A once in a life time: Banyuwangi Carnaval

Door: Sanne1991

Geplaatst op Jun 3, 2018

Van eind augustus 2017 tot eind januari 2018 heb ik in Indonesië gewoond. Hier heb ik het een en ander mee gemaakt en kan er dus ook het één en ander over vertellen. Ik woonde de gehele tijd in Zuid Bali, rond om Kuta, Seminyak etc. Tijdens mijn studie krijg ik halverwege de studie een aanbieding waarbij je naar Banyuwangi ging en dus alles gratis kreeg, met uitzondering van je reis naar Banyuwangi. Ik heb me er voor aangemeld en werd uitgekozen hiervoor. Dit deed ik samen met 3 anderen. We stapten op onze scooter op donderdag 11 november en gingen vanaf Seminyak met de scooter naar Banyuwangi in Java. Dit duurde ongeveer 4 uur. Eenmaal aangekomen sliepen we de eerste nacht in een zelf geboekte hostel. We moesten die eerste nacht met handen en voeten eten bestellen, maar dit ging gelukkig goed. De volgende ochtend gingen we na het ontbijt op zoek naar het hotel waar wij zouden verblijven. Dit was een vrij groot en luxe hotel. Gelijk na aankomst mochten we, samen met een heel aantal andere mede uitverkorenen mee in een bus, om een koffieplantage te zien. Na de koffieplantage waarbij we weinig zagen wouden ze ons een mooi uitzichtspunt laten zien en moesten de chauffeurs door een groot jungle heen rijden. De jungle was prachtig maar het idee dat zelfs de chauffers niet precies wisten waar ze heen moesten was een beetje eng. Bij aankomst kwam ik en de anderen in een super klein dorpje en hadden de locals daar waarschijnlijk nog nooit zoveel verschillende afkomsten in hun kleine dorpje gezien. We werden een heuvel opgeleid en konden daar een uitzicht zien. Na dit gingen we terug naar het hotel en moesten we ons snel klaar maken voor het volgende onderdeel.



Bij het volgend onderdeel werden we naar het centrum gebracht waar we in een groot grasveld moesten oefenen voor een carnavals optocht. Ja, Dit was heel grappig. We werden in groepen gedeeld waarbij de een het ene pakje aan moest en de andere groep het andere pakje aan moest hebben. Dit gebeurde bij zowel de mannen als de vrouwen. We deden de stapjes na van de Indonesische dames en moesten met onze armen op en neer en draaiend in de ronte. Vervolgens mochten we het in het echt proberen door vanaf het carnavals podium de lange laan uit lopen en dus de stapjes nog eenmaal te oefenen. Na het oefenen hiervan mochten we naar huis en kregen we de optie om de zonsopgang te zien. Dit had ik afgewezen aangezien we de nacht daarna Ijen gingen beklimmen. Hierdoor kon ik uitslapen en dus de tijd en energie gebruiken voor de voorbereidingen van het carnaval. Dit was een heel gebeuren. We gingen in de make-up en dit was ontzettend grappig, want we werden als poppen op gemaakt. Iedereen het zelfde. Mijn wenkbrouwen piepte boven en onder de nieuw gemaakte wenkbrouwen uit. Vervolgens moesten we in het pakje gehezen worden. Dit was ontzettend warm en strak, maar wel ontzettend mooi en dus een unieke ervaring. De mannen werden in hun eigen pakken gehezen, sommigen zagen het als oranje boeven pakken.



Naast onze voorbereidingen waren er ook een aantal andere optocht carnaval gangers bezig met omkleden. Dit was ontzettend mooi, maar ook interessant. Van hoge en grote bomen tot de kleine rode duiveltjes aan toe.



Na alle voorbereidingen mochten we eerst de stoet zelf bekijken en kwamen dan ook als laatste aan de beurt. We zagen de mooiste costuums voorbij komen en konden hier ook echt heel veel van genieten.



Na het kijken moesten wij op en nog voor we uberhaupt op moesten, hadden we al veel bekijks en wouden veel mensen graag met ons op de foto. Maar daar moest snel van af gezien worden, omdat we een stoet moesten lopen. Ik liep ergens helemaal voor aan in mijn gele pakje en merkte dat er veel werd gelachen, maar ook met belangstelling naar ons werd gekeken. Het grappige was nog dat de zangeres voor ons niet de aandacht van de nationale televisie kreeg zodra de nationale televisie ons aan zag komen. Aan het eind werden we op de foto gezet en konden we bijna onmogelijk weg komen. Iedereen wou ons op de foto hebben.



Na dit hele avontuur, kwamen we terug in het hotel en moesten we enkele uren daarna weer met hun mee. We gingen namelijk Ijen beklimmen. De vulkaan met de blauwe vlam. Dit heb ik beklommen en heeft me zeker een gehele nacht gekost. De blauwe vlammen vielen mij tegen maar de uitdaging om het te doen en te bereiken was zeker een avontuur. Veel locals deden dit ook en er waren zelfs locals met karretjes die je graag tegen betaling naar boven wouden duwen. Het leek mij geen goed plan en ben zelf naar boven en beneden geklommen. De klim naar beneden was niet gemakkelijk en ben heel vaak uitgegleden en was blij mijn camera niet mee te hebben. Gelukkig hielp iedereen elkaar en moedigde iedereen elkaar aan. Vele locals kwamen ook gezellig een praatje maken en dit maakte de klim des te meer bevredigend. Zelf zal ik de klim niet snel weer doen, maar het was wel degelijk een avontuur en kon me gelukkig prijzen met het behalen van het eind punt zonder er dood bij neer te vallen. De grootste angst van de nacht.



Het was een avontuur en ook nog eens een groot avontuur en met Ijen was het de afsluiting van dit avontuur en moesten we terug naar huis. Dit evenement gebeurt elk jaar en het zou zo maar kunnen dat je er zelf ook voor zou kunnen aanmelden. En ik zou het iedereen kunnen aanraden.