Rajasthan: Cultuurchock’s in alle soorten

Door: Jdevaan

Geplaatst op Aug 24, 2010

Het begin van onze Indiareis hadden we ons iets anders voorgesteld.
Allereerst vertrok onze vlucht naar Munchen veel te laat vanwege hevige mist aldaar. Dat had als gevolg dat we voor de eerste keer in ons vliegleven een vlucht gemist hebben, ondanks het feit dat dat vliegtuig ook met vertraging vertrokken is.
Gelukkig konden we diezelfde avond doorvliegen… naar Doha, de hoofdstad van Qatar. Daar kwamen we ’s ochtends om 05.15 aan en zouden we om 8.35 doorvliegenen om vervolgens om 15.30 aankomen in Delhi i.p.v. 7.30 uur!.
Het zat echter wederom niet mee. Vanwege “mist” (wij hadden vanuit de vertrekhal een zicht van 500-1000 meter!) zou de vlucht pas om 10.00 uur vertrekken. Dat werd uiteindelijk 11.30! Kortom wij kwamen om 17.45 aan in Delhi (ruim 10 uur later).

De bagage liet daar erg lang op zich wachten. Na een uur en een kwartier koffers en pakketten kijken, hield de transportband ermee op. Acht passagiers (allen de vlucht in Munchen gemist) stonden zonder bagage. Eén van hen had in ieder geval één koffer.
Het rapport opmaken ging Indiaas snel en dus verlieten we om 20.30 eindelijk het vliegveld.

De verwelkoming door de agent van ons reisbureau was echter hartverwarmend.
De jongeman stond al 13 uur op ons te wachten met een inmiddels verwelkt bosje rode gladiolen en een rode roos. Vivek was ontzettend aardig en heeft ons geholpen met de afhandeling met de luchtvaartmaatschappij.
De koffers zouden de volgende dag aankomen ??! en worden ons nagestuurd naar het hotel van onze reisbestemming op dat moment. Dat was een pak van ons hart.

Vivek bracht ons onderweg naar het hotel even naar een bazaar waar hij ons hielp met de eerste benodigdheden. Dat hij me naar een winkeltje moest brengen waar ze wat ondergoed verkochten maakte hem wel erg zenuwachtig…van de term “underwear” werd hij helemaal verlegen en giechelig. Desalniettemin belanden we toch bij een kraam met allerlei kledij met zelf een paar damesslips uit de prehistorie.

Omdat we onze Delhi-sightseeing-dag gemist hebben, bood Vivek aan dat onze chauffeur ons de volgende dag om 08.00 uur op zou halen om allereerst toch nog een kleine Delhi-tour te doen. Ontzettend lief van hem.
Zo zagen we toch nog de presedentiële paleizen, de Indiagate, de grote hindutempel Laxmi Narayan én de Bahaitempel die hoog op mijn verlanglijstje stond.

De laatste is een prachtig staaltje moderne architectuur. Een enorm gebouw in de vorm van een lotusbloem met 8 vijvers er omheen.
Van dichtbij blijkt de tempel met wit marmer afgezet. De binnenkant is sober ingericht, maar prachtig vanwege de aparte architecteur met rondom uitzicht over de stad door de 8 meterslange en hoge ramen (fotograferen verboden helaas).
In een enorm luxe, modern ingericht informatiecentrum met zalen van blinkend dieprood graniet zagen we een prachtige expositie met foto’s van Bahai-aanhangers en Bahai-tempels uit de hele wereld en maquettes en foto’s van de bouw van deze tempel.

Hierna toch maar op naar Mandawa. De snelweg naar Jaipur wordt gebruikt door auto’s, brommers, vrachtwagens, karren getrokken door dromedarissen en koeien en leidt voortdurend door voorsteden en krottenwijken. Overal ligt afval en zitten mensen rond kampvuurtjes. Met regelmaat hangt de was te drogen over het hekwerk dat de twee weghelften van elkaar scheidt.
Soms zijn de wegen goed en dan, om onverklaarbare redenen ontbreekt er een stuk weg en hobbel je over zandkuilen en scherpe keien verder. Dat betekent dus dat een snelheid van 50 km gemiddeld niet eens haalbaar is!
Regelmatig stoppen we om hiervoor ook nog eens tol te betalen. Maar na honderd kilometer wordt het wat rustiger.
India is ook hier zeer dicht bevolkt. Koeien, varkens, geiten, alles loopt over straat.
Overvolle bussen waarbij de mensen ook nog op het dak zitten of aan de ramen aan de buitenkant van de bus hangen. Motorriksha’s waar 8 mensen op elkaar gepakt zitten. Brommers die schuilgaan onder metershoge strobalen. Vrouwen met stapels bakstenen of grote waterkaraffen op hun hoofd… een fascinerende chaos.

Inmiddels is me pijnlijk duidelijk geworden, dat ik veel eerder dan gepland ongesteld ben geworden. En mijn maandverband zit natuurlijk in mijn ontbrekende koffer…
Tja, en hier verkopen ze van alles, behalve… daarvoor moet je toch in een grote stad zijn (vraag me af hoe de vrouwen dat hier doen? Stoppen die een haffel stro in hun ondergoed?). Creatief met toiletpapier dus.

Door ons programma in Delhi, en een flink stuk verkeerd rijden, komen we pas in het donker aan bij ons luxe verblijf in Mandawa, de Desert Resort.
We krijgen hier een prachtige sfeervolle bungalow in Rajasthaanse stijl aangeboden. Opgetrokken uit donkerbruine leem en aan de buitenkant beschilderd met allerlei motieven in crèmekleurige klei. Iedere bungalow ziet er weer anders uit en ligt in een sfeervolle tuin.
Aan de binnekant nisjes, lemen banken met zachte kussens in oranje tinten, bewerkte aardewerken kruiken en muurdecoraties in relief waarin stukjes spiegel en schelpen in bloemmotieven zijn verwerkt. Een sprookje gewoon. Deze binnenhuisarchitect mag bij mij thuis ook de kamers nrichten.
Het diner in het even sfeervolle restaurant is geweldig! Na een heerlijke soep staat een keur aan Rajasthaanse gerechten voor ons uitgestald.
Een koud en een warm buffet. Het smaakt allemaal even fantastisch.

Er is ook een Duitse groep aanwezig met twee jongere vrouwen. Nood breekt wet heb ik besloten en na de koffie klamp ik het gezelschap toch maar even aan om met bloedrood hoofd te vragen of iemand maanverband of tampons heeft en die missen kan.
Gelukkig is er een erg behulpzame vrouw die onmiddellijk naar haar bungalow vertrekt. Ik krijg van haar een pakketje wat ze toch niet meer nodig heeft. Ik ben nog nooit zo blij geweest met wat maandverbandjes…
Na dit verhaal weer nakend in mijn ijskoude bed om mijn kleren fris te houden.

Toch heeft het gemis van koffers zijn voordelen. Er valt morgenochtend niet veel in te pakken. Kunnen we tenminste tot 7 uur uitslapen!