Streetfood in Mumbai

Door: JoeriTimmermans

Geplaatst op Jun 29, 2012

Eerste dag Mumbai.

Na het niet kunnen slapen van opwinding in het vliegtuig, en de bijzondere kennismaking met het hotel werd ik toch uitgeslapen wakker. Na alle ochtendrituelen op naar buiten. BAM! Recht in je gezicht de hitte, het is vroeg in de ochtend, begin April en het kwik raakt de 33°C al aan. Dat beloofd wat voor de rest van de dag. Water kopen en op zoek naar een ontbijt.

Ik kan me zo iiriteren aan mensen die blijven roepen dat je niet op straat moet eten in India omdat je dan ziek word! Gebruik je verstand en denk logisch na, Ten eerste staat een eetstalletje daar al langer en heeft dus al meer klanten gehad. Deze mensen zijn niet ziek geworden want anders zou de verkoper al failliet zijn omdat niemand meer bij hem of haar komt eten. Ten tweede; zoek een stand uit waar het druk is. Dit betekend niet alleen kwaliteit maar zorgt ook voor een hoge omloopsnelheid in de producten, en dat zorgt er weer voor dat alles vers is. En ten derde, gebruik al je zintuigen. Kijk of de stal schoon is, (schoon in verhouding, je bent tenslotte in India en niets is hier schoon) Voel of fruit rijp is, Ruik of vis niet rot is, Luister naar wat andere mensen zeggen, En ten slotte het leukste gedeelte van alles, Proeven! Laat je verrassen door verschillende smaken/geuren/kleuren en texturen en geniet ervan!
Gelukkig slaap ik niet in een toeristisch gedeelte waar ze alleen de beruchte ketens en europees eten hebben. Ik kies voor verse naan uit de tandoor en dal, een vegetarische linzencurry.

Na 25 minuten in de volle zon te hebben gestaan en alle passerende chauffeurs gevraagd te hebben of ze naar the Gateway of India gaan, zit ik eindelijk in de goede bus. Het verkeer staat zo vast dat ik me bedenk dat ik misschien beter had kunnen lopen. The Gateway of India is mooi om te zien maar dat was het dan ook. Na op de foto te zijn geweest met talloze Indiërs, blijkbaar was ik een grotere attractie dan de bezienswaardigheid zelf, terug gelopen via het Taj Mahal hotel, langs een sloppenwijk, naar het Victoria memorial.

Op Mumbai Central trainstation bevind ik me tussen honderden zo niet duizenden andere mensen die een ticket willen kopen, op de trein wachten, spullen verkopen of simpelweg geen huis hebben en hier heel de dag bedelen. Een gekkenhuis! Na het vragen aan verschillende mensen waar het tourist quota office is en de bekende verhalen; afgebrand, ingestort, bestaat niet meer enz. Zit ik in een ruimte waar de AC loeit en een vriendelijke man mij in Oxford English verteld dat het ticket dat ik wil kopen naar Goa pas over 3 dagen beschikbaar is. Ik wil niet bussen of het 3 dubbele bedrag betalen voor AC sleeper dus het moet maar.

Hoe ik mij de volgende 3 en een halve dag heb vermaakt lees je snel