Ranakpur: Je zou er bijna gelovig van worden…!

Door: Jdevaan

Geplaatst op Sep 16, 2010

Er zijn van die momenten dat je je kunt voorstellen dat je zelf spontaan gelovig zou kunnen worden. Die zijn zeldzaam, maar ze bestaan. Zelf heb ik die ervaring nu voor de tweede keer mee mogen maken.

De eerste keer overkwam het me in Sri Lanka. In Dambullah om precies te zijn.
In de rotswand waren zeven grotten. Iedere grot bevatte talrijke kleine en heel grote Boeddhabeelden. Iedere centimeter rotswand, dus ook van de rotsplafonds, was beschilderd met taferelen uit het leven van Boeddha.
De sfeer was magisch, het zachte goudglanzende licht weerkaatst door al de bronzen Boeddhabeelden, het stilzwijgende respect van alle pelgrims, de grillige rotswanden verzacht door die eindeloze beschilderingen: een oase van rust en sereniteit. Het viel als een heilige deken over me heen. Ik had daar uren kunnen blijven, langer…, ware het niet dat ik de eindeloze rij pelgrims natuurlijk ook de kans moest gunnen deze ervaring te delen.

Dat is inmiddels al weer jaren geleden. Hoewel ik er nog met regelmaat aan terug denk, vervagen de herinneringen. Wordt het weer onbegrijpelijk dat een sceptisch mens als ik, die zich niet verbonden voelt met welke godsdienst dan ook, een bijna devote ervaring had.

En dan gebeurt het me hier, in India, weer. Ranakpur: één van de mooiste Jain tempels in India.
Het ligt ver van welke drukke stad dan ook. Hoewel er genoeg schoenen op de trappen staan, hier gelukkig geen rijen wachtende tempelgangers.
In deze tempel moet je behalve je schoenen ook je sokken uittrekken. En ook zwarte- en leren kleding is verboden.

Jaïnisten leven volgens vijf geloften:
1. Ze mogen geen enkel levend wezen doden voor voedsel, sport of plezier.
Jaïnisten hebben zoveel respect voor het leven dat ze zelfs vaak een mondkapje dragen, zodat ze niet per ongeluk een insect, die ongelukkigerwijs hun mond invliegt, van het leven beroven.
2. Ze leven strikt vegetarisch.
Ze eten geen vlees, vis of eieren. En om voor mij onduidelijke redenen, nuttigen ze ook geen voedsel dat uit de grond komt, zoals aardappels, wortels, pinda’s en uien. Men zou geloven dat dit voedsel microscopische zielen bevat?!
3. Ze mogen geen onwaarheden vertellen.
4. Ze mogen niet stelen of bedriegen (om materiële zaken te bemachtigen)
5. Ze mogen geen seksuele handelingen of gedachten hebben (met uitzondering van de leken en hun vrouwen)
Door hun obsessie voor geweldloosheid werken de meesten in de commercie of het bankwezen, omdat dat de enige banen zijn die ze als niet-gewelddadig beschouwen.
Maar dat terzijde.

Het tempelcomplex bestaat uit drie tempels waarvan de Adinathatempel (1439) de belangrijkste is.
Het is een enorm vierkant complex, dat op een verhoging ligt. Aan de buitenkant is het al prachtig bewerkt, maar de schoonheid van het beeldhouwwerk in het interieur beneemt je de adem zodra je een voet binnen hebt gezet.
Rondom het centrale heiligdom, wordt het dak gedragen door 1444 pilaren die van top tot teen gebeeldhouwd zijn en waarvan er geen twee hetzelfde bewerkt zijn. De plafonds zijn ook volledig voorzien van kantachtig beeldhouwwerk met afbeeldingen van Jainheiligen, hun leven en hun heilige plaatsen.
De zuilenhallen worden begrensd door muren waar verspreid, nog 66 alkoven met altaren ingemetseld zijn.
Het zonlicht dat aan alle kanten de tempel kan binnenkomen, wordt weerkaatst door de prachtig geornamenteerde zuilen en geeft een warme zachtgele gloed aan het marmeren complex. De binnenkant is praktisch onbeschadigd, wat gezien de leeftijd een wonder is.

Binnen wordt je begroet door een Saddhu die je voorziet van een gele stip tussen je wenkbrauwen, gemaakt van een mengsel van saffraan en sandelhout.
Zacht klinken gebeden van mensen die offers brengen aan de heiligen, evenzo zacht het geschuifel van de priesters die hen bijstaan.
Wederom die rust en sereniteit. Het kan nóg zo stil zijn in een katholieke kerk, nóg zo rijk versierd, maar deze sfeer zal die nooit kunnen evenaren.

Buiten liggen nog de tempels van Parsvanatha en Neminath. Beiden gericht naar de tempel van Adinath. De eerste heeft aan de rijk versierde buitenkant ook wat erotische taferelen.

De stervormige Surya Narayana tempel wordt bevolkt door een grote troep lemuren.
Niet bepaald aanhangers van het Jain geloof. Deze apen met karakteristieke zwarte gezichten zijn ons niet echt vriendelijk gezind als we hen en de tempel willen bekijken. Misschien komt dat ook door de vele jongen die erbij zitten.
In ieder geval laten ze hun tanden zien en komen ze dreigend op me af als ik een poging doe om hen te passeren, om zo de andere kant van de tempel te bekijken.
Ach, niets kan de sfeer van de Adinatha tempel evenaren, dus laten we de lemuren familie bij deze tempel maar met rust.

Met al een zweem van heimwee nemen we afscheid van deze devote plaats. Kan het zijn dat het JaÏnisme nu al zijn invloed op me heeft?