Happy Holi!
Uttar Pradesh
India
Kokkeeri
Happy Holi!
Gewapend met een waterpistool en 5 zakjes munitie verlaat ik mijn guesthouse. Op mijn hoede en een beetje gespannen, loop ik de straat uit. Het is opvallend stil. Het lijkt wel of zelfs alle vogeltjes verdwenen zijn. Is dit de stilte voor de langverwachte storm? De laatste dagen was de groeiende de spanning in de straten van Lucknow in ieder geval merkbaar. Steeds meer kraampjes met de gekleurd poeder verschenen in het straatbeeld. En af en toe kwam ik iemand tegen die de sporen van de komende strijd tegen water en kleuren al duidelijk met zich mee droeg. Ik weet op dit moment ook nog niet zo goed wat te verwachten.
Bij de doorgaande weg aangekomen, ben ik nog zonder schade en hebben mijn kleren zelfs nog hun oorspronkelijke kleuren. Ik vind het nog steeds opvallend stil. Veel stiller in ieder geval dan ik van te voren had gedacht. Maar dan zie uit mijn ooghoeken het gevaar, in de vorm van drie donkerpaars gekleurde jongetjes, op me af komen rennen. Op een paar meter afstand blijven ze stil staan. Dan richten ze hun pistolen, geladen met een mix van water en verf, op mijn nog smetteloze kleding.
Ik zie even de twijfel opkomen (durven ze deze nog smetteloze toerist wel te bekogelen?), maar dat duurt niet lang. Deze buitenkans laten ze niet lopen. Een grote straal roze verf landt op mijn overhemd. De tweede besmeurt mijn broek. Dit keer is de kleur geel. En voordat ik klaar ben (ik blijf steken in onhandig gefrutsel met de zakjes poeder) om de jongens zelf van een laag verf te voorzien, zijn ze al weer verdwenen. Op veilige afstand roepen ze me 'Happy Holi, sir!' toe.
De sporen van verf op mijn kleding is voor anderen in de buurt blijkbaar het teken om mij in de festiviteiten te betrekken. Al snel nadert een bontgekleurde man met uitgestoken hand. Op het moment dat ik zijn hand schud, klinkt het 'Happy Holi!', maar voordat ik iets terug kan zeggen, smeert hij met zijn andere hand mijn gezicht in met roze verfpoeder. Dit tot grote hilariteit van de andere omstanders. Die laten nu alle verlegenheid varen om mij op hartelijke wijze een Happy Holi te wensen. En het ritueel is steeds hetzelfde; ik krijg een hand en de gelukwensen om vervolgens te worden bedolven onder verfpoeder. Het verschil zit alleen in de kleur; de ene keer groen, dan weer oranje of rood en soms geel. Het duurt niet lang of ik zie eruit als een enorme toverbal.
Inmiddels ben ik ook wat handiger geworden met verf en kan ik ook anderen op de juiste wijze besmeuren. Dit draagt dan weer bij tot de algehele feestvreugde en het enthousiasme in de straat. Het is dan ook een vrolijke boel. Om me heen dansen de mensen in wolken van gekleurd verfpoeder. Bijzonder! En de gelukwensers blijven op me af komen. De ene is een oudere man, dan weer een tiener, gevolgd door een kind. Het resultaat is wel steeds hetzelfde. Veel verschillende kleuren verfpoeder. In mijn haar, gezicht en op mijn kleren. Maar ik moet verder. Ik ben uitgenodidd om Holi bij de familie van mijn ‘tijdelijke collega’ Sariata en haar familie te vieren. En ik ben pas net de straat uit en moet nog naar de andere kant van de stad.
Er passeren niet heel veel rickshaws. Ik vraag me ook af of ze mij, in deze gekleurde staat, wel mee willen nemen. Maar die angst is ongegrond. De chauffeurs zien er ongeveer hetzelfde als ik. En mijn wisselgeld gaat uiteraard vergezeld met een grote hand verf en een brede lach. In de straat van Sarita is het ook een dolle bol. De hele buurt heeft zich verzameld op een grasveld. Midden in de een grote wolk van verfpoeder zie ik Sarita staan. Ze zwaait enthousiast, maar ik zie haar ook langs mij heen kijken. Achter me voel ik iets aankomen. Blijkbaar heeft ze haar neefjes en nichtjes goed geïnstrueerd. Want op het moment dat ik me omdraai, stormen 3 kinderen, gewapend met waterballonen en verfpoeder op me af.
Ik ben kansloos tegen dit ‘geweld’ en kom dan ook niet ongehavend uit de strijd. Nu ben ik niet alleen meer helemaal gekleurd, maar ook nog eens nat. De kinderen schateren het in ieder geval uit. Dat geeft mij dan weer de gelegenheid om wraak te nemen. Ik heb immers nog wat voorraad verfpoeder. Dat hadden ze niet helemaal verwacht. En voordat ze weten is een neefje helemaal geel, de andere groen en het nichtje compleet roze. Mijn actie valt vooral in de smaak bij de familie van Sarita, aan wie ik inmiddels ben voorgesteld. Ook een aparte ervaring om in deze staat kennis te maken met een Indiase hoge kaste familie. Gelukkig staan ze er zelf ook gekleurd op.
Ondanks mijn kleuren ben ik toch wel een bezienswaardigheid op het grasveld. De mensen zijn toch wel nieuwsgierig naar deze Europese gast. Een voor een komen ze me dan ook een ‘Happy Holi’ wensen. Ze zijn bescheiden met hun verfpoeder, maar ik denk niet dat er nog een plekje op mijn lichaam is dat niet bont gekleurd is.
Dan trekt een van de mannen uit de buurt aan mijn arm. Hij geeft me een drankje (waarschijnlijk zelf gebrouwen onder twijfelachtige hygiënische omstandigheden, maar ik kan niet weigeren) en leidt me naar een oudere man in een versierde stoel. De man blijkt de buurt-oudste te zijn en ook hij wil me, als gast van de buurt, een Happy Holi wensen. Ik kniel voor de stoel en laat de man, met felgekleurd haar en een roze baard, een laag verfpoeder een mooie streep op mijn hoofd smeren. Ik hoor een zacht mompelend 'Happy Holi!'.
Op dat moment voel ik me hier helemaal geaccepteerd! Nu begint mijn Holi pas echt!
Foto's
