Jakarta - deel1

Door: Suzydamman

Geplaatst op May 1, 2017

Ja, ja, het is weer zover. De zomer staat voor de deur en concrete reisvoorbereidingen zijn begonnen. 6 juli vertrekken Elke en ik voor een maand naar Indonesië. We zijn van plan om vooral Java en Bali te ontdekken. Benieuwd hoe ons dit zal bevallen... Vanaf 6 juli kunnen jullie ons reisverslag volgen op deze weblog!
Een uurtje geleden zijn we geland in Abu Dhabi. Het is hier momenteel 21u30 lokale tijd en 33 graden Celsius. De vlucht vertrok een klein uurtje later dan voorzien in Brussel en duurde ongeveer 6 uur. We hadden een rustige vlucht zonder veel horten of stoten. Onze volgende vlucht richting Jakarta vertrekt om 2u25. We zijn dus genoodzaakt om hier enkele uren rond te dolen. Gelukkig kan je hier (gratis) surfen en kunnen we ook reeds een berichtje zetten op onze blog. Ons volgende bericht zal vanuit Jakarta zijn. See you...
Eindelijk... na 27 uren wachten, zitten, liggen, rondslenteren, etc. arriveerden we in ons hotel. De vlucht Abu Dhabi - Jakarta verliep met wat meer turbulentie dan dat we gewoon zijn, maar al bij al viel het wel mee. Om 15 uur plaatselijke tijd stonden we dan op de luchthaven van Jakarta met pak en zak. Dan werd het even zoeken hoe we in ons hotel zouden geraken. Aan taxi's was er geen gebrek, maar het onderhandelen over de prijs verliep wat moeiljiker... vooral wegens taalproblemen. Onze eerste indrukken zullen we een dezer wel eens meedelen. Nu gaan we nog wat chillen op onze kamer en dan een goed dooke doen want het is vandoen!
Na een doegddoend nachtje slapen waren we fris en monter genoeg om de chaos van de naar riolen en uitlaatgassen stinkende en met smog bedekte stad in te trekken. Heel veel toeristische trekpleisters zijn er niet. We besloten om naar de haven te gaan, ten noorden van de stad. Toen we buiten kwamen, beseften we pas hoe heet het hier wel was. Onder een brandende zon waagden we ons de weg op tussen de 'kamikaze'-brommer-, auto- en taxichauffeurs. Voetpaden en zebrapaden vind je hier nauwelijks. En hoe we op onze bestemming moesten geraken door dit drukke verkeer... daar hadden we geen idee van. Openbaar vervoer zoals bussen, trams of metro heb je hier niet. In een van de reisgidsen had ik gelezen dat er hier wel een net is van de Transjakarta Busway. Maar hoe of waar we die konden vinden, was nog een vraagteken. Intussen liep het zweet ons af en omdat het hier niet gebruikelijk is met ontblote schouders rond te lopen, hadden we allebei ons zwart t-shirt aangetrokken (het enige dat we meehebben met mouwtjes). Elke haar t-shirt had lange mouwen en ze zweette haar dan ook te pletter... puf... puf... Na meer dan een half uur stappen, merkten we een bord "hati-hati busway". En inderdaad, aan het kruispunt verderop waar je je leven waagt om over te steken, zagen we een bushalte van de Transjakarta Busway. We konden zowel richting noord (haven) als zuid (shoppingmalls) rijden. Op het laatste moment beslisten we de bus richting shoppingmalls te nemen om er wat te gaan afkoelen en enkele lichtere t-shirts te kopen. We betaalden 3500 IDR voor een ticket (= 0,245 euro). De bussen reden op een apart rijvak en gingen aan een gemiddelde snelheid van - ik vermoed - 40 km per uur vooruit, wat snel is in vergelijking met de andere rijvakken. Waar we moesten afstappen was ons niet duidelijk. Netwerkkaartjes of plannetjes vinden ze hier blijkbaar niet nodig. We probeerden dan maar de weg die we aflegden mee te volgen op onze kaart van Jakarta. Elkes buurman
vroeg waar we naartoe wilden. Toevallig moest de man ook onze richting uit en hij stelde voor om hem te volgen. Een tijdje later namen we afscheid van onze vriendelijke 'personal guide' en stapten we een airco-gekoeld, luxueus shoppingcenter binnen. Aangezien je hier enkel Westerse kledingmerken (Gucci, Prada, Boss, ...) kon kopen aan Westerse prijzen was dit geen spek voor onze bek. De Trotter leidde ons nog wat zuidwaartser waar een zevental shoppingmalls zijn voor de "middenklasse". We kwamen terecht in Blok M mall. Jakkes wat een vuile chaotische, luide, stinkende bedoening was dat daar. Elke kon er wel een t-shirt op de kop tikken voor nog geen 1,4 euro. Dat trok ze dan ook onmiddellijk aan wat letterlijk een verlichting was voor haar. Onze koopjesjacht leverde ons nog enkele goedkope t-shirts op. We hielden het shoppen voor bekeken en namen de bus terug naar ons hotel want we wouden nog wat chillen aan het zwembad van ons hotel. Maar blijkbaar was de terugweg niet zo eenvoudig als de heenreis: we stapten af aan de verkeerde halte, namen dan de bus naar de verkeerde richting en kwamen in een monsterfile terecht (want het speciale busrijvak stond vol met toeterende auto's). De terugweg duurde dus twee uur in plaats van een half uurtje. Uiteindelijk was het al donker toen we terug op onze hotelkamer waren. Na een frisse douche en bij heerlijke Indonesische gerechtjes keken we moe maar voldaan terug op onze kennismaking met Jakarta.