Niet smeren? ‘t Zal je leren!
Indonesië
Azië
Elleke
Niet smeren? ‘t Zal je leren!
LOMBOK | Vroeg uit de veren, want we ruilen Bali vandaag in voor Lombok. Er verzamelt zich een meute mensen om de ferry te nemen, waaronder vele Chinezen.
Nog voor het vertrek smeren ze zich naarstig in met sunblock. Ik schat zo’n volledige tube crème per smeerbeurt. Een centimeter-dikke laag ‘should do the trick’ zou je zeggen, maar voor de zekerheid zetten ze nog oversized zonnebrillen en -hoeden op en worden ook nog de lange mouwen en handschoenen boven gehaald.
Pas op, het zotste moet nog komen: Paniekerig staan ze te drummen om de boot op te mogen om als eerste een plaatsje te bemachtigen… BINNEN!
Mij hoor je niet klagen. Wij kunnen ons boven op het dek installeren om van de zon en de zeebries te genieten. En een kleurtje zou ik ook wel kunnen verdragen. Nog wat te bleek naar m’n goesting. Luide muziek knalt uit de boxen – iets té voor mij zo vroeg in de ochtend, maar wanneer de mooie uitzichten voorbij glijden en de frisse pintjes hun intrede doen op het bovendek, zijn wij in opperste vakantie-stemming.
De overtocht duurt wel enkele uren, zelfs met zo’n zogenaamde ‘fast boat’, maar heel erg vinden we dat niet. Wanneer we eindelijk kunnen ‘unboarden’ op Lombok zien we wel enkele gevallen die eruit zien als een gekookte kreeft. En ze zijn niet Chinees.
We logeren in een mooi resort waar we ‘s avonds kunnen genieten van een fabulueze zonsondergang, met in de verte zicht op de Gunung Agung, de hoogste vulkaan van Bali. Genieten hoor!
De 3 seizoenen van Lombok
De volgende dag gaan we op pad om een stukje van het eiland te verkennen. Je merkt direct dat er een iets andere vibe hangt dan op Bali.
Het Hindoeïsme maakt plaats voor het Islamisme. De duizenden tempeltjes ontbreken hier. Het toerisme is nog wat beperkter.
Helaas merk je dat er rijke buitenlanders de boel aan het overnemen zijn en ik vrees dat dat de charme niet ten goede zal komen.
Onze chauffeur van vandaag is nochtans enthousiast over het veranderende eiland. Fier vertelt hij dat er een steenrijke Indiër een ongezien luxe 5-sterren resort aan het neerpoten is (een lelijk misplaatst rechthoekig flatgebouw in onze ogen) en dat er een circuit wordt aangelegd om er volgend jaar voor een eerste keer een Grand Prix te organiseren. Ik hou m’n hart al vast.
De oorspronkelijke bewoners van Lombok hebben het zelf niet breed en het is triest om te zien hoeveel huisjes er geruïneerd zijn na een zware aardbeving in 2018. Ze zijn nog steeds bezig met allerlei opknapwerken.
In het noorden ligt de indrukwekkende vulkaan Rinjani (3726 m). De beklimming ervan is volgens mijn zus het mooiste wat Lombok te bieden heeft, maar we verblijven zo kort op het eiland dat het niet past in ons schema. En eerlijk is eerlijk; misschien is die beklimming wel net iets te uitdagend voor ondergetekende. Een beetje trainen vooraleer we nog eens die kant op gaan.
Aan de voet van de Gunung Rinjani gaan we op zoek naar twee mooie watervallen, namelijk de Sindang Gile Waterfall en de Tiu Kelep Waterfall. Het is een korte, maar mooie wandeling en alleen al de nevel zorgt voor een welgekomen verfrissing.
We bezoeken ook nog even een traditioneel Sasak dorpje. Ik vind het geweldig om te zien hoe de mensen er leven, maar zoals vaak met dit soort stops voel ik me ook een beetje een indringer of een voyeur. Ondanks de vriendelijke mensen, krijg ik er een beetje een onbehaagelijk gevoel van.
In de auto staan we heel vaak in de file. Blijkbaar zijn er huwelijksstoeten aan de gang die alle wegen blokkeren. De optochten zijn tevens een feest voor het oog, want iedereen (en de bruiden in het bijzonder), is tot in de puntjes uitgedost. De vrouwen en de mannen splitsen zich in de stoet.
Onze chauffeur grapt dat er drie seizoenen zijn op Lombok: “There is the wet season, the dry season and the wedding season!”
Foto's
