Schipbreuk geleden bij Komodo, nu vier jaar geleden.
Indonesië
Azië
Flashpacker
Schipbreuk geleden bij Komodo, nu vier jaar geleden.
REIZEN IS LEVEN
De tranen van die ene passagier, het droevige verhaal van een collega en het leed dat plaatsvindt door natuurgeweld op onze bestemming. Onderweg zijn, mensen ontmoeten en culturen ontdekken, het heeft soms enorme impact op je leven. Sterker nog: reizen is als het leven. Emoties horen bij reizen: liefst natuurlijk blijdschap en vreugde, gelukkig is dat vaak zo.
Omdat er een nieuwe wereld voor je opent en je prachtige dingen ziet. Het zijn de bekende plaatjes uit de mooie reclames en van jaloersmakende Instagramfoto’s. Zijn ze waar? Zeker, op z’n minst gedeeltelijk. Maar wat reizen net zo interessant maakt, zijn de soms wat minder fraaie gebeurtenissen, de hobbels, de emotionele bijkomstigheden. Ongeluk, angst en verdriet horen net zo goed bij het leven, zeker die van een reiziger.
Leef!
De Deense schrijver Hans Christian Andersen zei er dit over: “To move, to breathe, to fly, to float, To gain all while you give, To roam the roads of lands remote, To travel is to live.” In het gezellige Deense stadje Odense is een museum aan hem gewijd. Zeker bezoeken als je in de buurt bent! Emotionele kracht Geregeld denk ik terug aan emotionele momenten onderweg, voor werk en privé. Zoals een zakenman, die op weg was van China naar Duitsland. Hij vroeg met bibberende stem om een drankje en ik vroeg hem: ‘Are you feeling okay?’ Hij bleek op weg te zijn naar huis, zijn pasgeboren kindje was net gestorven. Ik hield het niet droog tijdens onze gesprekken in het vliegtuig. Slecht nieuws horen, ver weg van je dierbaren, is verschrikkelijk. Je wilt dan thuis zijn, en niet meer in die geweldige stad of dat prachtige resort.
Zo liep ik jaren geleden door Chicago, toen ik een berichtje ontving op mijn telefoon. Ik stond stil, midden in het Millennium Park. Bij het beroemde beeld The Bean las ik het nogmaals. Ik zag in de reflectie van het stalen kunstwerk mijn betraande ogen. Een goede bekende was overleden, veel te jong. De honderden vrolijke mensen om mij heen, de strakblauwe lucht en de mooie gebouwen; ik nam het niet meer in mij op. Ik ben teruggegaan naar mijn hotelkamer. De kracht van de emotie won het van de pracht van de omgeving.
Famous last words
Dan zijn er natuurlijk nog de speciale dagen: verjaardagen van partner of kinderen, feestdagen of dagen die je herinneren aan tegenslag uit het verleden. Voor mij is vandaag zo’n dag: precies vier jaar geleden vocht ik voor mijn leven tijdens een schipbreuk in Indonesië, samen met mijn vriendin en andere opvarenden. Na veertig uur zwemmen en overleven op zee werden we bij toeval gered. Vreemd genoeg had ik vlak voor de reis al een onbestemd gevoel: ik dubbelcheck of mijn belangrijke administratie wel klopt – en makkelijk vindbaar is voor familie indien mij wat overkomt. Ook constateer ik dat ik nodig weer aan mijn conditie moet werken als ik tijdens een paar baantjes zwemmen uitgeput ben. Ik kon toen nog niet vermoeden dat die tekst bijna mijn ‘famous last words’ zouden worden over zwemmen.
Wat was ik uiteindelijk blij dat ik inderdaad mijn administratieve zaken op orde had, toen ik vele malen met de verzekering moest bellen. En om al mijn verloren spullen vergoed te krijgen, omdat ik heel veel aankoopbonnen had bewaard. Verzekeringsmaatschappijen betalen bijna niet meer uit zonder een bewijs, goed bewaren dus! Totaal onbelangrijk als je voor je leven vecht, maar wanneer je dat overleefd hebt, toch wel erg fijn.
Vieren en reizen
Vandaag is voor mij een dag om terug te kijken, om de twee omgekomen opvarenden te herdenken. In het nieuws zie ik de verschrikkelijke gevolgen van de aardbevingen op Lombok, het was daar dat ik op die boot stapte. Vele levens zijn weggenomen door het natuurgeweld. En morgen gebeurt dat elders. Dat is het ware leven. Zoals je dat tegenkomt naar je volgende bestemming. Vandaag is voor mij ook een dag om vooruit te kijken, te blijven reizen en om het leven te vieren – mijn tweede leven. Ik schreef het boek Schipbreuk in het paradijs en geef lezingen over mijn ervaring. Geïnteresseerd? Volg me op facebook.com/schipbreukinhetparadijs Of koop mijn boek/e-book via bol.com: https://bit.ly/2OIy4ys
Wilbert van Haneghem is purser, reisde voor werk en privé in 110 landen en is auteur van het waargebeurde, biografische boek Schipbreuk in het paradijs.
Foto's
