De weg naar het Paradijs.
Bali
Indonesië
Album-editions
De weg naar het Paradijs.
Als je regelmatig naar een eerder bezochte bestemming terugkeert krijg je zo je eigen favoriete plekjes. Voor mij is dat in Parijs bijvoorbeeld de Eiffeltoren en in Rome het Pantheon op de Piazza della Rotonda. Zo een favoriete plek heb ik ook op Bali!
Een gids heeft mij er ruim 20 jaar geleden gebracht op mijn eerste tocht over het eiland en sindsdien keer ik er altijd naar terug. Inmiddels ken ik de weg.
Op de doorgaande weg van Ubud naar Penelokan, niet ver van het dorpje Tegalalang, verlaat ik de verharde weg en rijdt een paar honderd meter over een zandweg de vallei in. En elke keer opnieuw is het uitzicht aan het eind van de zandweg onverwacht en overweldigend! Als een soort amfitheater zijn de sawa’s bij Cekin in halve cirkels tegen de steile hellingen aangelegd. Van de vele schakeringen groen die ik hier aantref zal ik nooit genoeg krijgen!
Op de top van de hellingen staan de palmbomen in fel zonlicht te blinken terwijl de schaduwen in de vallei diepgroen kleuren. En daartussen de rijstterassen in verschillende stadia van bewerking, elk stadium met zijn eigen groentint.
Het is moeilijk om de beelden onder woorden te brengen en ben daarom blij dat ik mijn camera heb om de beelden vast te leggen. Ik kan me voorstellen dat men een plaats als deze bedoelt wanneer Bali ‘het laatste paradijs op aarde’* wordt genoemd. Tijdens ieder bezoek aan Bali keer ik dan ook weer naar deze plek terug.
Na een wandeling over de galangans, de smalle glibberige dijkjes die de rijstvelden schaaksgewijs doorsnijden, klauter ik tegen de helling omhoog om vervolgens uit te rusten bij het Dewi Café. Onder het genot van ‘kopi Bali’, een heerlijk kop Balinese koffie, met pisang goreng kijk ik uit over de kunstzinnig aangelegde rijstterassen en vraag me in alle eerlijkheid af of er een mooier landschap bestaat.
*Hickman Powel, Bali: The Last Paradise, London: Jonathan Cape, 1930
Foto's
