Er zijn nog 62 wachtenden voor u...

Door: Irisschoonenberg

Geplaatst op Oct 22, 2014

Ik ben nog niet eens vertrokken en mijn Indiase avontuur is al begonnen, te weten op de Indiase ambassade in Den Haag. Een klein voorproefje op de drukte en frustratie die hoogstwaarschijnlijk komen gaat.
Bereid je tot in details voor, mocht je hier ooit verzeild raken, want het is een administratieve rompslomp en je wordt zonder genade weer naar huis gestuurd door een vriendelijk lachende Indiase dame.
Wat heb je nodig ? Uiteraard je paspoort en twee pasfoto’s van 5 bij 5 cm. Daarnaast het ingevulde en ondertekende visumaanvraagformulier, een general declaration, een undertaking, een werkgeversverklaring (in het geval van ZZP’er een uittreksel van de KvK), en een kopie van je laatste bankafschrift met een storting van je salaris. Wat je nergens op internet kunt vinden is ook nog een kopie van je paspoort, die ze met liefde voor je kopiëren in de copyshop naast de ambassade, voor 50ct.

Ik ben om 10u in de ambassade en trek een nummertje. Er zijn 62 wachtenden voor u… what the…??
Het is een komen en gaan van mensen, met en zonder afspraak. Ik kon voor de komende zes weken geen afspraak maken, dus ben op de bonnefooi naar Den Haag gegaan. Er zijn nog 58 wachtenden voor u…
Iemand wordt weggestuurd omdat de handtekening op het formulier niet lijkt op die in het paspoort. Ik zie mensen zenuwachtig hun eigen handtekening checken… Er zijn nog 55 wachtenden voor u…
Er worden meerdere mensen weggestuurd omdat ze geen undertaking hebben, een brief waarin staat dat je puur voor toeristische doeleinden naar India gaat. Ook deze print de copyshop voor een paar euro voor je uit. Er zijn nog 49 wachtenden voor u…

Om 11.45 roept een van de baliemedewerkers mensen naar voren die binnen 72u vertrekken. Yes, that’s me!! Me, me!! Ik baan me een weg door de menigte en ineens zijn er nog maar drie wachtenden voor me! Na 5 minuten ben ik aan de beurt. Hoopvol overhandig ik mijn minstens tien keer nagekeken pakketje formulieren. Waar is uw vliegticket? vraagt de dame. Ehm, ik heb een e-ticket en laat haar het ticket op mijn telefoon zien. Alsof ik haar een vuile onderbroek voorhoud, wendt ze haar hoofd af en zegt dat ze een uitgeprinte versie nodig heeft. Wat? Waarom? Geen printje, geen visum, zegt ze met een uitdrukkingsloos gezicht. Gaat u dat maar even regelen bij de copyshop, u heeft nog 10 minuten. En… voegt ze eraan toe, voordat ik weg wil rennen, een brief waarin staat met welke reden u een verzoek voor urgentie doet. Ik trek een sprintje naar de meest rendabele copyshop van Nederland, waar het een drukte van jewelste is. Het lijkt India wel. Toch krijg ik het voor elkaar om binnen vijf minuten mijn ticket uit te printen, alsmede een brief waarin ik uitleg waarom ik niet eerder naar de ambassade kon komen. In totaal drie printjes, plus gebruik van internet. Wat ben ik u schuldig, vraag ik de Indiër achter het bureau, handlanger van de ambassade. NEGEN euro… ik geloof dat ik het verkeerd versta maar al gauw wordt bevestigd dat er niks mis is met mijn gehoor. Naast mij zie ik iemands gezicht vertrekken die onder andere general declarations en undertakings voor vier man heeft uitgeprint. Als ik naar buiten loop, hoor ik de man vol ongeloof het idiote bedrag van 52,50 herhalen.

Terug op de ambassade gaat alles redelijk vlot als ik 132 euro heb betaald. 50 euro voor het visum, 40 euro Emergency Fee en nog eens 42 euro Emergency Services Fee… Ik ben nog niet eens in India en voel me al opgelicht.
Even nog een foto maken en vingerafdrukken registreren en dan kan ik het visum tussen 16.30 en 17u ophalen. Ook dan ben ik uiteraard niet de enige…

’s Avonds maar even een yogalesje doen om weer een beetje zen te worden…
Namaste