Belanda's in Jakarta.
Jakarta
Indonesië
Maranopreis
Belanda's in Jakarta.
Met ons gezin hebben wij in 2006 gedurende een maand een backpacktrip gemaakt door Sumatra en Java. Maran op reis werd tijdelijk MAANMIST, een combinatie van onze voornamen MA - rjos,AN - dré, MI - chelle & ST - ephan. Hier een extract uit dagboek en mail.
Tja het mooie Sumatra zit erop. Gisteren wel errug vroeg het mandje uit (5.00 am) om ons AirAsia-vliegtuig te halen in Padang naar Jakarta. . Afscheid genomen van onze (inmiddels dikke vriend) Rudy onze chauffeur op Sumatra, die nog een aardig ritje terug heeft van 24 uur naar Medan. Wij vertrokken keurig op tijd en landden stipt anderhalf uur later op Jakarta International Airport. In no time een taxi gepakt naar onze eerste keus het Bumi Joran Hotel, niet ver van het centrum. Prijzen zijn hier meteen hoger als elders in Indoland, maar ja wat wil je in een metropool die net zoveel inwoners telt als heel Nederland! Na een douche eerst bij de Jap in het hotel gegeten en daarna met de tuktuk naar het Gambir-treinstation gereden om de tickets voor vandaag vast te leggen naar Yokyakarta.
Van daaruit doorgekard naar de oude (koloniale) wijk Kota met de daarbij gelegen Sunda Kelapa, de oude haven. Hier liggen tientallen houten schoeners in Sulawesi-stijl, die Pinisi worden genoemd. Ze varen heen en weer tussen alle eilanden en Jakarta met zaken als hout, cement, rijst enz. Door sjouwers wordt alles met het handje over een wiebelend loopplankje op de kade gebracht. Wij zijn zelf ook maar eens aan boord gegaan (ha ha Michelle en Marjos hadden helpende handjes nodig van de overigens zeer vriendelijke zeelui) onder groot leedvermaak van iedereen die toekeek. Mensen zijn harstikke vriendelijk en ondanks dat je geen hout van hun gebrabbel kan verstaan, maak je toch geweldig contact met deze lieden.
Onze Michelle was zeer populair, niet alleen vroeg een zeer knappe gebruinde matroos meteen of hij met haar kon trouwen, maar werd ze ook nog met een GSMmetje vereeuwigd...lachuh dus!
Door 'n ouwe opa in een gemotoriseerde boomkano gestopt en een soort Spidotoer door de haven gemaakt. Eindigden in het hart van de Ikan Pasar, de oude vismarkt in Kota. De krotjes en andere bouwseltjes en de bruine snoetjes en smoeltjes van de nieuwgierigen rond het kanaaltje waar we uitstapten vormen een inmens contrast met de verderop gelegen moderne wolkenkrabbers. In het water van het kanaaltje lag een dikke laag stinkend afval, zelfs dode ratten, waar onze kano zich door heen moest ploegen....real life is hard in Asia.
Dwars door deze oude wijk heen gelopen op weg naar het fameuze Cafe Batavia, al een uithangplek in de koloniale tijd en volgens de LP (Lonely Planet) the place not to be missed and they are very right!!!! Wat een superbelevenis om hier naar binnen te stappen. In deze grandeur uit het verleden hobbelden wij in onze totaal verkeerde outfit (zeg maar:Hollanders met de bekende flodderhandel incluis korte broek, wat wil je in deze hitte) de cocktailbar in.
De obers vertrokken, zoals het Indo's betaamt, geen spier en vroegen wat wij wensten te consumeren.
Snel een view op de menukaart leerde ons dat alles te krijgen was tegen Holland++ prijzen en ras vatte het idee om dan maar eens goed los te gaan in deze chique tent. De kinderen trakteerden ons op een shooter en een cocktail (nog lekkerder als in Crazy Piano's). Na onze vrijwel alcohol-loze trip op Sumatra, smaakte dit voortreffelijk. Tijdens de borrel werden we professioneel op de video vereeuwigd en geinterviewd door studenten van de unversiteit in het kader van een eindscriptie voor marketing en PR. Goed opgewarmd bestegen wij de monumentale trap naar de diningroom, waar we nog meer in onze outfit uit de toon vielen, maar gesterkt door de alcoholversnapering sloegen wij ons dapper door de verbaasde blikken van andere chique geklede gasten heen! Het hele pand (in bezit van een Australier) is behangen met prachtige ingelijste foto's van personen uit heden en verleden, magnifiek gezicht. Gezeten aan het damasten linnen, bracht een ober ons de menukaart, hoe die d'r uitziet vertellen we nog wel, superorigineel in elk geval, wat een idee. Na een gerecht te hebben uitgekozen kwam de sommelier langs met de wijnkaart en serveerde uiterst professioneel de door ons gekozen rode wijn, njammie! Rest te vertellen dat het eten van superieure kwaliteit was, een meersterren restaurant in onze contreien waardig. Na zoveel pret kon de absurd hoge rekening alleen nog maar onze lachspieren werken (met dank aan het bestaan van de creditkaart), al met al was onze superkorte ervaring met Jakarta zeer geslaagd.
Vanmorgen (natuurlijk weer vroeg) in de Argodwipangga - expresstrein - naar Yokya, executive class gestapt en naar deze omgeving gebracht. In de namiddag een klein hotelletje betrokken met zwembad (heerlijk) en daarna verderop in de straat wat gaan happen.
Temperatuur goed warm, maar wel erg benauwd, heeft dus ook net wat geregend. Hebben de Merapi (volgen uiteraard nauwgezet de situatie) nog niet in deze wolkennevel kunnen ontdekken, gaan morgen wel eens de omgeving bekijken.
Voor nu, Selamat Malam.
Foto's
