardbeving heeft plaatsgevonden in Djokja (waar we een paar dagen geleden nog zaten) en dat er duizenden mensen zijn overleden en honderdduizenden dakloos zijn geworden, het gebied is een enorme puinhoop.
Moraal van het verhaal : men moet niet te licht denken over de band met God ! We hebben geluk gehad.
Naschrift: Via de nieuwsmedia wordt de omvang van de ramp alleen maar duidelijker. Mijn dochter heeft na een maand e-mailcontact met Cindy het dienstertje in Djokja. Zij zit op dat moment op Bali voor werk, in Djokja is iedereen werkeloos door de ramp. De straat van ons hotel in Djokja is bijna volledig verwoest, maar ons hotel staat er nog. Haar directe familie heeft het overleefd. Goddank.
Foto's
