Op Sulawesi, in Torajaland, duurt een begrafenis een aantal dagen. Dit gaat al generaties zo door. Als iemand gestorven is, wordt hij of zij gebalsemd en blijft net zo lang in het huis van de kinderen tot men geld genoeg heeft gespaard. Wij logeerden ‘bij de boer’ en moeder lag opgebaard in de slaapkamer van de ouders. Haar evenbeeld (z.g. tautaupop) zat in een hoek van de kamer in een stoel. Het begrafenisritueel kan heel eenvoudig zijn, maar ook uitgroeien tot een enorm schouwspel, afhankelijk van de middelen van de familie. Wij waren aanwezig bij een ‘rijke ‘begrafenis. We kregen een onderkomen van bamboe toegewezen (nr 31), waar we de gebeurtenissen goed konden volgen. Hier zie je de begrafenisstoet met de familie voorop. Zij gaan langs de gastenverblijven om te bedanken voor alle goede gaven in de vorm van varkens, buffels of sigaretten. Na de ceremonie wordt de dode uiteindelijk hoog in de rotsen bijgezet. De tau tau houdt de wacht, maar soms wordt hij thuis bewaard, omdat er veel poppen gestolen worden.
Ben benieuwd of de nieuwe generatie dit zal blijven doen.