Hachelijk avontuur met een jeep op de Bromo
Bromo Tengger Semeru NP
Indonesië
Vulture1960
Hachelijk avontuur met een jeep op de Bromo
Om 15.00 uur checken we in, in ons sobere hotel. Alleen een klein bed en een douche. Maar dat is genoeg we verblijven hier toch niet lang. We vertrekken gelijk voor een pittige wandeling naar de Bromo vulkaan. Het is traditie om daar een boeketje bloemen in de vulkaan te gooien en dan mag je een wens doen. We hebben daar genoten van een prachtige zonsondergang. Om voor het donker terug te zijn moeten we aardig doorstappen. Om al het stof af te spoelen nemen we een douche en gaan met zijn allen gezellig dineren. Om 21.00 kruipen we in ons mandje en gaan de luikjes dicht. Het was behoorlijk fris. Gelukkig waren er extra dekens.
Om 03.30 uur gaat de wekker. Snel aankleden, want om 04.00 is het vertrek. Onze groep wordt onderverdeeld in 3 jeeps. Mijn zoen Koen en ik zitten in de laatste jeep. Mijn meisje, Jolanda neemt plaats in een van de andere jeeps. Er zijn geen geasfalteerde wegen. Het is een heftige rit, veel kuilen, mul zand en als we de bergen bereiken slingert de weg zich omhoog. En dat niet alleen het is nog donker buiten. We dachten dat er niet zoveel toeristen zouden zijn, maar we zien de lichten van een stuk of 50 jeeps. We worden heen en weer geschut in de jeep. En dan stopt hij plotseling…… wat is er aan de hand?
De jeep voor ons is iets te ver naar rechts uitgeweken, en lag half zijwaarts in een aardig gat. We zien hem half hangen. We weten niet in welke jeep Jolanda zit, dat is spannend, maar we raken niet in paniek. Het is nog half donker dus kunnen we ook niet al te veel zien. Andere chauffeurs van de jeeps stromen toe om te helpen. Wij besluiten om te blijven zitten, anders lopen we toch maar in de weg. We zien dat de passagiers 1 voor een uit de jeep worden gered. Gelukkig stort hij niet naar beneden het ravijn in. We stappen uit, gelukkig zijn alle inzittenden met de schrik vrijgekomen en zijn ze op wat blauwe plekken na ongedeerd. Maar de schrik zat er wel goed in. Dan blijkt ook dat Jolanda niet in die jeep zat maar in de andere. Koen en ik zijn opgelucht. En we worden herenigd. Hoera!
We blokkeren de weg, andere jeeps kunnen er niet langs. Dus naar de top kunnen we niet meer. Maar we zijn al op aardige hoogte en kunnen toch genieten van een prachtige zonsopkomst. De vallei is gevuld met mist en dat zorgt er samen met het licht van de opkomende zon voor een surrealistisch en mooi landschap. Wat opvalt is dat veel mensen die achter ons in de jeeps zaten geen oog hebben voor de zonsopkomst, maar poseren voor de jeep daar maken zij foto’s van, net alsof zij in die Jeep zaten.
Voor de terugreis komen we nu een Jeep tekort, maar onze reisbegeleidster Margriet maakt zich kwaad, en uiteindelijk komen we na dit mooie maar ook hachelijke avontuur om 07.30 uur terug in ons hotel, voor een lekker ontbijt. Nu het licht is kun je pas goed zien hoe smal en slecht de weg was waarover wij reden. Je begrijpt natuurlijk wel waarover er werd nagepraat. Margriet regelt ook dat de 4 betrokkenen, na thuiskomst een presentje krijgen van onze reisorganisatie.
Het was een van de mooiste belevenissen van deze vakantie. Eerst de wandeling naar de Bromo om daar de zonsondergang te zien. En om de volgende dag de zon zo mooi op te zien komen.
Eind goed, al goed.
Foto's
