Uttar Pradesh
Aan het werk! (dag 2)
Een klop op de deur maakt me wakker! “Chai, sir!” klinkt het zacht achter het hout. Daar spring ik mijn bed wel voor uit. De jongste care-taker heeft het dienblad met de inmiddels bekende gele thermoskan al op tafel gezet. Voordat ik hem kan bedanken is hij de kamer al weer uit. En voordat ik mijn eerste kopje chai kan pakken, staat hij al weer achter me. “Fresh water, sir!” Ook daar raak ik langzaam aan gewend, het constant in en uit lopen van mijn kamer van de 2 care-takers.
Nippend aan mijn chai neem ik nog een keer de verschillende documenten door. Ik wil toch wel goed voorbereid aan de slag gaan zo dadelijk. Na mijn ontbijt, paratha’s en sambar, ga ik op pad. Het zou ongeveer een half uurtje lopen moeten zijn. Althans zo leek het 2 dagen eerder vanuit de auto van Byomkesh. Hij vertelde me welke ‘landmarks’ ik in de gaten moest houden om van mijn guesthouse bij het kantoor van Medha te komen. Hij liet me zelfs een kaar tekenen om te kijken of ik het allemaal begreep. En het was eigenlijk niet zoo moeilijk. Vanuit het guesthouse linksaf de hoofdweg op, een stuk rechtdoor, bij de overpass naar rechts, de weg blijven volgen, de brug over en dan na een tijdje linksaf de straat van het kantoor in. Klinkt simpel, toch?
Maar op mijn kaartje staan geen zijstraten getekend. Ik besluit dat dit gegeven maar van latere zorg moet zijn. Ik kan altijd nog een rickshaw nemen. Met een nette broek en gestreken overhemd ga ik op pad. Lekker het zonnetje in. Het is redelijk rustig op straat en het gaat voorspoedig. Ik besluit maar weer eens een banaantje te kopen. Altijd lekker.
En ik ben niet de enige die dat vindt… Op het moment dat ik op de brug op stap, zie ik ongeveer 10 paar ogen mijn kant op draaien. De brug blijkt een hang-out plek te zijn voor een grote groep makaken. En die hebben heel snel door dat er bij misschien wel iets te halen valt. Nou, ik dacht het niet. Ik stop snel de bananen in mijn tas en loop snel door. Aanval afgeslagen voordat deze echt begonnen is.
Na nog een tijdje lopen zou ik eigenlijk wel in de buurt moeten zijn van het kantoor. Ik zie echter niet veel wat me bekend voor komt. En mijn zelf gemaakte kaartje, zonder zijstraten, helpt ook niet echt mee. Ik ben een keer niet eigenwijs en vraag aan een cycle-rickshaw om me naar het juiste adres te brengen. Hij fietst ruim 10 minuten terug in de richting waar ik net vandaan kom….
Precies om 10:00 klop ik op de deur van het kantoor cq huiskamer van Medha. Mijn project gaat nu echt beginnen. Op zaterdag heb ik Saïf, Byomkesh en Chris al kort even ontmoet, maar nu gaan we echt kennis maken. Ook Sarita komt nu binnen, de week gaan starten. Ik draai eigenlijk al meteen mee, als Chris de actiepunten van afgelopen week met het team doorneemt. Een van de actiepunten ‘Pick-up Eric from airport’ kan in ieder geval van de to-do-list. Het voelt vanaf het begin goed. Beide founders van de organsiatie, Chris en Byomshek, betrekken me al direct in de discussie. En Saïf vraagt al om advies. Een goed begin!
Voorlopig houdt Medha kantoor in de woonkamer van Chris. Dat is nog eens een kantoortuin! Allemaal dicht op elkaar maar het lijkt te werken. Ik ga aan de slag met Saïf. Wij zullen de komende 3 weken samen aan marketing en communicatie gaan werken. In maart moet de echte promotie gaan starten (Medha richt zich op het verbeteren van de arbeidspositie van achtergestelde studenten uit afgelegen gebieden door het toevoegen van een apart programma aan hun reguliere opleiding, dat moet zorgen voor betere aansluiting met de behoeften van de grotere bedrijven. meer info www.medha.org.in).
We besluiten al snel dat we voor elke doelgroep, studenten, opleiders en werkgevers, aparte promotie-uitingen moeten komen. Het besef dat we moeten uitgaan van de toegevoegde waarde is bij iedereen binnen de organisatie aanwezig. Dat scheelt weer een hoop werk. Saïf laat me zien wat er allemaal is gedaan en vertelt wat er nog moet gebeuren. Het is Saïf’s eerste baan, maar hij is al daadkrachtig te werk gegaan. Er is al veel content beschikbaar, maar de structuur en het onderscheid naar doelgroep ontbreekt nog.
Daar kunnen we in ieder geval de eerste week mee aan de slag. En voor dat ik het weet is het al weer tijd om naar huis te gaan. Terug naar het guesthouse, waar de thee al voor me klaar staat. Ik ben al snel helemaal gewend!