Geluk als reis èn bestemming
Varanasi
India
BeginmetA
Geluk als reis èn bestemming
2012 stond voor ons in het teken van een onvergetelijke rondreis door Noord-India. We begonnen in New-Delhi, reisden via Jaipur en Agra naar Orcha en Khajuraho om vervolgens in Varanasi uit te komen.
Varanasi is de heiligste stad van India. En een typische Indiase stad: rommelig, druk, kleurrijk en lawaaierig. Je kijkt je ogen uit. En al je andere zintuigen doen vrolijk mee.
Een boottocht over de Ganges, liefst bij zonsopgang, is een must-do. Ook de avondceremonie moet je zeker niet overslaan.
Maar sommige bijzondere dingen gebeuren ongepland...
Nadat we onze tassen op de hotelkamer hebben gezet, gaan we de stad verkennen. We vragen in de lobby waar we het beste kunnen beginnen. De aardige hotelmedewerker schrijft op een reepje papier: "Dashaswamedh ghat".
Een ghat is een soort inham aan de oever van de Ganges. Hier is volgens hem van alles te zien en te beleven. Klinkt als een mooi startpunt voor een dagje dwalen. En maar goed dat hij het opschrijft, uitspreken gaat na drie keer oefenen nog steeds niet.
Voor het hotel houden we een riksja aan en laten de man het papiertje zien. Hij knikt, wij stappen in en hij begint de riksja vooruit te duwen. Met een zwiep springt hij erop en staand op de trappers fietst hij de weg op.
We hobbelen door het drukke verkeer. En we generen ons een beetje. De man werkt zich in het zweet om onze Westerse kilo's vooruit te krijgen.
Dan zwaait langs de weg een man in pak naar hem. De riksjaman stopt en veegt zijn voorhoofd af. Is het een bekende? De zakenman roept iets naar hem. Er is amper plek in de riksja voor ons tweeën, wil hij erbij komen zitten?
Dan komt hij naar ons toe en vraagt in het Engels waar we heen willen. We laten hem het papiertje zien.
De man in het pak lacht en zegt iets tegen de man in het zweet. Dan kijkt hij naar ons: "Hij was jullie naar het station aan het brengen. Daar moeten de meeste toeristen naar toe." zegt hij "Hij kan helemaal niet lezen." De man duwt zijn fiets weer moeizaam vooruit en springt al mopperend (denken we) op het zadel.
Met een mengsel van verwarring en opluchting wiebelen we weer verder. Deze keer dus blijkbaar wèl richting de ghat. Hoe konden we ook vergeten dat zo'n 70% van de Indiase mensen niet kan lezen?!
Dan rijden we onder een brug door, waar net een trein over rijdt. Een mooi gezicht. Zo'n typisch Indiaas plaatje: een trein met overal mensen erin en erop. Geen foto maken. "Even genieten van het moment." fluister ik naar mijn vriend die naast me zit opgevouwen in de riksja.
Tegelijkertijd voel ik een paar druppels. Regen? Nee, er vallen druppels uit die trein.
"Dat is vast water. In Indiase treinen hebben ze geen toiletten. Toch?" probeer ik nog. Niet bij nadenken, gewoon genieten van het moment, lijkt de stilte van mijn lief te zeggen.
Een kwartier later komen we dan aan bij de Dashaswamedh ghat. De man uit het hotel had geen woord gelogen: het is er een drukte van belang. Prachtig om alles vanaf een afstandje, met natuurlijk iets lekkers uit het vuistje, te aanschouwen.
En de reis er naar toe was ook weer een hele belevenis.
Foto's
