Varanasi; very nasty, very nicey
Varanasi
India
Loesdidi
Varanasi; very nasty, very nicey
'Jullie kunnen dit water beter niet drinken', zegt de gids terwijl hij al roeiende een slok water uit de Ganges drinkt. Geschokt kijken we (een stuk of tien Westerlingen die niets gewend zijn) hem aan. Zojuist zagen we nog een lijk in het water drijven, nu drinkt de vrolijke kerel gewoon zomaar een slokje uit dit met allerlei ziekten besmette water. Maar, je voelt je ziek, zwak en vooral: verwend. Van elk ons vreemd gerecht krijgen we wel een of ander pijntje ergens, en klagen we steen en been. India, en dan vooral Varanasi, doet je realiseren hoe bourgondisch en verwend de Westerse samenleving eigenlijk is, en je voelt je niet echt goed daarbij; eerder een beetje ongemakkelijk.
Maar, er is geen tijd om daar over na te denken, want er is hier, tijdens dé Ganges boottour, genoeg te zien. Van vrienden thuis kreeg ik zuur samengetrokken, niet-begrijpende looks via de webcam toegeworpen toen ik vertelde wat Varanasi met me doet. Wat doet het met me?
Varanasi wordt gezien als één van de heiligste plaatsen in India, waar mensen vanuit het hele land naartoe komen om hun vrienden en familie te laten cremeren, of om zelf dood te gaan. De stad op zich is al indrukwekkend genoeg; op elke hoek van de straat ruikt het anders, en de straatjes zijn zó smal dat er niet eens een tuk tuk doorheen past. Van alle steden in India loopt hier misschien wel het meeste vee over straat; van buffels tot kippen, van honderden apen tot de ons al gewone koeien. Een drukte van jewelste dus, in de binnenstad van Varanasi; het is werkelijk een stad die qua drukte nergens aan kan tippen. Maar het opvallendste zijn de lijken die overal te zien zijn. Je zou zeggen dat je in een horrorfilm terecht bent gekomen (zo reageerden al mijn vrienden via de webcam dus), maar hier zijn geeft een vreemd soort rust. Net zoals er in Amsterdam hoeren op de wallen staan, zo worden hier lijken af en aan naar de 'burning ghats' gedragen op een brancard. Ik heb in ieder geval nog nooit zoveel lijken gezien als in Varanasi en ik vind het niet eens vreemd, ook al zijn ze soms niet eens bedekt met doeken.
Het verbrandingsritueel zelf is indrukwekkend. Op de vele trappen langs de Ganges worden 24 uur per dag lijken verbrand. Wat mij als eerst opvalt is de afwezigheid van vrouwen bij dit ritueel. En een aardige jongeman die mij een jointje probeert te verkopen, vertelt me het verhaal van een keizer die gecremeerd werd. Zijn vrouw kon het gemis van haar geliefde man niet aan en sprong zelf ook in het vuur. Sindsdien mogen vrouwen er niet meer bij zijn. Waar? Geen idee, maar verhalen van locals zijn altijd heerlijk om naar te luisteren. Hij vertelde nog veel meer nuttige dingen. Mensen die heilig zijn (dat zijn mensen die lepra hebben, door een cobra zijn gebeten, zichzelf heilig hebben verklaard (de zogenaamde Babba's), zwangere vrouwen, en kinderen) mogen niet verbrand worden. Nee, zij worden in een doek gewikkeld en met een paar rotsen in de Ganges gezonken. Het klonk mij als een cartoon van vroeger in de oren, maar toen wij in die boot op de Ganges zaten, zagen we inderdaad een paar mannen een kinderlijkje zo het water in gooien. En dat allemaal onder toeziend oog van onze gids, die daarna gewoon een slokje water nam. Natuurlijk komen deze lijken meestal weer bovendrijven. Dat resulteerde in het beeld dat we aan de overkant van de Ganges zagen. Op de oever lagen tientallen half door honden en koeien opgegeten mensenlijken...
Je zou zeggen: dit moet toch iets met je doen? Ja, dat deed het ook. Maar ik wilde niet weg, was niet bang en vond het niet smerig. Het enige dat ik dacht toen ik de zon in de Ganges zag zakken en alles eens even liet bezinken was: ik ben blij dat ik India kan waarderen zoals het is. Het is er smerig, ja, het is er heel anders, ja. Maar het is zo mooi dat dit kan. Het is zo mooi dat deze cultuur gewoon voortbestaat terwijl wij Westerlingen geen idee hebben van deze kant van de wereld en vice versa. Het is zo mooi dat ik dit kan waarderen. Het is goed dat ik het knopje in mijn hoofd heb gevonden, dat nodig is om om te draaien voordat je van een land als India kunt genieten...
Foto's
