Rondreis Java, Bali 2005 deel 2

Door: Janhermens

Geplaatst op Mar 18, 2009

17 okt.
Vandaag gaan we een hele lange busreis maken naar Bali. De reis duurt 17 uur, waarvan 1 uur ook nog op een gammele boot over een van de diepste zeeën van de wereld.
Het is nu 8 uur in de morgen.
We maken dit jaar best bijzondere dingen mee en dat maakt de vakantie ook bijzonder. De ontmoetingen met sommige mensen hebben heel direct met dit land te maken waardoor je ook meer in de cultuur komt van de mensen.
Dat is toch heel anders dan op Bali, dat veel toeristischer is ingesteld. Wat dat betreft is Java heel vermoeiend, maar ook heel indrukwekkend.
De echte verhalen en welke indrukken je hier opdoet, komen natuurlijk pas als we terug zijn. We hebben heel veel foto's gemaakt, Christien schrijft ook elke dag een heel verhaal in haar schriftje. Thuis willen we hier een reisdagboek van maken! We bewaren natuurlijk ook alle bonnetjes enzo.

Op Bali gaan we toch eerst maar naar het noorden en dan weer naar Ubud en 2 dagen naar
Kuta, de markt over. In de Jakarta krant staat veel over de bomaanslagen en dat is niet mis te verstaan. Ze hebben de hoofden van de terroristen op de foto in de krant laten zien (waren natuurlijk ook dood). Wij worden overal in grote warenhuizen gefouilleerd en gecontroleerd (de tassen) Dat is natuurlijk wel heel goed.
Maar het gevoel voor Kuta is toch niet zo'n prettig gevoel.

Vanmiddag om half 2 gaan we met de bus naar het noorden van Bali (Lovina Beach) maar
niet naar Anturan. We gaan iets dichter in het centrum van Lovina Beach zitten in Kalibukbuk, dan hoeven we niet elke dag zo'n stuk te lopen.
Het wordt een busreis van minstens 17 uur, gelukkig wel met een luxe bus. Hij
gaat eerst van Yogya naar Surabaya en daarna naar de ferry in Banyuwangi. De zee tussen
Java en Bali behoort tot de diepste ter wereld. Gelukkig duurt de
overtocht maar 1 uur. We komen morgenvroeg rond 7 uur aan.

18 okt.
Wij zijn vanmorgen aangekomen na een busreis (boot 1 uur) van 17 uur. Dan ben je echt gebroken hoor. We hebben in de bus misschien een uurtje geslapen, maar dat ding rammelt aan alle kanten en ze scheuren...
Om 7.30 uur komen we in Kalibukbuk aan, we hoeven niet lang te zoeken naar een hotel, bij het busstation staan genoeg jongens die je wel ergens naar toe willen brengen. Ze krijgen daarvoor een commissie waardoor de kamerprijs meestal omhoog gaat. Wij kennen dit fenomeen en gaan dus zelf op zoek. (zie ook onze tip “10 tips bij het afdingen”)
In hotel Angsoka (bungalow Rp. 110.000) zijn we direct in slaap gevallen, maar nu zijn we nog wel duf. We hebben nu een stuk langs het strand gewandeld. Warm, maar is te doen. Wat een rust hier zeg, na het drukke Java. En dat ervaar je des te sterker, wanneer je rust om je heen voelt.
De dagen dat we hier zijn, willen we zoveel mogelijk verschillende restaurants bezoeken, allemaal zal niet lukken, zoveel zijn er! Enkele willen we graag noemen: Kakatua Bar & Restaurant, Warung Wau Bali, Temple Cafe & Seaside Cottages, Warung Kopi Bali en natuurlijk Warung Bu aan de hoofdstraat. Deze warung heeft slechts 10 verschillende schotels op het menu staan, maar stuk voor stuk overheerlijk! Bu was er in 1990 al en ook hij herkent mij! Hij weet precies hoe vaak ik al op Bali geweest ben!

Morgen gaan we met een minibus van Perama Travel Club naar Ubud, deze rechtstreekse verplaatsingen kun je overal op het eiland bij elk hotel boeken. Deze reis kost Rp. 140.000 voor 2 personen. Op vertoon van je buskaartje krijg je bij een volgende boeking korting. Als je vaker met Perama reist, kun je een gratis ‘members card’ krijgen die recht geeft op 15% korting. Deze korting geldt vervolgens alleen als je de busreis boekt bij een Perama-office, maar die zijn er in alle grotere plaatsen op het eiland.

20 okt.
Vanmiddag om 12 uur zijn we in Ubud aangekomen. Een mooie tocht over de bergen naar het midden van het eiland. De bergen liggen in de wolken, het was er erg mistig en frisjes. De mensen hebben ook allemaal een dikke jas aan.
Het regenseizoen is dit jaar vroeg begonnen, het regent hier elke dag. In Jakarta zijn zelfs al overstromingen geweest waarbij huizen verloren gingen en mensen verdronken.
Ubud is minder warm dan het noorden, maar wel vochtiger. Het is klam.
We hebben een mooie bungalow, midden tussen de rijstvelden, Nick’s Pension (bungalow Rp. 220.000). Er zullen dus wel meer muggen zijn.
Toen we een restaurant ‘Dian’ op Monkey Forest Street voorbij liepen, keek iemand ons heel verbaasd aan, eerst mij en toen ze Christien zag, wist ze het zéker. Ze herkende ons van het vorig jaar. Het eten daar was verrukkelijk. Dian had in 1990 ook al een restaurant in Ubud en ze wist dat ik al vaak op Bali geweest was. Goeie restaurants zijn er vele, we noemen Dewi Sita, Arie’s Warung en Dian natuurlijk.
We gaan morgen een lange wandeling door de sawa's maken net als vorig jaar, en 's avonds gaan we naar de Barong-dans in het Sultan's Palace.
De dans is gebaseerd op het goede en het kwade en wordt uitgevoerd door de leeuw-draak Barong en Rangda de heks. Begeleid door gamelanmuziek vindt Rangda in deze strijd meestal de dood.
Kaartjes voor deze voorstelling worden overal op straat aangeboden en zijn bij iedereen even duur!

22 okt.
We zijn zojuist in Kuta aangekomen, ook weer met een minibus van Perama (Rp. 60.000 voor 2 pers.).
We vliegen hier dinsdagavond weg en zijn woensdagmorgen, volgens vluchtschema, om 06.35 terug op Schiphol. Uitstappen, koffers zoeken, douane, dus dat wordt wel half acht.
We hebben hier weer een prachtig hotel, Masa Inn op Poppies Lane I, mooie kamer, mooi zwembad, vlak aan zee (Rp. 200.000).

26 okt.
We zijn weer thuis, maar niet zoals we gewenst hadden.
Zaterdag zijn we vanuit Ubud in Kuta aangekomen en hebben we nog een mooie wandeling door de stad, langs de marktjes en over het strand gemaakt. We hadden een prachtig hotel met 2 zwembaden en airconkamers. We verheugden ons echt op die laatse paar dagen slenteren door Kuta, ondanks onze zorgen aan het begin van de reis. Het leven gaat hier weer zijn gangetje, van de bomaanslagen is niets meer te merken behalve dan dat er weinig toeristen zijn.
Maar helaas kreeg een bacterie ons beiden toch nog te pakken. Nadat we 2x in een warung gegeten hadden op zaterdag kregen we op zondag allebei diarree met veel pijn en krampen, vooral Christien. Bij mij begon het pas 's avonds.
Het eten in die warung vonden we allebei het lekkerste dat we deze vakantie hebben mogen proeven. En ook de juices waren erg lekker.
Maar het kan natuurlijk overal vandaan komen.

We hebben 2 eindeloze dagen en nachten op onze kamer op bed gelegen, we waren tot niets meer in staat. Daarbij viel ons prachtige hotel ook direct door de mand, ze konden niets voor ons doen, warme thee was er alleen 's morgens tijdens het ontbijt. Iedereen was wel meelevend, maar als je je zo ellendig voelt dat elke beweging pijn doet, heb je het liefste dat er iemand is die iets voor je kan/mag doen.
Maandag is Christien naar de clinic gegaan, die gelukkig naast ons hotel lag, en die waren heel behulpzaam. Alles werd gevraagd (welke pijn, waar? diarree enz?). En omdat Christien steeds zo'n pijn erbij had, zou het een bacterie moeten zijn. Gelukkig sloegen de antibiotica en de pijnstillers gelijk aan, het middel tegen diarree hielp niet echt.

We hebben met veel moeite onze rugzakken weer volgepakt, gelukkig hadden we dinsdag tot 12 uur de tijd, en vervolgens zijn we met een auto naar het vliegveld gebracht. We zouden het niet meer hebben kunnen dragen.
Ikzelf heb nog even angst gehad dat we niet zouden mogen terugvliegen. We zouden ook vogelpest kunnen hebben of iemand hoeft maar te denken dat je dat hebt!
We hebben nu vanaf zondagmorgen niets meer gegeten, we drinken wel veel, maar voelen ons ontzettend slap.
In al die jaren dat ik naar Indonesië ben gegaan was het ergste een korte verkoudheid, maar dat is daar normaal.

En ook al voelen we ons nú heel beroerd, we hebben genoten dit jaar van alles dat we op Java en Bali hebben meegemaakt. Vooral het feit dat zoveel Balinezen ons herkenden van vorig jaar en heel verbaasd keken, zo van "jullie"? Zélfs op de markt van Kuta werd mijn korte broek herkend, gekocht in 1995. De verkoopsters herkenden het motief én mij!
Alleen zullen we nu méér en langer moeten herstellen, een bacterie zou anders nare consequenties kunnen hebben. De terugreis hebben we gelukkig veel geslapen en dat is nog maar het beste als je je beroerd en leeg voelt.
Christien heeft het het ergste te pakken, ze slaapt nu al weer enkele uren. Mochten we ons morgen niet iets beter voelen, dan gaan we beslist naar de dokter.


Wij zijn nog in Lovina/Ubud en Kuta geweest en hebben genoten van de rust daar. Alleen helaas werden we de laatste 2 dagen hartstikke ziek. Liters vocht verloren en vreselijke darmkrampen. Ook deed alles pijn en hadden we koorts. Dinsdagmorgen ben ik naar een clinic gegaan, waar ze ons een penicilline kuur gaven. We hebben dus een bacterie opgelopen. Zo zijn we dus hangend naar huis gevlogen. Je kunt als je je zo ziek voelt niet in de tropen wezen. Nu zijn we wel iets opgeknapt, maar nog lang niet de oude. Heel moe en lusteloos. Ook duurt het lang eer de darmen weer goed hun werk doen.
Wat kun je toch plotseling ineens iets oplopen? Jan heeft in die 9 jaar dit nog nooit gehad. Hij heeft ook nooit last van darmklachten in de tropen.

.
Veel mensen gaan als toerist op vakantie, wat we vooral in Kuta zagen. Veel bier drinken en lol.
Wij verdiepen ons meer in cultuur en leefgewoontes. Dat maakt een vakantie veel rijker en zo mogen we er 'ondanks dat we nu ziek zijn' ook op terug zien.