Een verdrietig welkom...?
Bali
Indonesië
Album-editions
Een verdrietig welkom...?
Na een lange vliegreis zijn we nog maar net gearriveerd in ons huisje op Bali of we bemerken een vreemdsoortige spanning. Korte tijd later horen we in de verte de wilde klanken van een gamelanorkest en meteen wenkt de beheerder van ons huisje ons om mee te komen. "Cremation ceremony in Monkey Forest" zegt hij met overslaande stem.
De crematie is voor de Balinees slechts één van de religieuze rituelen welke in alle facetten van het leven zijn verweven. Tijdens een verblijf op Bali wordt je van de vroege ochtend tot de late avond met de religie, het Bali-hindoeïsme, geconfronteerd.
Luide opzwepende gamelanmuziek gaat vooraf aan een levendige processie waarin ik verzeild raak en welke zich in de richting van het apenwoud begeeft. De crematie zal plaatshebben in dit woud met de Pura Dalem Agung Padang Tegal, de dodentempel, daterend uit de 14e eeuw, als decor.
Na een eredienst van gebeden en het aanbieden van offers is het crematievuur aangestoken en nemen de vlammen bezit van de sarcofaag. De muzikanten spelen met geweld een gejaagd ritme op de koperen gamelan instrumenten. De opstijgende rook draagt de ziel mee opweg naar een beter leven...
Een oudere man komt naast ons staan en wijst naar de vrouwen die rond de brandende sarcofaag staan en fluistert in gebrekkig Nederlands: "vroeger werden ze meeverbrand". Vragend kijken we de man aan en dan vertelt hij over zijn vader die als klein kind de crematie van een Balinese vorst heeft meegemaakt. "Vanaf het moment dat de vorst stierf mochten zijn eerste vrouw en zijn bijvrouwen de grond niet meer aanraken. Ze waren al ten dode opgeschreven. Op de dag van de crematie werden de vrouwen in hoge draagstoelen in de processie meegedragen naar de sera." Met een korte tussenpoze vertelt hij verder: "Het zou een schande zijn als hij zonder vrouwen gecremeerd zou worden en daarom sprongen de vrouwen tijdens de crematie zingend in de vlammen, om de ziel van de vorst te vegezellen. Een gruwelijk en bizar gebruik, dat uiteindelijk door de Hollanders is verboden."
Als na verloop van tijd het verkoolde lichaam uiteindelijk door de sarcofaag zakt prevelt hij een paar woorden. Het moet zoiets zijn als 'selamat jalan', goede reis, want de onsterfelijk ziel heeft zich nu immers losgemaakt van zijn aardse omhulsel.
Het begint al te schemeren als het vuur bijna is gedoofd. Veel mensen lijken plotseling haast te hebben. De man naast ons is ook verdwenen. Is men bang? Bang voor kwade geesten en demonen die hier bij donker rondwaren? Een klein groepje mensen, waarschijnlijk naaste familie, hurkt rond het nu bijna uitgedoofde vuur dat een roze tint over hun gelaat werpt...
Als we op onze horloges kijken beseffen we dat we nog geen 24 uur geleden op Schiphol in het vliegtuig stapte en zo kort na aankomst getuige zijn van dit belangrijkste onderdeel van de Balinese dodenritueel!
Voor meer webgaleries, achtergronden en de verhalen achter de foto's: www.album-editions.nl
Foto's
