Cultuurschok?!

Door: Nien-op-avontuur

Geplaatst op Jan 10, 2011

India, 22 februari 2010 (de eerste dag van mijn grote backpack-avontuur)

Ok, ik weet nu wat ze bedoelen met een cultuurschok…
Ja, ondanks dat ik me thuis zo goed heb voorbereid, door in allerlei boeken te duiken, internet af te struinen en documentaires te volgen, moet ik toch stiekem toegeven dat ik lijd aan dit fenomeen. Maar laat ik beginnen bij het begin.

In een rijp-voor-de-sloop-taxi word ik naar het hotel gebracht. Het valt me alles mee als ik om heen kijk, maar schijn bedriegt. Naarmate ik het centrum nader en steeds dieper en dieper Delhi in rijd, worden de straatjes smaller en smaller en ontstaat er een chaos buiten proporties. Wat een compleet andere wereld waarin ik me opeens bevind! Het valt niet te beschrijven, laat staan met iets herkenbaars te vergelijken! Delhi maakt in korte tijd werkelijk alle cliché's over India waar en dat nog eens maal 10!

De eerste bedelaars tikken al op de ramen van de taxi en openen deze om hun handen naar binnen te steken voor geld. Riksja’s, koeien en alles wat zich voort kan bewegen, krioelt door elkaar heen. Mensen slapen langs de snelweg, poepen en plassen waar ze maar willen en het rijgedrag is extreem. Zeer extreem. Het lijkt wel of het landelijke motto is: Wat er ook gebeurt, gewoon blijven rijden! En dan gebeurt datgene waar ik inmiddels een beetje bang voor geworden ben. Midden in dit volgestouwde Middeleeuwse doolhof, vol met taferelen die ik nooit eerder gezien heb, stopt de taxi. Ik ben er...

Volledig verzadigd met allerlei ongelofelijke indrukken, sleep ik door een smal stinkend steegje, terwijl ik ondertussen van alles moet ontwijken, mijn backpack en mezelf naar het hotel. Binnen in de kledingkast, oftewel mijn hotelkamer nummer 23, moet ik werkelijk moed verzamelen om nogmaals naar buiten te stappen. In deze compleet andere en verbazingwekkende wereld vlak achter mijn hoteldeur.

Maar eenmaal opgefrist door een koude douche voel ik me weer wat meer opgewassen tegen dit grote avontuur. En dus zet ik mijn eerste stappen buiten. Ik loop (of liever gezegd overleef) uiteindelijk dik een uur door Delhi, mijn ogen uitkijkend. Maar ondanks dat het best heftig is om vanuit mijn veilige Westerse wereldje ineens in het diepe gegooid te worden, is het ook ontzettend mooi, ongelofelijk, magisch, verbazingwekkend en machtig interessant om hier te zijn. De cultuurschok ebt langzaam weg en ik begin te wennen aan mijn nieuwe ‘thuis’.

Ja India is een land van extremen, dat werkelijk al je zintuigen (over)prikkelt, je meteen helemaal opslokt en daarna weer keihard uitspuugt. Maar als je daarvan bijgekomen bent, opkrabbelt, begint te leven in dit land en echt begint deel te nemen…is het zo’n ontzettend fascinerende wereld.

Als je maar door al die clichés heen durft te kijken.