Manta's en meer

Door: Dragonfly

Geplaatst op Jan 24, 2020

Manta’s en meer..

De laatste week in Labuan Bajo. Afgelopen week hebben we nog twee scuba duikdagen gedaan.  We zijn in een soort van ‘centrifuge‘ geweest met heel veel stroming, ook wel ‘the shotgun‘ genoemd, door de locals. 

Er staat zoveel stroming, dat manta’s en anderen grote zeevissen er graag komen. Zeker in deze tijd, omdat de zee nu vol zit met plankton, dat daar ronddraait en in grote hoeveelheden binnen komt stromen. Het plankton is soms zo groot, dat je het met je blote oog kunt zien drijven, als kleine vierkante bolletjes, bruin en groen. 

Voordat we het water ingaan, krijgen we eerst een goede instructie, hoe in de ‘shotgun‘ te komen en vervolgens hoe er te blijven En er weer uit te komen. Ook niet onbelangrijk.

Tijdens het duiken is het belangrijk, dat je niet teveel beweegt, want, als je veel beweegt, gebruik je enorm veel zuurstof en dat gaat weer van je duiktijd af en die is max een uur. 

Als we afdalen naar 15 meter, komen we eerst in een driftduik terecht, die ons langzaam richting shotgun stuurt, links en rechts zien we al manta’s ’vliegen’ het is prachtig om te zien en ze zijn enorm! wij laten ons meevoeren met de stroming, net als de manta’s. Het enige verschil is dat wij eenmaal binnen de grote sterke centrifuge ons moeten vasthouden, de manta’s daarentegen helemaal niet. Ze wapperen wat met hun enorme vinnen en blijven hangen op een plek. Ze hoeven alleen maar hun bek open te doen, die een enorme zeef bevat en zo al het plankton opvangt, dat vanzelf bij ze binnen komt waaien! Op nog geen meter afstand van waar ik met moeite de haak met het touw, dat inmiddels in de bodem vast zit vast houd, ‘hangt’ er een naast mij en voor mij nog een.   Ze zien ons en kijken ook echt naar ons, ze komen zelfs nog iets dichterbij; nieuwsgierig als ze zijn.

Ze maken echt oogcontact. In mijn enthousiasme, laat ik tijdens het maken van de foto’s even mijn touw los en ik vlieg naar achteren. Snel, want ik heb goede vinnen aan, trap ik tegen de stroming in terug en houd me weer stevig vast. Christa ziet me gaan en vraagt me of ik OK ben.  Ben, ligt ondertussen voor me en probeert een van de manta’s te filmen, die inmiddels over hem heen zwemmen en even boven hem blijven hangen. Met deze camera ondoenlijk, omdat je niet kunt zien wat je doet. Voor volgend jaar, wil ik toch een Gopro Hero 8 kopen. De meeste duikers gebruiken deze, met geweldige resultaten. “Verjaardagscadeau”, neem ik me ondertussen voor.  Na een half uur, is mijn lucht geslonken tot 100 bar en we moeten loslaten. 

We draaien mee in de kolk achter Chris aan en zien nog net een grote haai wegzwemmen. Na een halve cirkel, zwemmen we uit de draaikolk. we blijven nog even in het wat rustigere water en stijgen langzaam naar 5 meter voor de stop van een paar minuten. Iedereen is in extase! Wat is dit geweldig! 

Ik ben zo enthousiast, dat ik direct als we boven zijn, roep, we gaan nog een keer toch?! Ben zegt plagend, ‘we zie wel.’ Natuurlijk deelt hij mijn enthousiasme!  De rest van de duiken zien we geen grote vissen meer en genieten we van al het andere moois onderwater. Als we om 16.00 uur richting de haven varen, ga ik voor op de punt van de boot zitten en geniet van de zon, de zee en de wind. Ik vind het heerlijk om alleen even te Zijn, afgezonderd van de rest, die druk in de weer zijn met hun logboek. Ik schrijf mijne later wel ?

Als iedereen klaar is, drinken we met zijn allen nog een biertje. We eten spaghetti met gorgonzola straks, getipt door Christa. Er blijkt een Italiaans winkeltje te zijn die deze spullen verkoopt. We rijden met de scooter even langs;  er zijn hier sowieso opvallend veel Italianen. Na een snelle ‘culinaire creatie’ mijnerzijds, liggen we al redelijk snel in ons mandje. Duiken is super vermoeiend en morgen gaan we weer! We zien haaien en schildpadden en ik maak veel foto’s.  De rest van de week vliegt om en we besluiten voor de volgende week nog een duikdag in te plannen.

De laatste van onze vakantie. Deze, staat gepland voor aankomende dinsdag. Woensdag, worden we om 5:30 uur al opgehaald door Red Whale. Zij gaan voor ons een toertje met de speedboot verzorgen o.a. naar het vasteland van het Komodo reservaat, waar natuurlijk meer te zien is dan alleen de Komodovaranen. Ook velen vogelsoorten en een soort vossen. We gaan snorkelen met manta’s op mantapoint; een cleaningstation, waar manta’s graag komen om zich schoon te laten maken door kleinere vissen, die zich vastzuigen om parasieten te verwijderen. 

We gaan ook naar Padar eiland en Pinkbeach, een rose strand.

Ik vind Komodovaranen trouwens dood eng. Zeker, aangezien we afgelopen vrijdag enkelen filmpjes zagen, gemaakt door een ranger. Maar, Ben wil graag, dus ga ik er in mee. 

De man, zit op de vismarkt, waar we gaan eten en begint aanvankelijk een gesprek over de diversen soorten vis. Je kunt heerlijk verse vis eten op de avondmarkt. Je wijst een vis aan en ze bakken het voor je.  Maar, daarna gaat het gesprek al snel over een tochtje naar de Komodovaranen. Hij heeft verschillende filmpjes op zijn mobiel staan. Met name de “Chinesen en Japanners”zijn knettergek, lacht hij. Hij haalt zijn mobiel te voorschijn en laat vervolgens een filmpje zien van een Japanse dame, die met een groot stuk vlees achter zich aan holt. De komodovaraan heeft het stuk vlees geroken en waggelt met kromme poten en met enorme snelheid achter de dame aan; die het op een lopen zet. Sommigen mensen zijn echt gestoord denk ik, maar het levert wellicht een leuk filmpje voor thuis op en daar zal het om te doen zijn geweest. Ik griezel bij het idee. Tussendoor, vertelt de ranger, dat het ook wel eens mis gaat en mensen in het ziekenhuis belanden. Het speeksel van de varaan is erg giftig, door de bacteriën. Als je gebeten wordt moet je snel naar Bali, want alleen daar, hebben ze goede antibiotica. ‘Fijne gedachte en een enorme geruststelling.’ Pffff.. 

Ik weet in ieder geval zeker, dat ik uit de buurt blijf en achter de ranger, tijdens onze safari. Echt safe, lijkt het me nog steeds niet. Maar, hele volksstammen hebben deze trip gemaakt, dus zolang ik me aan de regels houdt, komt het wel goed. ?

De man heeft enorme lol om die gekke toeristen en lacht zelf het hardst om zijn filmpjes. Ondertussen, vraagt hij ‘of ik er soms niet tegen kan’ ?  Ik knik geen nee en geen ja en lach een beetje weifelend. Hij laat een filmpje zien van een kalfje, die gepakt wordt door een Komodo. Moeder koe staat er naast en kan weinig meer beginnen dan loeien. Het kleine kalfje, is in zijn poot gepakt en de varaan laat niet los. Het kalfje schreeuwt angstig. Een langzame dood volgt...brrr..wrede dieren. 

We rijden naar huis op de scooter. De rest van het weekend vliegt om met lezen, zwemmen en luieren en bewerken van foto’s op mijn ipad. Een heerlijke bezigheid, waar ik alle tijd van de wereld voor heb.?