In Udaipur stond deze fiets die mij deed denken aan het volgende gedicht:

Het gaat je goed mijn oude jongen,
op je verdere levensbaan.
Maar er is 'n tijd van komen,
en een tijd van gaan.

Meer dan veertig lange jaren, heb je trouw je plicht vervult,
door de modder en de regen,
met een ijzeren geduld.
Stuur en step, verroeste remmen,
vork met afgeschilferd lak,
piepend zaal, gebarsten banden,
O ik ken je als mijn zak

Weet je nog die zondagmorgen
in het zonnig polderland
ik vloog met mijn kop in ’t water
jij bleef draaien aan de kant

Ik heb je nou voor 15 gulden
Bij zo ’n fietsbaas ingeruild
En waarempel ouwe sukkel
Ik heb er bijna bij gehuild
Want dat nieuwe malmirakel
Ziet er toch zo pronkerig uit
Met zo ’n biesje langs de buizen
En zo ‘n glimmend nikkelen snuit

Ouderdom komt met gebreken
Kreeg je nou maar staatspensioen
Want jij hebt heel hard gewerkt
Harder dan veel mensen doen.

Herman Lievens