Tengger-Semuru Nationaal park met als hoogte punt de Bromovulkaan
Bromo Tengger Semeru NP
Indonesië
Afpmvannunen
Tengger-Semuru Nationaal park met als hoogte punt de Bromovulkaan
In de ochtend lopen we eerst Malanag nog in. Toko Oen is de verzamelplek. Toko Oen is het oudste restaurant van Indonesië dat nog in handen is van het oorspronkelijke familiebedrijf. Ongeveer in 1934 begon mevrouw Liem Gien Nio een koekjeswinkel te Malang met de naam Toko Oen, naar de naam van haar man Oen Tjoen Hok. In 1990 werd het filiaal verkocht aan een nieuwe eigenaar die tot vandaag de naam Toko Oen voert. Eigenlijk mag men daar de naam Toko Oen niet voeren omdat deze naam al vanaf 1936 gepatenteerd is. We krijgen een allemaal een aantal uren om het dorp te verkennen. We lopen als eerste bij Jalan Tugu, het vroegere J.P. Coenplein met Balai Kota, het imposante oude koloniaalse stadhuis uit 1929. Er tegenover ligt hotel Tugu Malang, ook een oud koloniaals pand. We lopen er naar binnen aangezien de hoteleigenaar een enorme verzameling door zijn hotel heeft tentoongesteld. Het is een prachtig hotel. Daarna lopen we terug om naar Alun-Alun te gaan, een groot plein waar een moskee naast een protestante kerk is gebouwd.
Dan is het al weer tijd om naar Toko Oen te gaan. Deze tearoom, patisserie en ijssalon (die volgens het opschrift sinds 1930 aan de gasten gezelligheid geeft) met zijn rieten meubilair roept een gezellige sfeer op. We drinken hier wat en dan begint onze tocht naar de Bromo.
We logeren in het Tengger-Semuru Nationaal park. De bus kan niet helemaal naar boven dus het laatste half uur/ drie kwartier worden we met 2 kleine busjes naar ons hotel gebracht. We krijgen hier de lunch en gaan dan een wandeling maken door de Tenngerkrater naar de Bromovulkaan (2392 m). Hiervoor moeten we door de zandzee (8 bij 11 km), een vlakte van grijs lavazand om de voet van de Bromo te bereiken. Het is een ontzettend zware wandeling door het losse zand. Na 2 kilometer bereiken we een stenen trap met 249 treden die naar de top van de vulkaan voert. Kompleet kapot kom ik boven aan bij de kratermond. Het is wel mooi om te zien hoeveel stoom hier nog naar boven komt. Ook had ik nooit verwacht dat een vulkaanmond zo groot was. Dan moeten we de tocht ook nog terug maken. Wat wel heel mooi was aangezien we de zonsondergang meemaakten over de grote zandzee.
’s Nachts om 3.15 uur wordt er aan de deur geklopt. We moeten opstaan want om 4.00 uur worden we met jeeps naar de berg Pananjakan (2770 m) gebracht, het hoogste punt van de kraterwand van het Tenggermassief , voor een mooie zonsopkomst over de zandzee en de Bromovulkaan. Bij aankomst blijkt dat we nog een stukje naar boven moeten klauteren. Het is weer een hele opgave vooral omdat het nog nacht is. Met de zaklamp beschijnen we de weg naar boven. Eerst is het weer een breed pad met los zand maar daarna gaat het weer over in een trap. Bovenaan gekomen zoeken we een goed plekje en dan is het wachten totdat de zon opkomt. Uiteindelijk is ie er dan en geeft het een mooi gezicht over de vlakte en levert het mooie foto’s op. Dan weer de weg naar beneden. Dit is een stuk makkelijker nu het licht is. Weer terug bij het hotel gaan we onze schoenen weer uitkloppen en de voeten wassen voor we aan het ontbijt beginnen.
Na het ontbijt worden we weer met de kleine busjes naar onze grote bus gebracht om richting Bali (Lovina Beach) te gaan. Om 14.30 uur mogen we aan boord van de ferry die ons over gaat zetten. We zitten in totaal een anderhalf uur aan boord. Na aankomst in Bali is het nog een anderhalf uur rijden voordat we in Lovina aankomen. Ook komt er hier weer een uur tijdsverschil bij. Dus al met al komen we rond half 7 aan. We zetten onze spullen op de kamer en eten in het restaurant van het hotel. Ik dacht eigenlijk vroeg naar bed te willen gaan aangezien ik al van 3.15 uur op was maar het was toen inmiddels alweer 23.00 uur geworden.
Foto's
