Women only

Door: Ivonne

Geplaatst op May 11, 2013

Delhi, 21 maart 2013…..We staan op de metro te wachten als mijn man ineens naar een bord boven ons wijst. Even ben ik van mijn stuk, staat daar nu echt dat er alleen vrouwen in mogen? Als we even later in onze gescheiden wagons instappen bevind ik me tussen een grote groep dames. Sommige jong en hip, met spijkerbroek en t shirt, maar de meesten in sari. Er wordt naar mij gekeken en vriendelijk gelachen. De sfeer is ontspannen. Toch wordt ik hier weer even met de neus op de feiten gedrukt. India is niet echt vrouw vriendelijk en helaas zijn deze gescheiden wagons nodig omdat er anders geregeld ongewenste handtastelijkheden plaats vinden (Zo heb ik ooit gelezen).

Ik wilde al jaren naar India maar twee gedachten hielden mij tegen; het ziek kunnen worden van eten en de rechten van de vrouw. Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van de bezwaren en is het er nu eindelijk van gekomen.
Net nadat we geboekt hebben komt er een naar verhaal op het journaal over een vrouw die verkracht is, en haar vriend mishandeld. De twijfel slaat toch weer toe. Wil ik wel naar een land waar dit soort dingen plaatsvinden?

Delhi is het eindpunt van onze drie weekse reis door Rajasthan en Utar Pradesh en wat heb ik genoten en me veilig gevoeld! We hebben heerlijk kunnen slenteren door vele stadjes die Rajasthan rijk is, daarbij uitvoerig bewonderd en aangesproken door vele mensen die het geweldig vinden, net als wij overigens, om met ons kennis te maken. De mensen hebben me echt verrast; zo lief, zo nieuwsgierig….heerlijk!
Als je in de stadjes om je heen kijkt mis je wel het vrouwelijke element. Zij zitten vaak, met de kinderen, thuis en houden zich bezig met het huishouden en maken handwerkartikelen voor de verkoop.

Als wij langskomen in een klein binnenhofje is het feest en komen er steeds meer dames naar buiten, wat een gekakel in het kippenhok! Eén van mijn meest dierbare foto’s is die van mijn man met zijn tijdelijke harem. De dames staan erop met hem op de foto te gaan en iedereen heeft dikke pret.
We hebben er wel bewust voor gekozen om ’s avonds laat niet ver meer te dwalen, of alleen de drukkere grotere straten te kiezen maar verder lopen we eigenlijk overal rond en voelen ons prima op het gemak.

Ook tijdens onze reis horen we verhalen over vrouwen, ook buitenlandse, die aangevallen zijn en dan is het zo vreemd om er zelf niets van mee te krijgen. We lezen de lokale kranten en er staan genoeg verdrietige berichten in. We sluiten onze ogen en oren niet.


Parijs, 22 maart 2013............ Op het vliegveld lezen we dat er, na jarenlang touwtrekken in het Indiase parlement, een wet is aangenomen die het mogelijk maakt stalkers, aanranders en verkrachters aan te pakken en te veroordelen. Ik verheug mij over dit kleine stapje in de goede richting, want wat gun ik het al die lieve dames die ik op mijn reis ben tegengekomen………Natuurlijk is er nog een lange weg te gaan, maar ik hoop dat dit een begin kan zijn naar een leven met meer vrijheid en ontspanning voor de vrouwen in India.

Deze blog is ook te lezen op mijn eigen blog/reissite www.myfootprints.nl