You Pay now?
Bali
Indonesië
ALopezBlanco
You Pay now?
Tijdens onze rondreis door Bali verbleven we 3 nachten in Lovina aan de noordkust.
Lovina is geen stad of dorp maar een kuststrook van ongeveer 8 km bestaande uit een handvol dorpen. Een aaneenschakeling van hotels, restaurants, duikscholen en souvenierswinkeltjes. Door de Lonely Planet omschreven als laid-back.
Het resort waar we verbleven was dat zeker. Een klein resort met slechts 5 villa’s. De villa was super. Blinkend schoon (zoals al onze overnachtingsplekken), mooi ingericht, en groot! Vooral de buiten badkamer. Dat is toch wel iets fantastisch om in de buitenlucht te douchen. Wel goed oppassen voor al het insectengespuis.
Het resort lag iets van de drukke doorgaande weg, die absoluut niet laid-back was. Wat een drukte!! Om Lovina te verkennen hoefden we gelukkig maar een klein stukje langs deze weg. De weg over steken, een stoep van wel 60 cm op (hoe doen die kleine Balinese dat?) en door een mooie poort betraden we het eerste winkel- restaurantstraatje.
Het was idd laid-back qua toeristen maar niet qua verkopers, het leek het insectengespuis wel dat je in een open badkamer aantreft, we moesten ze van ons afslaan!
We werden constant aangesproken.
‘Hello!’
‘Where are you from?’
‘Ooohh Belanda, my niece is married to a Dutchman.’
Ze schijnen allemaal wel een Nederlander in de familie te hebben..ja, ja :-)
‘Buy this, buy that....very cheap!’
‘Sarong?’
‘We already have three.’
‘Ohhhhh, you buy another one?’
Tuurlijk, beginnen we een sarong winkeltje in Nederland.
Afdingen is een ieder geval een must want de eerste prijs die ze voorstellen is echt belachelijk. Uiteraard is het ons niet gelukt om met niets weg te komen. Geen sarong, maar een prachtig kleurrijk rijstveld tafereeltje in olieverf op doek, die onze huiskamermuur nu siert.
Dag 2 gingen we op pad in de buurt van Lovina.
We bezochten vroeg in de ochtend eerst de Brahma Vihara - Arama, een boeddhistische tempel/klooster. In de kloostertuin ligt een model van de Borubudur.
Echt een mooie plek om te bezoeken.
Daarna door na de warm waterbronnen Air Parna Komala Tirta. Hier kan je baden in zwavelhoudend heerlijk warm water, want tja dat is wel nodig in het koele Bali :-).
Na 5.000 rupiah te hebben betaald om de auto te parkeren kreeg ik niet de tijd om mijn portemonnee op te bergen. Vlak naast de auto was het loket voor de entree, 10.000 rupiah p.p. Die Balinese weten wel hoe ze aan de toeristen kunnen verdienen.
Nou ja, het klinkt als veel geld maar het is in totaal nog geen 2 Euro.
We manoeuvreerden ons langs alle souvenierstalletjes zonder wat te kopen....op de terugweg is dit niet gelukt.
Het baden in het water met een constante temperatuur van 38 graden was verbazingwekkend verfrissend.
De lunch genuttigd in het restaurant bij de baden. Het was weer heerlijk voor weinig!
Op de terugweg was het weer een uitdaging om niets te kopen, niet gelukt. Twee mooie stoffen batiktassen, het was weer flink afdingen. Ik had de tassen nog niet afgerekend of het vrouwtje in het souvenierstalletje er naast:
‘You buy bag from me too?’
‘I give you special price.’
Hmm zou ik er een gecombineerde winkel van kunnen maken in Nederland sarongs en batiktassen?
Op zoek naar de laatste bestemming van de dag de Sing-Sing watervallen. Op zoek want zowel Googlemaps als Mapsme konden ons niet aangeven hoe te rijden.
Gelukkig hebben we altijd een ouderwetse kaart bij ons waar het wel op stond aangegeven. Het zelf navigeren hebben we in ieder geval nog niet verleerd, want zonder problemen gevonden.
Verrassing...er kon weer tegen betaling geparkeerd worden. Dit is uiteraard alleen voor toeristen, het bedrag mochten we zelf bepalen. Het werd 5.000 Rupiah.
Twee Balinese mannen escorteerden ons ongevraagd naar de waterval. Eentje voorop en de andere sloot de rij. Hmm was dit wel veilig? We liepen een jungle in, waar gingen we eigenlijk naar toe? Het voelde niet helemaal goed, waren we niet te naïef, dat we dit deden?
Absoluut niet. Wat een goede gidsen! Het geld dat we ze achteraf betaalden, ja dit was natuurlijk niet gratis, was het meer dan waard.
De eerste waterval kon je droog bereiken en hadden we ook zelf wel kunnen vinden. De tweede echter moest je door het water banjeren en hadden we zonder hun hulp nooit gevonden of weten te bereiken.
Ze assisteerden ons fantastisch. Mijn assistent ontfermden zich over mijn camera en ontpopte zich tot fotograaf. Hij maakte er een hele fotoshoot van!
Onze gidsen liepen makkelijker op bloten voeten dan wij met onze sandalen.
Weer bijna terug bij de auto, uit het zicht van andere mensen.
‘You pay now?’
De hele tocht had ongeveer een half uurtje geduurd, maar de 100.000 Rupiah (ong 7 euro) die we gaven was toch wel erg weinig.
Sip gezicht.
‘You give 50.000 more?’
“Other tourists always give 200.000’
Leuk geprobeerd maar, nee! Gelukkig bleven ze de vriendelijkheid zelve en werd het geen ongemakkelijk moment. Ze accepteerden het bedrag dat we ze hadden gegeven.
We hadden ze misschien makkelijk meer kunnen geven want voor ons is het relatief niet veel geld maar dan hadden ze daarna smakelijk gelachen om die domme toeristen die zo makkelijk hun geld uit geven....of zouden ze nu ook al om ons gelachen hebben?
Ach dat maakt ons echt niet uit. Het was een fantastisch belevenis!
Foto's
