Genieten aan de Ganges in de mist.
Genieten aan de Ganges in de mist.
Vakantiemist
Twee weken naar Varanasi ;we kijken er al naar uit om het koude winterweer hier te verlaten en daar van een aangename temperatuur te genieten. We vliegen via Abu Dhabi, daar aangekomen blijkt het erg mistig, zo mistig dat we veel te laat naar New Delhi vliegen en daar onze vlucht naar Varanasi missen. Normaal gesproken wordt er dan een andere vlucht voor je geregeld, maar niet in India ;hier mag je het zelf uitzoeken. Na veel in rijen wachten, zoeken en vragen staan we bij het goede loket en regelen tickets voor Varanasi, morgenochtend om 1100u. vliegen. Dan opzoek naar een hotel, dat ging gemakkelijk; eten en naar bed want morgenochtend weer vroeg naar het vliegveld.
Terug op het vliegveld blijkt bij het inchecken dat de vlucht niet bevestigd is en dat het nog helemaal niet duidelijk is of we meekunnen. Er zit niet anders op dan te wachten, om 1000u. krijgen we te horen dat we nog mee kunnen. We moeten door de controle wat erg lang duurt, daarna rennen naar de gate en we kunnen zo door rennen het vliegtuig in want we zijn de laatste! Dat heeft dan weer als voordeel dat onze tassen als laatste het vliegtuig ingegaan zijn en er dus als eerste uitkomen. De taxi die ons guesthouse voor ons geregeld heeft staat klaar en om 1210u. gaan we richting Varanasi. Hier is het ook een beetje mistig ; om één of andere reden denk ik bij mist niet aan India, maar aan helder weer met zon.
De volgende morgen zitten we in een waterig zonnetje te ontbijten op het dakterras, heerlijk! Het is een beetje heiig maar de temperatuur is goed. We lopen over de ghats en genieten van alle bezigheden aan de Ganges. Heilige mannen die uitgedost klaar zitten om eten of geld in ontvangst te nemen, mensen die zichzelf en/of hun kleren wassen in de Ganges, koeien, honden en geiten die over de traptreden scharrelen. Bij de burning ghat is het druk, er komt een groepje mensen luid biddend aan met een draagbaar waarop een lichaam in een rood met goudkleurige doek gewikkeld ligt. Er branden al verschillende vuren, meters hoge stapels hout achter de ghat. Lang geleden hebben Maharadja's hier hun paleizen gebouwd en vanaf het paleis naar beneden tot aan de Ganges trappen aangelegd. Nu zijn al die trappen naast elkaar 7 kilometer lang.
We gaan met zonsopkomst in een bootje langs alle ghats, het is erg mistig de zon is al een stuk boven de horizon voor we hem te zien krijgen. Alle Hindoes begroeten de zon, zo ook onze bootsman die even zijn aandacht op de zon en Shiva richt. Hij heet ook Shiva; zijn ouders kwamen in Varanasi wonen (de stad van Shiva ) toen hij geboren werd. Twee hele weken om hier door te brengen, heerlijk! Nu eens niet haasten om alles te kunnen zien wat we willen maar alles op het gemak. Diverse uitstapjes met tuktuk, waar het dan best koud in is 's morgens in de mist voor de zon er door komt. Er zijn 4 dagen dat we geen zon zien alleen maar mist, dan is het koud, voor wandelen is het prima , we wandelen de 7 km. over de ghats en terug. We ontdekken steeds weer nieuwe dingen; een klein heiligdom waar een brahmaan zit te bidden of een mooie tempel.
Soms lopen we door de Gali's; de smalle straatjes achter de ghats waar ook van alles te zien is. Piepkleine winkeltjes, koeien die op hun gemak door de straatjes kuieren Vanwege de mist zijn de vele bootsmannen zo goed als werkeloos, wie wil er nu varen als het erg koud en mistig is. We worden dan ook om de tien meter aangesproken of we een boot willen: het is nu een erg goede tijd om te varen en voor een heel mooi prijsje. We laten ons nog wel een keer bij ons hotel afzetten door “onze” bootsman Shiva die we toevallig tegenkomen. Zo heeft hij ook weer een beetje inkomen. Nu is het zo koud op de kamer dat we een elektrische kachel krijgen . Ik zie de mensen voor me die voor hun hutje een vuurtje maken met gedroogde koeienstront om een beetje warm te worden...... De laatste dag van ons verblijf hier komt de zon weer tevoorschijn, wij pakken onze tas en gaan naar het vliegveld. Dit keer geen mist en geen vertraging.