Oost Java
Java
Indonesië
Hansdewildt
Oost Java
Oost Java.
Na Yokyakarta gaan we naar Surabaya in het noord oosten van Java. Een stad die door weinig toeristen bezocht wordt en die ook duidelijk minder welvarend is dan de overige steden op Java.
Natuurlijk hebben we Hotel Majapahit bezocht, het in 1910 geopende Hotel Oranje.
Onder een hele grote moskee zien we een klein straatje. Even langslopen en wat blijkt, zomaar een schooltje. Helaas waren de meeste kinderen vrij, maar door een van de leerkrachten kregen we toch een rondleiding. Wat een armoede, versleten lessenaartjes die bij ons 40 jaar geleden in de klas stonden, verouderde landkaarten, geen verf op de muur en heel weinig lesmateriaal. (zie foto) Dit maakt veel indruk op ons en wij beseffen weer eens hoe goed dat wij het in Nederland hebben. Eigenlijk hadden wij dit ook niet verwacht in zo’n grote stad.
Eenmaal buiten zagen we een mooie vrouw op een vuurtje wat vlees klaar maken. Ze was vriendelijk en vond het leuk om ons te ontmoeten. Of wij bij haar bleven eten. Erg aardig , maar wij moesten weer verder helaas ! (zie foto)
Toen we verder de stad introkken kwamen we bij de beroemde “Rode Brug” (Jembatan Merah) Hier zagen we een prachtige boeddhistische / Chinese tempel met maar liefst 3 verdiepingen en zo mooi……. Zelf heb ik heel wat tempels in Azie bezocht, maar deze springt er echt uit, zo kleurrijk en zo sfeervol. We waren er helemaal alleen (zie foto) en kregen dan ook een hele uitgebreide rondleiding.
Surabaya was voor ons heel speciaal. Het is de geboorteplaats van mijn vrouw en voor haar was het de eerste keer dat zij weer terug in Indonesië was, nadat zij als kind naar Nederland was gekomen. Ook haar geboortehuis hebben we nog gevonden. Heel speciaal en indrukwekkend om dit te mogen meemaken.
Nu op weg naar Kalibaru waar we nog een weeshuis willen bezoeken. Dit weeshuis wordt gerund door een dame zonder dat zij daar staatssteun voor ontvangt.
Het ligt midden in een plantage. Van heel de reis op Java heeft dit op mij de meeste indruk gemaakt. 40 weeskinderen van 0 tot 16 jaar, allemaal netjes gekleed, goed verzorgd, maar met een blik in de ogen waar je stil van wordt. De droefheid is in hun ogen te lezen (zie foto) en je zou ze stuk voor stuk mee naar huis willen nemen.
Ze houden je hand vast tot dat je weer weggaat ! Toevallig kwamen ze er achter dat ik die dag jarig was. Spontaan begonnen ze te zingen voor mij en daar sta je dan…….
Hoewel spontaan ? Het zingen en dansen kwam bij mij wat geforceerd over, niet spontaan maar gewoon omdat het moest. Ik begrijp wel dat het uiteindelijke doel natuurlijk is om zo veel mogelijk geld bij de toeristen los te krijgen, dus daar hoort dit ook bij. Jammer dat het niet anders kan dan zo !!
Deze weeskinderen hebben diepe indruk op mij gemaakt en ik zal dit niet snel vergeten. Dit zijn van die indrukken die je mee naar huis neemt en waar je nog lang mee bezig bent.
We laten nu Java achter ons en zijn benieuwd wat we op Bali aantreffen.
In ieder geval geen moskeeën die je ’s morgens om half 5 wekken. Zoveel moskeeën als op Java heb ik overigens nog nooit gezien. Op elke hoek van de straat, groot, klein en nog kleiner. Soms gewoon een koepel op een woonhuis. Ze beginnen allemaal tegelijk aan hun gebed en hun gezang. Allemaal door elkaar en als ze nou nog mooi konden zingen….,maar ook dat niet !
Dat wordt in ieder geval uitslapen op Bali……
Foto's
